________________
૧૩ર
સમ્યકત્વ તથા વ્રતો
છે માટે અમે કહીએ તેમ સાધુ કે સાધ્વીએ કરવું જોઈએ તેમ કોઈ ટ્રસ્ટી માને કે બોલે તો તીવ્ર પાપકર્મ બાંધનાર અને સંઘની આશાતના કરનાર તથા સંસાર વધારનાર બને છે. (શ્રાવક-શ્રાવિકા કે ટ્રસ્ટી-શામળે સાધુ કે સાધ્વીને આજ્ઞા કરાય જ નહીં.) સંઘને સાધના માતા-પિતા સમાન જ્યાં ગણાવેલ છે ત્યાં પણ સ્થાનિક શ્રાવક-શ્રાવિકા રૂપ સંઘ લીઘેલ નથી પરંતુ સંઘાચાર્યની નિશ્રાએ વિચરનાર શ્રમણ સંઘ લીધેલ છે. શ્રાવકનો સંઘ શ્રમણોપાસક સંઘ કહેવાય.
સાથે એ પણ નગ્ન સત્ય છે કે વર્તમાનમાં કોઈ આચાર્યને સંઘાચાર્ય બનાવાય જ નહીં. તેવી વાત કરવી પણ ખોટી છે. કેમ કે પ્રાયઃ કોઈમાં તેવું તારણ્ય કે સ્થિરીકરણની ભાવના દેખાતા નથી પછી ફળની આશા રખાય જ કેવી રીતે ?
ભાવપૂર્વક મારા ચિત્તને ધર્મમાં સ્થિર કરીને જગતના સર્વ જીવોની હું ક્ષમા માંગું છું અને સર્વ જીવોને ક્ષમા આપું છું. (માફી માંગું છું અને માફ કરું છું.) (૩)
ખામેમિ સવ્વ જીવે, સવ્વ જીવા ખમંતુ મે, મિત્તિ મે સવ્વ ભએસ, વેરં મજૐ ન કેણઈ. (૪)
હું સર્વ જીવોની ક્ષમા માંગું છું., સર્વે જીવો મને માફ કરો, મારે સર્વ જીવો સાથે મૈત્રી છે, કોઈની સાથે મારે વેર નથી.
(આરાધના કરનાર શ્રાવક-શ્રાવિકાને વ્યક્તિગત જેમની સાથે વેર થયેલા હોય તેમને યાદ કરીને ખામણા કરાવવા.)
સખ્યદવ તથા વ્રતો (ખામણા પછી ગ્લાન (બિમાર) ને સમ્યક્ત તથા વ્રતો લેવડાવવા તે નીચે મુજબ...)
બે હાથ જોડીને આલાવો બોલવો.
નમો અરિહંતાણં (૧) નમો સિદ્ધાણં (૨) નમો આયરિયાણં (૩) નમો ઉવજઝાયાણં (૪) નમો લોએ સવ્વ સાહણ (૫) એસો પંચ નમુક્કારો (૬) સવ્વ પાવપ્પણાસણો (૭) મંગલાણં ચ સવ્વર્સિ, પઢમં હવઈ મંગલ (૮)
અહä ભંતે તુમ્હાણ સમીતે મિચ્છત્તાઓ પડિક્કમામિ, સમ્મત્ત ઉવસંપજામિ,
