________________
૧૯૬૮ (રાગ : શ્રી) જિત દેખો તિત શ્યામ મઈ હૈ.
ધ્રુવ શ્યામકુંજબને , યમુનાગ્યામાં, શ્યામ ગગન ઘન ઘટા છઈ હૈ, સબ રંગનમેં શ્યામ ભલો હૈ, લોગ કહત યહ બાત નઈ હૈ; મદ-બીરાને લોગનકી હીં, શ્યામ પુતરિયા બદલ ગઈ હૈ. જિતo નીલકંઠકો કંઠ શ્યામ હૈ, મૃગમદ શ્યામ કામ વિજયી હૈ, નીલકંઠકો કંઠ શ્યામ હૈ, જલધિ-જગત સબ શ્યામ મઈ હૈં, શ્રુતિ કે અક્ષર શ્યામ દેખિયે , દીપ-શિખા પર શ્યામ જઈ હિં; નર દેવનકી મોહર શ્યામા, અલખ બ્રહ્મ છબી શ્યામ મઈ હૈ. જિતo
૧૯૭૦ (રાગ : માલશ્રી) જિનકે હૃદય સખ્યત્વ ના, કરણી કરિ તો ક્યા કરી ? ધ્રુવ પખંડ કો સ્વામી ભયો, બ્રહ્માન્ડ મેં નામી ભયો; દિયે દાન ચાર પ્રકાર કે, દીક્ષા ધરી તો ક્યા ધરી? જિનકે૦ તિલ તુષ પરીગ્રહ તજ દિયે, જિન વ્રત તપ સંયમ લિયે; પાલી દયા શકાય કી, રક્ષા કરી તો ક્યા કરી ? જિનકે આતમ રહા બહિરાભા, જાના ન અંતર આત્મા; આતમ અનાતમ ના લખા, ભિક્ષા કરી તો ક્યા કરી ? જિનકે કલપ કિયા ઉપદેશ કોં, છુડવા દિયે દુભેષ કોં; પહુંચા દિયે ભવિ મોક્ષ કોં, શિક્ષા કરી તો ક્યા કરી ? જિનકેo ગુરૂ મુનિ કરંડ વિષે કહૈ, દ્રગ સુખ શુભઉપદેશ લહૈં, બિન મૂલ તરુવર લ ફ્લ, ઇચ્છા કરી તો ક્યા કરી ? જિનકેન્દ્ર
૧૯૬૯ (રાગ : માલકૌંશ) જિંદગી હૈ ગીત પ્યારા, ગુરૂવર સે ગાના સીખ લે; રોતે રોતે ક્યા હૈ જીના ? મુસ્કુરાના સીખ લે. ધ્રુવ બીતી બાતોં કો ભુલા, ભાવી કી ઉજ્જવલ નીંવ રખ;
ક્યા હૈ સચ્ચા ક્યા હૈ જૂઠા ? ઉસકી કર લે તૂ પરખ. જિંદગી માન્યતા કા સુખ-દુ:ખે સારા, વ્યર્થ ઉસમેં મત ઉલઝ; ગુરૂજ્ઞાન મેં મસ્ત હો જા, જગ કો સપના તૂ સમજ. જિંદગી જગ કે લિયે તો રોતા આયા, પ્રભુ પ્રેમમેં રોના સીખ લે; અપને લિયે તો કિયા બહુત, અબ સેવા કરના સીખ લે. જિંદગી માના જાતા જિસસે સબકુછ, ઉસકો પ્યારે માન લે; જાનો જાતા જિસસે સબકુછ, ઉસકો બંદે જાન લે. જિંદગી
૧૯૭૧ (રાગ : ભૂપાલતોડી) જીતવા નીકળ્યો છું, પણ ક્ષણમાં હારી જાઉં છું; ત્યારે તારા મુખડા ઉપર, વારી વારી જાઉં છું. ધ્રુવ કૃપા જો તારી મળે નહિ, એવા નથી થાવું ધનવાન, કરુણ તારી હોય નહિ, એવા નથી થાવું ગુણવાન; કદી અપમાન કરે કોઈ માહરું, ત્યારે હારી જાઉં છું. ત્યારે પાપ કરતાં પાછું ન જોઉં, પુણ્ય થાકી જાઉં છું, તારક જાણી તારા ગીતો, નિશદિન પ્રેમે ગાઉં છું; હારજીતની હોડ પડે ત્યાં, ત્યારે હારી જાઉં છું. ત્યારેo પલપલ કરવટ લેતી દુનિયા, હું પલટાતો જાઉં છું, મોહમાયાને એક ઇશારે હું લપેટાતો જાઉં છું; રાગ દ્વેષ આવે અંતરમાં, ત્યારે હારી જાઉં છું. ત્યારે
ગુરૂ મહિમા ગાવત સદા, મન રાખી અતિ મોદ; | સો ભવ ફિર આપેં નહીં, બેઠે પ્રભુકી ગોદ. ૧૧૯૨
ભજ રે મના
જબ મિટેગી જગ બારતા, તામેં તન મન દેત;
પરમેશ્વરકી બાત કોં, દમડી શેર ન લેત. || ભજ રે મના
૧૧૯શે