________________
આ શરીર અનિત્ય છે, અપવિત્ર છે, અશુચિમાંથી ઉત્પન થયું છે. અને તેમાં જીવનો નિવાસ શાશ્વત નથી.
વ્યાધિ અને રોગનું ઘર તેમજ જરામરણથી ગ્રસ્ત, પાણીના પરપોટા જેવા આ શરીરથી મને ક્ષણ પણ સુખ મળતું નથી.
વળી આ સંસારમાં જન્મનું દુઃખ, જરાનું દુઃખ, રોગ અને મરણનું દુઃખ. અરે! આ સમસ્ત સંસાર દુઃખમય જ છે.
ખેતર, મકાન, સોનું, ચાંદી, પુત્ર, સ્ત્રી, બંધુ અને આ શરીર છોડીને મારે અવશ્ય જવું જ પડશે.
જેમ વિષમય કિંપાક ફળ ખાવાનું અંતિમ પરિણામ સારૂં નથી આવતું, તેમાં ભોગવેલા ભોગોનું પરિણામ પણ સારૂં નથી આવતું.
જે મુસાફર ભાતુ લીધા વિના લાંબી મુસાફરી એ જાય છે, તે રસ્તે જતાં ભૂખ અને તરસથી પીડાઇને દુઃખી થાય છે.
એ જ રીતે જે વ્યક્તિ ધર્મ કર્યા વિના પર ભવમાં જાય છે, તે વિવિધ રોગો. અને દુઃખોથી પીડાય છે.
પરંતુ જે વ્યક્તિ લાંબા માર્ગમાં ભાતુ લઇને પ્રયાણ કરે છે, તે માર્ગમાં સુધા, તૃષાને તૃપ્ત કરી સુખી થાય છે.
તે જ પ્રમાણે જે વ્યક્તિ ધર્મનું પાલન કરીને પરભવમાં જાય છે, તે વેદનાઓથી અને દુઃખોથી મુક્ત રહે છે.
ઘરને આગ લાગતાં ઘરધણી જેમ કિંમતી વસ્તુઓ કાઢી લે છે અને નકામી વસ્તુઓ છોડી દે છે તેમ આ આખો લોક જરા અને મરણના દુઃખોથી બળી જળી રહ્યો છે. આપ આજ્ઞા આપો તો હું મારા આત્માને ઉગારી લઉં.
શ્રમણ ધર્મની કઠોરતાઃ દીક્ષાની આજ્ઞા માંગનાર મૃગાપુત્રને માતાપિતાએ
૭૫
