________________
પ્રતિલેખન પ્રત્યેનો પાપશ્રમણઃ જે સાધુ પ્રમાદ યુક્ત થઇને પ્રતિલેખન કરે, જે વાતો સાંભળતાં સાંભળતાં અસાવધાનીથી પ્રતિલેખન કરે, પોતાનું પગ લુછવાનું કપડું વગેરે સાધનોને અવ્યવસ્થિત રીતે મૂકી દે; તે પાપશ્રમણ છે.
જે ગુરુનો તિરસ્કાર કરે, ગુરુની સાથે વિવાદ કરે, ગુરુને અપમાનિત કરે; તે પાપશ્રમણ છે.
કષાયના ભાવોથી પાપશ્રમણઃ સ્થળ (ઉપાશ્રય) મળી ગયુ છે, ઓઢવા માટે વસ્ત્ર પણ છે મારી પાસે, ખાદ્ય પદાર્થો પણ યોગ્ય પ્રમાણમાં મળી રહે છે. વર્તમાનને હું પ્રત્યક્ષ જાણું છું; તો પછી શાસ્ત્રોનું અધ્યયન શા માટે?
જે કોઇ સાધુ ખાઇ, પીને નિદ્રાશીલ થઇને સૂઇ રહે, તે પાપશ્રમણ કહેવાય
છે.
જે બહુ છળ કપટ કરે છે, બહુ વાચાળ છે, અહંકારી, લોભી છે; જે ઇન્દ્રિયોને વશમાં રાખતો નથી, આહારાદિ પદાર્થોનું સમ વિભાજન કરતો નથી, જે સાથી સાધુઓ સાથે વાત્સલ્ય ભાવથી વર્તતો નથી; તે પાપશ્રમણ છે.
જે શાંત થયેલ વિવાદને ફરી ઊભો કરે; જે અધર્મ તત્ત્વોમાં પોતાની બુદ્ધિ નષ્ટ કરે, જે કદાગ્રહ અને કલહ કરવામાં સદા રત રહે; તે પાપશ્રમણ છે.
આસન શયન પ્રત્યેનો પાપશ્રમણઃ જે સ્થિર બેસતો નથી, જે હાથ-પગ ચંચળતા પૂર્વક હલાવ્યા કરે છે, જે આસન પર બેસવાનો ઉપયોગ રાખતો નથી; તે પાપશ્રમણ છે.
જે સચિત રજથી ખરડાયેલા પગ સાથે શય્યા પર સૂવે, શય્યાનું પ્રતિલેખન કરે નહિં, તેમજ શય્યાની બાબતમાં વિવેક રાખતો નથી; તે પાપશ્રમણ છે.
આહાર અવિવેકથી પાપશ્રમણઃ જે દૂધ, દહી વગેરે વિગય રૂપ પદાર્થોને વારંવાર ખાય છે, તપની રુચિ રાખતો નથી; તે પાપશ્રમણ છે.
જે સૂર્યોદયથી સૂર્યાસ્ત આખો દિવસ ખાયા કરે છે, ગુરુ કે વડીલ કંઇ શિખામણ આપે તો તેમની અવગણના કરે છે; તે પાપશ્રમણ છે.
૬૭
