________________
૨૧૨૬ (રાગ : બનજારા)
મૈં કૌન જતન ચઢ જાઉં અટરિયા સતગુરુ કી, મેં કાહે પક્ડ ચઢ જાઉં અટરિયા સતગુરુ કી. સત કી નાવ ધર્મ કી બલ્લી, મેં જ્ઞાન પકડ ચઢ જાઉં;
ધ્રુવ
અટરિયા સતગુરુ કી. મેં ઉંચી-નીચી રાહ, ડગર રપટીલી, મેરો પગ નહિં ઠહરાય; અટરિયા સતગુરુ કી. મેં
ચઢત ચઢત જબ ચઢી રે અટરિયા, વહાઁ સતગુરુ મિલ ગયે આપ; અટરિયા સતગુરુ કી, મેં ચઢત ચઢત જબ મીલી રે અટરિયા, મેરા ઝિલમિલ ઝિલકે નૂર; અટરિયા સતગુરુ કી. મેં
૨૧૨૭ (રાગ : પૂરવૈયા)
મેં તો જરૂં સદા તેરા નામ, સદ્ગુરુ દયા કરો;
દયા કરો, હો કૃપા કરો. ધ્રુવ દ્વાર પે આયા ભક્ત તુમ્હારા, અપની દયાકે ખોલો દ્વારા; પુરણ હો સબ કામ, સદ્ગુરુ દયા કરો. મૈં
ભજન કીર્તન ગાઉ તેરા, નિશદિન પાઉ દર્શન તેરા;
કૃષ્ણ કૃષ્ણ મેરે રામ, સદ્ગુર દયા કરો. મેં જહાં જહાં દેખું સૂરત તેરી, મનમેં બસ ગઈ મૂરત તેરી; શરણ મેં લે લો મેરે રામ, સદ્ગુરુ દયા કરો. મેં સાધુ સંતકી સંગત દેના, અપને નામ કી રંગત દેના;
અપના બના લો મેરે રામ, સદ્ગુરુ દયા કરો. મેં મન મંદિર કી જ્યોત જગા દો, મુઝે અપના તુમ રૂપ દિખા દો; પહુંચા દો નિજ ધામ, સદ્ગુરુ દયા કરો. મેં મરતે મરતે જુગ મુવા, અવસર મુવા ન કોય દાસ કબીરા ચોં મુવા, બહુરિ ન મરના હોય ૧૨૦૪)
ભજ રે મના
૨૧૨૮ (રાગ : ચંદ્રૌંશ)
મેં ભટક રહા થા જંગલ મેં, મુઝે પથ દિખલાયા સતગુરુ ને; અંધેરી અમાવસ છાઈ થી, મુઝે ચૌદ દિખાયા સતગુરુ ને. ધ્રુવ મૈં તરસ રહા થા ખાને કો, જન્મોં કી ભૂખ મિટાને કો; બડી મહર હુઈ, જ્ઞાનામૃત કા, પ્યાલા પિલાયા સતગુરુ ને. મેં૦ ગહરી નિદ્રા મેં સોયા થા, મૈંને હોશ જોશ સબ ખોયા થા; મેરી ખુલી અચાનક આઁખ પ્રભુ, આકર કે જગાયા સતગુરુ ને. મેં સુખ કી સૌંસ ન લેતા થા, દુઃખ કે દરિયા મેં બહતા થા; મેરી ધન્ય ઘડી સુખ સાગર કી, લહરોં મેં ખિલાયા સતગુરુ ને. મેં
मैं
મેં અન્ધા થા મુઝે નયન દિયે, મૈં મૂંગા થા મુઝે બૈન દિયે, બહરા થા દેકર કાન મુઝે, ગુરુ મન્ત્ર સુનાયા સતગુરુ ને. મેં
૨૧૨૯ (રાગ :- વિભાસ)
મેં યે નિગ્રન્થ પ્રતિમા દેહૂઁ જબ ધ્યાન સે; બૈઠે પદ્માસન જિનવર, દેખો કિસ શાન સે. ધ્રુવ
રાગ ઔર દ્વેષકા નામ નહીં, બૈઠે અપને અત્તર મેં, દૃષ્ટિ કો અન્દર કરકે, પ્રભુ બૈઠે હૈં નિજ ઘર મેં; અન્જન સે પાપી ઉતરે, જિનકે ગુણગાન સે. બૈઠે કર્મકાલિમા નષ્ટ કરી ઔર અષ્ટકર્મ કો જીતા, વો ભી હો જાતે જિનવર સમ, જો આતમ રસ પીતા; આત્મ કે અનુભવી દીર્ષે સબકો નિષ્કામ સે. બૈઠે દેતી યે ઉપદેશ મૂર્તિ, અરે જગત કે જીવોં, ચૌરાસી સે થકાન લગી, તો આતમ રસ પીવો; હમ તો થક કર બૈઠે, હૈ સારે જહાન સે. બૈઠે હાથ હૈ હાથ ઘરે બૈઠે જો વહી વીતરાગી હૈ, તીન લોક કી સભી સમ્પદા, જિનવર ને ત્યાગી હૈ; અબ ભી ભગવાન હો તુમ, પહલે ભી ભગવાન થે. બૈઠે
મન મૂવા માયા મૂઈ, સંશય મુવા શરીર અવિનાશી તો ના મરે, તું ક્યો મરે કબીર ?
11
૧૨૦૫
ભજ રે મના