________________
માના કપૂત હૈ હમ, ક્યાં રૂષ્ટ રહ સકોગે ? મુસ્કાન પ્યાર અમૃત, ક્યા દે નહીં સકોગે (૨) ? દાતા તુમ્હારે દર કે, જાયે તો કિધર જાયે ? ગુરુવર૦
૧૯૩૬ (રાગ : બસંતભૈરવી) ગુરુદેવ તુમકો નમસ્તે નમસ્તે, તુમ્હારે ચરનમેં જો લગ જાયે રહને, વો પા જાયે મુક્તિ િહંસતે હંસતે. ધ્રુવ તુમ્હારે ચરન કે પરસ મેં જો આયે, વો મિથ્યા કો તજકે સમ્યક કો પાયે; તુમ્હીને તો ખોલે હૈં, આગમ કે દસ્ત, મિટાયા ભરમ આતમાં કહતે હતે. ગુરુ તુમ્હારે ચરણમેં મિલે જ્ઞાન વાની, તુમ્હારે ચરણમેં કટે જિંદગાની; કઈ જન્મસે ખોતી આઈ હું સુધિયાં, ભોગો કે પથ પર તરસતે તરસતે. ગુરુo ચિદાનંદ તુમ હો દયાનંદ તુમ હો, હમારે લિયે તો શ્રીકુંદ તુમ હો; ઉપદેશ દેકર નિકાલા હૈ હમકો, મોહ કીચ માયા મેં ફંસતે ફંસતે. ગુરુ નહીં પાર પાયા કિસીને તુમ્હારા , જો આયા શરણમેં વો પાયે સહારા; વિમલ સિધુ ગહરા હૈ છોટી નદિ સા, મિલા લો સ્વયંમેં અહિતે અહિસ્તે. ગુર
૧૯૩૮ (રાગ : કલાવતી) ગુરુવર તેરે ચરણોંકી, ગર ધૂલ જો મિલ જાએ ; ચરણોંકી રજ પાકર, તકદીર બદલ જાએ. ધ્રુવ મેરા મન બડા ચંચલ હૈ, ઉસે કૈસે મેં સમજાઉં ? ઉસે જીતના હી સમજાઉં, ઉતના હીં મચલ જાએ. ગુરુo મેરી નાવ ભંવરમેં હૈં, ઉસે પાર લગા દેના; તેરે એક ઇશારે સે, મેરી નાવ ઉબર જાએ. ગુરુo નજરોં સે ગિરાના ના, ચાહે જીતની સજા દેના; નજરોં સે જો ગિર જાએ, વહ કૈસે સંભલ પીએ ? ગુરુo મેરી એક તમન્ના હૈ, તુમ સામને હો મેરે; તુમ સામને હો મેરે, ઔર પ્રાણ નિલ જાએ . ગુરુo
૧૯૩૭ (રાગ : આશાવરી) ગુરુવર તુમ્હી બતા દો, કિસકી શરણમેં જાયે ? જિસકે ચરણ ગિરકર, અપની વ્યથા સુનાયે . ધ્રુવ અજ્ઞાન કે તિમિરને ચારો તરફ્સ ઘેરા (૨),
ક્યા રાત હૈ પ્રલયકી, હગ નહીં સવેરા ? (૨) પથ ઔર પ્રકાશ દોનો, દિખનેકી શક્તિ પાયે, ગુરુવર૦ જીવનકે દેવતાકા કરતે રહે નિરાદર (૨), કૈસે કરે સમર્પિત જીવનકી જીર્ણ ચાદર( ૨) ? યહ પાપકી ગઠરીયા , ક્યા ખોલકર દિખાયે ! ગુરુવર દુ:વૃત્તિઓને હમકો, ઘેરા કદમ કદમ પર (૨), કમી કામ ક્રોધ બનકર, ભી માયા લોભ બનકર (૨); ઈન દાનવોસે કૈસે ? અપના ગલો છુડાયે. ગુરુવર૦
૧૯૩૯ (રાગ : કામોદ) ઘાટ ઘાટ પર બહુત નહાયે, અંતર્ધટ કો જરા પખારે. ધ્રુવ તીરથ તીરથ જો કર દેખા, નહીં મિટા કરમોં કા લેખા; જીત ન પાયે ગર હોં અબ તક, અંતર્મન સે કભી ન હારે. ઘાટo બીત ગયાં જીવન અભાવ મેં, ધિરા રહા પર કે પ્રભાવ મેં; અનગિન દેખે રૂપ સલીને, નિજ સ્વરૂપ કો નહીં નિહારે. ઘાટo લખતા રહા દૂર સે લહરે, દડે બહુત જરા અબ ઠહરે; કહાં મિલેગા ? કન સહારા ? ધ્યાન પૂર્વક જરા વિચારે. ઘાટo
મનકો મંજન ભજન હે, તનકો મંજન નીર; ગૃહકો મંજન ઈસતરી, દુઃખ ભંજન રઘુવીર.
૧૧૭છે
મનકી હારે હાર હે, મનકી જીતે જીત; | પરિબ્રહ્મકો પાઈયે, મનહીકી પરતીત. || ૧૧@૫
ભજ રે મના
ભજ રે મના