________________
૧૯૩૦નું ચોમાસું પૂર્ણ થયા પછી હુંશીયારપુરથી ૧૬ સાધુ સાથે આ દેશ તરફ વિહાર કર્યો. માર્ગમાં સૌએ મુહપત્તિ તોડીને ઢુંઢકવેશ તજી દીધો. અનુક્રમે અમદાવાદ આવ્યા. શેઠ દલપતભાઈના વંડામાં ઊતર્યા. આ વખતમાં અમદાવાદમાં મુનિ શાંતિસાગરે કેટલીક શાસ્રવિરુદ્ધ એકાંત પ્રરૂપણા કરવા માંડી હતી અને તેમાં ઘણા શ્રાવકો ફસાયા હતા. મુનિ આત્મારામજીએ તેની સાથે ચર્ચા કરીને તેને નિરુત્તર કર્યા. અમદાવાદનો સંઘ તેમનું જ્ઞાન અને વાદવિવાદની કુશળતા જોઈને બહુ ખુશી થયો.
આ વખતે મુખ્ય કાર્ય તો તપગચ્છમાં જે કોઈ શુદ્ધ આચારવિચારવાળા મુનિ હોય તેમની પાસે વડીદીક્ષા લઈને તેનું ગુરુપણું મસ્તકે ધરાવવું એ હતું. પરંતુ એ વાત વધારે પરીક્ષા કરવા ઉપર તેમજ અનુભવ મેળવવા ઉપર રાખીને અમદાવાદથી શ્રીસિદ્ધાચળજી મહાતીર્થને ભેટવા ચાલ્યા. શ્રીસિદ્ધાચળજીને ભેટતાં તેઓને બહુ જ આહ્લાદ થયો. ત્યાંથી ભાવનગર થઈ પાછા અમદાવાદ આવ્યા. આ વખતે મુનિરાજ શ્રીબુટેરાયજીના હસ્તથી વાસક્ષેપ લઈ તેમના શિષ્ય થવાનો વિચાર નિર્ણય ઉપર આવ્યો હતો. ઘણા
મુનિઓને સાથે વડીદીક્ષા આપવાના આ મોટા મહોત્સવ ઉપ૨ અન્ય સ્થળેથી પણ કેટલાક મુનિઓ અમદાવાદ આવ્યા, તેમજ મુનિરાજ શ્રીવૃદ્ધિચંદ્રજી પણ ભાવનગરથી વિહાર કરી અમદાવાદ પધાર્યા.
૪૬
