________________
આશય પ્રશસ્ત હોય તો રાગ પ્રશસ્ત કહેવાય. સોનાના પાત્રમાં દારૂ ભરવામાં આવે તો તેનાથી તે દારૂ સારી નથી બની જતી. તેમ પ્રશસ્ત વ્યક્તિ પ્રત્યે રાગ કરવાના કારણે તે રાગ પ્રશસ્ત નથી બની જતો. ગુણને રોકી રાખે તે રાગ પ્રશસ્ત ન કહેવાય. ગુણને લાવી આપે તે રાગ પ્રશસ્ત કહેવાય. આપણે તો અત્યારે એ વિચારવું છે કે એક રાગને દૂર કરવાનો બાકી હતો પણ બીજી બધી સાધના અપ્રમત્તપણે કરતા હતા. રોજ એકાસણાં કરે તોય ચાલે એવું હતું છતાં છઠના પારણે છઠ ચાલુ રાખ્યા. સમસ્ત સાધના-જીવનમાં પોતાના જ્ઞાનનો ઉપયોગ મૂકવા જેટલો પણ પ્રમાદ સેવ્યો નથી, ક્યાંય અપવાદનું આચરણ નથી કર્યું. માત્ર, પોતાને ભગવાન પ્રત્યેનો રાગ છે-તે કાઢવો છે-એવો વિચાર જ ન હતો. રાગ કાઢ્યા વગર કેવળજ્ઞાન પામવા માટે મહેનત કરી, એટલે આટલો વિલંબ થયો હતો, પુરુષાર્થની ખામીને લઈને નહિ. અને રાગ પણ કાઢવા માટે મહેનત કરી નહિ માટે ગયો ન હતો. એ વખતે પોતાના રાગની ભયંકરતા જણાઈ એ જ ક્ષણે રાગને દૂર કરી દીધો. ભગવાનની પ્રત્યે એકપાક્ષિક સ્નેહ કર્યો હતો, તેને ધિક્કાર્યો તો વીતરાગ બની ગયા. જે વસ્તુ
જ્યાં રાખવાની જરૂર ન હતી ત્યાં રાખી એ ભૂલ સમજાઈ ગઈ તો કેવળજ્ઞાન ક્ષણમાં થઈ ગયું. આજે પોતાની ભૂલ સમજવા માટે રાજી હોય એવા કેટલા મળે? ભગવાને પોતે કહ્યું હતું કે ‘તને મારી પ્રત્યે રાગ છે.” ત્યારે એ પોતાને ન સમજાયું અને એ જ વસ્તુ; ભગવાન ગયા તો તરત સમજાઈ ગઈ. અને વાત પણ સાચી છે કે સારા પાત્રનો રાગ સારું પાત્ર ગયા પછી જ જાય.
