________________
સાંસારિક સંબંધીઓ તમામ સ્વાર્થી છે અને ગુરુમહારાજ તો એકાંત હિતના કરવાવાળા હોવાથી નિષ્કારણ બંધુ છે. સંસારસમુદ્રમાંથી હાથનું આલંબન દઈને તેમણે ઉદ્ધાર કરેલો છે. તેમના ઉપગારનો જિંદગીપર્યત ભક્તિ કરવાથી પણ બદલો વળી શકતો નથી. પ્રથમ વયમાં શરીર સશક્ત હતું ત્યારે તો ગુરુમહારાજની વૈયાવચ્ચનો લાભ મેળવ્યો હતો, પરંતુ પાછળથી ગુરુમહારાજની આજ્ઞાનુસાર અનેક ભવ્ય જીવોના ઉપકારનિમિત્તે વિહાર કરવાથી તેમજ શરીરશક્તિ મંદ રહેતી હોવાથી વૈયાવચ્ચનો લાભ મળી શક્યો નહોતો. આ વિચાર લક્ષમાં આવવાથી મનમાં બહુ પશ્ચાત્તાપ થયો. સંસારીને પિતાની જેમ મુનિરાજને ગુરુ શિરછત્રતુલ્ય છે. છબસ્થપણાને યોગે કોઈ કાર્યમાં ભૂલ થતી હોય તો ગુરુ તેનું નિવારણ કરનાર છે. વસ્ત્ર, પાત્ર, પુસ્તકાદિકની તેમજ ચારિત્રપ્રતિપાલનના હેતુભૂત શરીરની પણ તેઓ સંભાળ રાખનારા છે. એકાંત ઉપકારી છે. તેવા ગુરુના અભાવે જેને દિલગીરી ન થાય તેને માટે શિષ્ય શબ્દ પણ ઘટતો નથી. ભગવંત શ્રીમહાવીરના વિરહે ગૌતમસ્વામીને થયેલો અપાર ખેદ કોણે સાંભળ્યો નથી ? તેઓ તો કાંઈ બાળક નહોતા. ચાર જ્ઞાનના ધરનારા હતા અને દ્વાદશાંગીના રચનારા હતા. છતાં ગુરુમહારાજના વિરહે તેમને પારાવાર વ્યથા ઉત્પન્ન થઈ હતી. આ દૃષ્ટાંત શું ગુરુમહારાજની ઉપર અનુપમ ભક્તિભાવ રાખવાને સૂચવતું નથી ? અર્વાચીન
૫૦
