________________
પ્રજાજનોએ આનંદની ચિચિયારીઓ પાડી. રાજાએ પણ સુદૃષ્ણાને કહ્યું કે, “વલ્લવ અતિશય પરાક્રમી છે. આવો માણસ આપણને મળવાથી ભવિષ્યમાં ઘણો લાભ છે. હવે તું ચિંતા મૂકી દે. વળી કીચક વગેરે તારા ભાઈઓ તારા કારણે ઉશૃંખલ બનીને આખા રાજમાં વધુ પડતો અત્યાચાર ગુજારતા હતા. તેમના મોતથી તારે અફસોસ કરવાની કશી જરૂર નથી.” કીચકની કામવાસનામાં કેવું મહાભારતમાં મહાભારત પેદા થઈ ગયું !
વાસના અતિ-ખતરનાક તત્ત્વ એ એકદમ નિશ્ચિત વાત છે કે નારી (વાસના) તરફનો જાતીય ઉન્માદ તીવ્ર પાપકર્મોનો બંધ કરાવીને મુક્તિ અને સદ્ગતિના દ્વારે દીર્ઘકાળ સુધી લોખંડી તાળા લગાવી દે છે.
એ પણ નિશ્ચિત વાત છે કે જાતીય ઉન્માદ મૃત્યુને પણ બગાડી નાંખે છે.
એ પણ નિશ્ચિત વાત છે કે જાતીય ઉન્માદ શરીરના રાજા(વીર્ય)ને-જેનાથી જીવન સુખી બની શકે છે. જેનાથી નીરોગી અને દીર્ધાયુ બની શકાય છે તેને જ ખતમ કરી નાંખે છે.
એ પણ નિશ્ચિત વાત છે કે એ કલણમાં ખૂંપ્યા પછી બહાર નીકળવાનું કામ અતિ કપરું છે.
એ પણ નિશ્ચિત વાત છે કે સૌંદર્ય અને લાવણ્ય માત્ર ચામડીમાંથી ટપકી રહ્યું છે. બાકી ભીતરમાં મળ, મૂત્ર, હાડકાં, શ્લેખ, ઘૂંક, પસીનો, મેલ, ચરબી, લોહી વગેરે તમામ ગંદા તત્ત્વો જ ખીચોખીચ ભરેલા છે.
તો... મોટી સંખ્યાના માનવોને, અત્યંત બુદ્ધિમાનોને પણ આ વાત કેમ સમજાતી નથી? શા માટે તેઓ અહીં લપસી જાય છે ?
રણાંગણના ખૂંખાર યોદ્ધાઓ, પ્રખર વક્તાઓ, દિગ્ગજ પંડિતો, લાખોને દોરનારા રાજાધિરાજો, બીજાઓને સલાહ દેતા ધુરંધર વિદ્વાનો આ ખાબોચિયામાં કેમ ડૂબી મરતા હશે? બહુ મોટા માણસોની ભીતરની દુનિયામાં વાસનાનું તત્ત્વ શા માટે ખૂબ જોર મારતું હશે ?
આ બધા સવાલોનો જવાબ શું? મહર્ષિઓ કહે છે કે મદનનો જ્યારે પવન વાય છે ત્યારે મેરુ પણ ચલિત થઈ જાય છે તો પીપળાના પાકેલાં પાંદડા તૂટી-ફૂટી જાય તેમાં કોઈ નવાઈ પામશો નહિ.
ખરેખર... જેની બધી ક્રિયા જુગુપ્સનીય છે, જેના અંગો બિભત્સ છે છતાં તે તરફ જગત તણાયું છે તે કામરાજની કોઈ કમાલ કરામત છે !
અનાદિનું વશીકરણ તાણે છે મને તો લાગે છે કે સમજણથી સાવ ત્યાજ્ય સમજાય તો પણ આચરણથી તે ન છોડાય તેમાં માત્ર પૂર્વભવોમાં વારંવાર તીવ્રતાથી અનુભવેલી વાસનાઓના સંસ્કારોનું બળ જ કારણભૂત છે.
કામરાજનું આ અમોઘ વશીકરણ (મેગ્નેરિઝમ) છે. એનાથી ખેંચાઈ જતો આત્મા મનોમન કદાચ ત્યાં જવાની ના પાડે તો તેને તણાઈ જવું પડે તેવી અનિવાર્ય સ્થિતિ વશીકરણથી જ સર્જાય છે.
જાત-કજાતા આથી જ “ઇશ્ક ન જુએ...' ઉક્તિ ખૂબ સાર્થક છે.
નિમિત્ત મળતાંની સાથે વાસનાના સંસ્કારો એટલી બધી તીવ્રતાથી જાગી ઊઠે છે કે તે વખતે રૂપ, સૌંદર્ય, શ્રીમંતાઈ, યૌવનવય વગેરે હોય તો ય ઠીક અને તેમાંનું કશું ય ન હોય; કુરૂપ, કૂબડાપણું, કારમી ગરીબી, પંચ્યાસી વર્ષની ઉંમર હોય તો પણ ચાલી જાય.
ધર્મ તો મારો સ્વભાવ છે
જૈન મહાભારત ભાગ-૨