________________
ચેતન સ્વયં હીં, સુખકા નિધાન હૈ, દુ:ખકા કારણ તુઝે, તેરા અજ્ઞાન હૈ; મેં તો પ્રભુ સુખમય હું', ઐસા કર ધ્યાન, મોક્ષ મંઝિલકો પાનેકા, હરદમ યતન હો, મુક્તરૂપ પ્રભુતાકી, પ્રતિક્ષણ લગન હો; શીધ્ર હી મિલેગા તુઝે, શાશ્વત શિવધામ, મોક્ષ
બ્ર. રવિન્દ્રકુમાર જેના (ખનિયાધાના, મધ્યપ્રદેશ)
૧૫૯૭ (રાગ : હેમકલ્યાન) દેખા જબ અપને અંતરકો, કુછ ઔર નહીં ભગવાન હૂં મેં; પચયિ હી દીન હીન પામર, અંદરસે વૈભવવાન હૂં મેં. ધ્રુવ ચૈતન્ય પ્રાણસે જીવિત નિત , ઈન્દ્રિય બલ શ્વાસોશ્વાસ નહીં; હૂં આયુરહિત શિવ અજર-અમર, સચ્ચિદાનંદ ગુણધામ હૂં મેં કુછo આધીન નહીં સંયોગો કે, પર્યાયાસે અપ્રભાવી હું મેં; સ્વાધીન અખંડ પ્રતાપી હૂં, નિજસે હીં પ્રભુતાવાન હૂં મેં. કુછo સામાન્ય વિશેષો સહિત વિશ્વ, પ્રત્યક્ષ ઝલક જાવે ક્ષણમેં; સર્વજ્ઞ સર્વદર્શી આદિક, સમ્યક નિધિયોંકી ખાન હૂં મેં. કુછ0 તૃપ્તિ આનંદમયી પ્રગટી, જબ દેખા અંતરનાથકો મેં; નહીં રહીં કામના અબ કોઈ , બસ નિર્વિકાર નિષ્કામ હું મેં. કુછo
ડિક (૧) બે દ્રવ્ય વચ્ચેનો ભાવ
૧૫૯૮ (રાગ : દેશ મહાર) જ્ઞાનમય હો ચેતન , તોહે જગસે કયા કામ ? મોક્ષ તેરી મંઝિલ હૈ, ધ્રુવ તેરા ધામ, ધ્રુવ પલ પલકી ભૂલ તુઝે, પલ પલ રૂલાએ , ભવ ભવમેં ભટકાકે, દુ:ખ હી દિલાએ; અબ ગુરૂકી વાણીકો, સુનો આતમરામ, મોક્ષ જગમેં ન તેરા કોઈ, નહીં હૈ સહારા, કર કે મમત્વ, દુ:ખ પાયા એપારા; િભી તૂ કરતા, ક્યોં ઉનમેં મુકામ ? મોક્ષ
૧૫૯૯ (રાગ : લલિતગૌરી) જ્ઞાનીકે સહારે હો, અનુભૂતિમેં આયે હો; મેરે જ્ઞાયક પ્રભુવર તુમ, બસ એક સહારે હો. ધ્રુવ જ્ઞાની જ્ઞાયકમેં હીં, જ્ઞાયક હોકર રહતે, ડોયૉસે પ્રભાવિત નહીં, નિત જ્ઞાન રૂ૫ રહતે; જ્ઞાયક જ્ઞાયક જ્ઞાયક, નિત જ્ઞાયક હી રહતે. જ્ઞાની શૈયોંસે જ્ઞાન નહીં, શેયોંમેં જ્ઞાન નહીં, હૈ ૉય શેયમેં હી, જ્ઞાયકમેં યે શેય નહીં; હૈ ભિન્ન ભિન્ન સત્તા, સંબંધ કદાપિ નહીં. જ્ઞાની જો જ્ઞાન જાનતા હૈ, વહ જ્ઞાનકી હી રચના, વહ જ્ઞાનસે નિર્મિત હૈ, સબ જ્ઞાન જ્ઞાન દિખતા; યહ જ્ઞાનકા શીશ મહલ , યહાં જ્ઞાની રહતે હૈં. જ્ઞાની મુઝ જ્ઞાનસિન્હમેં રે, બસ જ્ઞાન હી જ્ઞાન ભરા, મેરી જ્ઞાન તરંગોમેં, સામ્રાજ્ય સદા મેરા; આનંદ આનંદ આનંદ, આનંદ હી જીવન હૈ. જ્ઞાની
તત્ત્વ સાર ત્રિલોકમાં, ગુરૂ ગોવિંદ એક રૂપ;
આદિ અંત મધ્ય એક છે, હરિ ગુરૂ સંત સ્વરૂપ. | ભજ રે મના
૯૦૮)
છટયાનો ઉપાય કરે, તેમ તેમ જીવ બંધાય; આપ બળે છૂટે નહીં, છોડે ત્રિભુવન રાય.
ELE
ભજ રે મના