________________
તેમને કલ્પિત લાગ્યો. એટલે તેમણે સં. ૧૯૦૩માં સ્વયમેવ મુહપત્તિ તોડીને તપગચ્છ અંગીકાર કર્યો. “બુદ્ધિમાનને સત્યની શોધ કાંઈ મુશ્કેલ નથી.” મુનિ બુટેરાયજીને ઢંઢકોના આચારવિચાર શાસ્ત્રવિરુદ્ધ અને અયોગ્ય જણાયા, તેમજ તેઓ વ્યાકરણને વ્યાધિકરણ માનીને ભણતા નહોતા તે વાતમાં પણ તેમનું, વ્યાકરણ ભણે તો ખરો અર્થ સમજે અને પોતાના ખોટા અર્થ ઉઘાડા પડી જાય, એવું પોકળ માલમ પડ્યું. પોતે તપગચ્છી થયા પછી બીજાં પણ કેટલાંએક શાસ્ત્રો વાંચ્યા અને ખરો માર્ગ વિશેષ પ્રકારે લભ્ય કર્યો.
પ્રથમ શ્રદ્ધા સુધર્યા પછી વિહાર કરતાં કરતાં તેઓ અનુક્રમે શીઆલકોટ નગરે આવ્યા હતા. ત્યાં કૃપારામના મામાની દીકરીના દીકરા મૂળરાજ નામે શ્રાવક રહેતા હતા. તેમને યોગ્ય જાણીને ઉપદેશ કરવાથી સંવત ૧૯૦૧માં તેમણે અને સંવત ૧૯૦૨માં પતિયાળાના રહેનાર પ્રેમચંદ નામના શ્રાવકને ઢંઢકપણામાં જ દીક્ષા આપી હતી. તે જ અવસ્થામાં વિચરતાં સંવત ૧૯૦૨નું ચોમાસું તેમણે રામનગર કર્યું હતું. તે વખતે વેશ ઢંઢકરિખનો હતો અને શ્રદ્ધા તપગચ્છની હતી. તેમના પ્રસંગમાં આ વખતે ધર્મજસનું આખું કુટુંબ આવ્યું અને બુટેરાયજીના નિર્મળ મનના ઉપદેશથી તે આખા કુટુંબની શ્રદ્ધા પ્રતિમા માનવાની થઈ. કૃપારામનો તેમની સાથે વિશેષ પ્રકારનો ધર્મરાગ જોડાયો અને શુદ્ધ જૈનમતનું બીજ આ વખતે તેમના મનમાં રોપાયું.
