________________
અપને આપ મેં મેં - મિલ જાઉ, અપને મેં હી રામ જાઉં, શુદ્ધસ્વરૂપી તુજ - સા બનકર, શિવરમણી વર જાઉં; ગુણ અનંતસે શોભિત પ્રભુજી, કી આપ સમાન. તુમ્હારે
૧૮૬૨ (રાગ : મારૂ બિહાગ) રસિયા આવોના (ર), તોરે દરશ બિના મોરી અખિયાં પ્યાસી. ધ્રુવ ચેન ન આવે માહે, નિંદિયા ન આવે, પ્યાસ મિલનકી તેરી બહોત સતાવે;
પ્રભુ તૂમ બિના મેરી બિતે ના રતિયી. રસિયાo નામ પુકારે તેરા સૂકી હૈ જીભડિયા, બાટ નિહારે તેરી, લાલ ભઈ અખિંયા;
પ્રભુ તુમરે બિના મોરે નૈના સુને, રસિયા મન નાહિ માનત, તન દુ:ખ પાવત, ‘હર્ષ' કે બિંદુ ગીરે જૈસે સાવન;
પ્રભુ તુંમરે બિન મોરા મન નહી લાગે, રસિયા
૧૮૬૪ (રાગ : માલકૌંશ) હે * જિનવર’ તુમ શરણમેં લે લો, જગતારક, તવ નામ નિરંજન , અવિનાશી તુમ હો ભયભંજન , ધ્રુવ ત્રિવિધ તાપસે તપ્ત હૈ અંતર, શીત અમૃત બન બરસો હમ પર. હે જગતપતિ તવ શરણમેં આયે, કૃપાસિંધુ અનુરાગસે ગાયે, હે૦ જગ તારકકા બિરૂદ ધરાવો, દાસકો ઈતના ક્યુ તલસાવો ? હેo ઈસ સેવક કી અરજ યહી હૈ, જ્યોત અગમકી હૃદય જગાવો. હે
૧૮૬૩ (રાગ : કલાવતી) શ્રી મહાવીર ભગવાન, તુમ્હારે ચરણોમેં પરણામ. ધ્રુવ ભવસાગરમેં નાવ હમારી, કબ સે ગોતા ખાયે, તુમહી સ્વામી હાથ બઢાકર, તારો તો તિર જાયે; હો ગઈ શામ ઈસ જીવનકી, દિન દિન ઘટતા જાય. તુમ્હારેo તૂમ ભવનાશી, મેં ભવવાસી, પરકો નિજ કર માના, કાયાકી માયામેં ભૂલા, તુજકો નહિ પહિચાના; આજ તુમ્હારે દ્વારે આયા, ભક્તવત્સલ ભગવાન, તુમ્હારેo અનુકંપા હો જાયે સ્વામી, આકુલતા મીટ જાયે, આશ્રિતકી યહ વિનતી પ્રભુજી , ચરણ – શરણ મિલ જાયે; જીવન સદ્ઘ હો જાયે મેરા , દીન બંધુ દીનાનાથ. તુમ્હારેo વીતરાગી સર્વજ્ઞ પ્રભુ તુમ, હિતકર બોધિ દાતા, તેરે દર્શન સે નિજ દર્શન, પાઉ યહ હૈ અભિલાષા; રત્નત્રય નિધિયાં મિલ જાયે, હે કરૂણા કે નિધાન, તુમ્હારેo
પં. હુકમચંદ ભારિલ જયપુર
૧૮૬૫ (રાગ : હરિગીત છંદ) જો મોહ માયા માન મત્સર, મદન મર્દન વીર હૈ, જો વિપુલ વિનોં બીચ મેં ભી, ધ્યાન ધારણ ધીર હૈ. જો તરણ-તારણ , ભવ-નિવારણ, ભવ-જલધિ કે તીર હૈં; વે વંદનીય જિનેશ, તીર્થંકર સ્વયં મહાવીર હૈં. જો રાગ-દ્વેષ વિકાર વર્જિત, લીન આતમ ધ્યાન મેં; જિનકે વિરાટ વિશાલ નિર્મલ , અચલ કેવલજ્ઞાન મેં. યુગપત વિશદ સક્લાર્ક ઝલકે, ધ્વનિત હોં વ્યાખ્યાન મેં; વે વર્ધમાન મહાન જિન, વિચરે હમારે ધ્યાન મેં. જિનકા પરમ પાવન ચરિત, જલનિધિ સમાન અપાર હૈ; જિનકે ગુણ કે કથન મેં, ગણધર ન પાર્વે પાર હૈ.
બ્બીરા કબીરા ક્યા કરો, ખોજો આપ શરીર;
પાંચ ઈન્દ્રીય બશ કરો, આપહીં દાસ કબીર. || ભજ રે મના
૧૧૩)
રામ નામકી ઔષધી, ખરી નીતસ ખાય; | અંગ પીડા વ્યાપે નહીં, મહા રોગ મટ જાય.
૧૧૩૫)
ભજ રે મના