________________
દુ:ખી છીએ. ગૌતમસ્વામી મહારાજાને ગુણ ન મળવાનું દુ:ખ હતું. તેમને ગુણની તાલાવેલી હતી, પણ ઈર્ષ્યા ન હતી. ગુણની તાલાવેલી એ જુદી વસ્તુ છે અને ઈષ્ય એ જુદી વસ્તુ છે. ગુણની તાલાવેલી ગુણની નજીક લઈ જવાનો પુરુષાર્થ કરાવે છે અને ગુણની ઈર્ષ્યા ગુણથી દૂર ઘસડી જાય છે. પેલા ચઢી ગયા, એનું દુઃખ થાય-એ ગુણની ઈર્ષ્યા છે. અને હું રહી ગયો, એનું દુ:ખ હોય-તે ગુણની તાલાવેલી છે. આજે તો શેઠ કરતાં જો નોકર ચઢી જાય તો શેઠને તેના પ્રોગ્રામમાં જતાં શરમ આવે ! ગૌતમસ્વામી મહારાજને ઈષ્ય ની તી પણ તાલાવેલી હતી. તેથી જ તેઓ આવશ્યકાદિ ક્રિયાઓ કરતા હતા. જે સૂત્રો પોતે બનાવ્યાં છે એ સૂત્રોથી પોતાને પ્રતિક્રમણ કરવાનો વખત આવવા છતાં એનો સંકોચ રાખ્યા વિના પોતાનો પુરુષાર્થ ચાલુ રાખ્યો તો કેવળજ્ઞાન મેળવ્યું. તેઓશ્રીનો એ પુરુષાર્થ આપણે મેળવવો છે. તેઓશ્રીની સાધનામાં કોઈ વિક્ષેપ ન પડ્યો, પુરુષાર્થ અખંડપણે ચાલુ રાખ્યો તો ૩૦ વરસે પણ સિદ્ધિ મેળવી. તેમને ગુણ પ્રાપ્ત કરવાનો બાકી ન હતો માત્ર દોષ કાઢવાનો બાકી હતો. રાગને દૂર કરવા માટે મહેનત ભલે ન કરી પરંતુ રાગ વધે એવો પણ પુરુષાર્થ નથી કર્યો. ત્રીસ વરસ પહેલાં જે રાગ હતો, એ જ રાગ અંત સુધી હતો. પહેલાં કે અંતે એક જ સરખો રાગ હતો. આટલું જાણીને પણ આપણા દોષોનો ઢગલો વધ્યા કરે એ કેટલી વિષમ દશા છે? કમસે કમ દોષો વધે નહિ એટલો પુરુષાર્થ પાંગળો ન બને એવી મહેનત આજના દિવસે કરી લેવી છે. ગૃહસ્થોએ, મળેલું પુણ્ય પાપમાં ન ફેરવાઈ જાય એના માટે પુરુષાર્થ કરવાની જરૂર છે અને સાધુસાધ્વીએ દોષ ટાળવા માટે
(૪૦)
