Page Text
________________
મોક્ષ છે. તેનો ઉપાય સર્વેવિરતિધર્મ
૧૩૩
તૈયાર છું. હા... તમે એક ડગલું ય ન આવો (મારી અભિમુખ ન બનો) તો હું તમને કશી મદદ કરી શકું નહિ.”
આવા પ્રભુ મળ્યા પછી જો તેમાં આપણને પ્રેમ થઈ જાય તો દુનિયાના કોઈ પણ પદાર્થ ઉપર આપણો પ્રેમ રહે નહિ.
સુખમાં આપણે વિરક્ત રહીએ.
દુ:ખમાં આપણે સમાધિમાં રહીએ. આમ સદા પ્રસન્ન રહીએ. ભયંકર ઉનાળાની આગ વરસતી ગરમી વચ્ચે પણ લીંબડો લીલોછમ એટલા માટે રહી શકે છે કે તેના મૂળમાં ધરતીના ઊંડે ઊંડે વહી રહેલાં કોઈ ઝરણાં સ્પર્શીને રહેલાં છે.
આપણે ય ગમે તેવી આફતોની લૂ વાતી હોય તેની વચ્ચે મસ્તાના રહી શકીએ જો પ્રભુભક્તિને આપણું મન સતત સ્પર્શીને રહેલું હોય.
પરણી રહેલા વર-કન્યાને હાથે એટલા માટે મીંઢળ બંધાય છે કે ઈર્ષ્યાદિ કારણોથી કોઈ વ્યક્તિ તેમને તે વખતે ભોજનમાં વિષ આપી દે તો તરત મીંઢળ ઘસીને પીવડાવી દઈને વિષની ઊલટી કરાવી દેવાય, બચી જવાય. પરમાત્માની ભક્તિ મીંઢળ જેવી છે. એ કેટલીય કમબખ્તીઓના વિષનું વમન કરાવી દે છે.
પ્રભુભક્તિ કોઈ પણ કરે. જૈન કે અજ્જૈન ! જો તેનાથી તે આત્માના રાગદ્વેષની પરિણતિઓ શાન્ત પડેલી અનુભવવા મળે તો એવું નક્કી સમજવું કે તે આત્મા કાં તો એ જ ભવે કે બીજે ભવે મિથ્યાત્વ મોહનીયકર્મનો નાશ કરીને સમ્યગ્દર્શન પામશે જ; તેને જિનશાસન મળશે જ; વળી ચારિત્ર મોહનીય કર્મનો પણ ક્ષય કરીને તે દીક્ષા લઈને સાચો સાધુ પણ થશે જ. આથી જ હું તેવા પ્રકારના અજૈન પ્રભુભક્તોનાં પણ દૃષ્ટાંતો લઉ છું.
નરસિંહ મહેતા જ્યારે કેદારા રાગમાં પ્રભુની સામે નાચતા હતા ત્યારે તેમના શરીરમાંથી એવી શ્વેત ઊર્જા ફેલાતી કે આખા મંદિરમાં સફેદ પ્રકાશ રેલાતો.
આ કેદારો કોઈ બ્રાહ્મણને શરાફ પાસેથી મદદ કરાવતાં ગીરવે મૂકવો પડ્યો તો તે પ્રભુભક્તિના વિરહમાં ખૂબ ઝૂરવા લાગ્યા. એ તો જ્યારે નવાબે તે રકમ ભરીને છોડાવી આપ્યો ત્યારે તે પ્રસન્ન થયા.
સૂરદાસ પ્રજ્ઞાચક્ષુ હતા. એક વાર ખાડામાં પડી ગયા. કોકે તરત હાથ ઝાલીને ખેંચીને બહાર કાઢ્યા. સૂરદાસને પાકી ખાતરી થઈ કે તે ભગવાન પોતે જ હોવા જોઈએ. એટલે તેણે હાથ પકડી રાખવાનો જોરદાર યત્ન તો
| SR No. | 009166 |
| Book Title | Jain Tattvagyan Saral Bhasha ma |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Chandrashekharvijay |
| Publisher | Kamal Prakashan |
| Publication Year | 2004 |
| Total Pages | 250 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |