________________
સંવત ૧૯૦૩માં બુટેરાયજી મહારાજે, મુનિ મૂલચંદજી તથા પ્રેમચંદજી સહિત મુહપત્તિ તોડી. પરંતુ એ વખતમાં આખા પંજાબમાં ઢંઢકમત વ્યાપી રહેલ હોવાથી તે મતનું પરિબળ વિશેષ હતું. આહાર-વિહારાદિમાં પણ કષ્ટ વેઠવું પડતું હતું. તેવું કષ્ટ વેઠીને - પરીષહો સહન કરીને પણ સ્થાને સ્થાને ઉપદેશ આપીને મુનિરાજ શ્રીબુટેરાયજીએ પ્રતિમા માનવા-પૂજવાની શ્રદ્ધાવાળાની સંખ્યા વધારી. ઢંઢકમતીરૂપ કાંટાવાળા ક્ષેત્રને સાફ કરી તેમાં ઉત્તમ ધર્મબીજ વાવવાનું કષ્ટવાળું પણ પ્રશંસનીય કાર્ય દેશપ્રસિદ્ધ મુનિરાજ શ્રીબુટેરાયજીએ કરેલું હોવાથી આખો પંજાબદેશ વાસ્તવિક રીતે તેમનો આભારી છે, અને એ સંબંધનું સર્વ પ્રકારનું માન પણ તેમને જ ઘટે છે.
બાળબ્રહ્મચારી, પુણ્યવાન્ કૃપારામનું પુણ્ય હવે જાગૃત થયું. તેણે પોતાના દયાળુ સ્વભાવ વડે “કૃપારામ” (દયાનું ઘર નામ સાર્થક કર્યું. “સર્વ જીવોને અભયદાન આપું અને સર્વ જીવની સાથે મૈત્રીભાવ રાખું' એવા પવિત્ર વિચારો તેને થવા લાગ્યા. કુમતિઓનો સંગ છૂટ્યો ને સદ્ગુરુનો યોગ મળવાથી ધર્મની રુચિ વધી, જેથી તે પૌલિક સુખને તૃણવત્ નિઃસાર ગણવા લાગ્યા. ઘટમાં જ્ઞાનદીપક પ્રકાશ આપવા લાગ્યો તેથી સંવેગરંગમાં રંગાણા. જગત બધું અનિત્ય અને સંબંધી સૌ સ્વાર્થતત્પર જણાયા. સાંસારિક સુખ વીજળીના ચમકારા જેવું ચલિત અને ક્ષણવિનાશી લાગ્યું, જેથી તેમને તેના ઉપભોગની
