________________
યા જગમેં જહું લગિ યા તનકી, પ્રીતિ પ્રતીતિ સગાઈ; તે સબ ‘તુલસિદાસ’ પ્રભુ હી સોં, હોહિ સિમિટિ ઈક ઠાઈ. યહo
૨૯૬ (રાગ : પ્રભાતિ) સીતાપતિ રામચંદ્ર, રઘુપતિ રઘુરાઈ. ધ્રુવ રસના રસ નામ લેત, સંતનકો દરસ દેત; બિહસતા મુખ મંદમંદ, સુંદર સુખદાઈ. સીતાપતિo ઐનર્બન દ્રગ બિશાલ, દશનબીચ ચમતકાર; ભ્રકુટી શિર કાકપક્ષ, નાસિકા સોહાઈ. સીતાપતિo કેસરકો તિલક ભાલ, માનો રવિ પ્રાતઃકાલ; શ્રવન કુંડલ ઝલમલાત, રતિપતિ છબિ છાઈ. સીતાપતિo મોતિનકી કંઠ માલ, તારાગણ ઉર વિશાલ; માનો ગિરિ શિખર ફોરી, સુરસરી ચલી આઈ. સીતાપતિo સુરનર મુનિ સક્લ દેવ, શિવ વિરંચિ કરત સેવ; કીરતિ બ્રહ્માંડ ખંડ, તીન લોક છાઈ. સીતાપતિo ભજ મન શ્રીરામચરણ, અરૂણકુંજ મંજુ બરણ; હરત સંકલ પાપતાપ, સંતાન સુખદાઈ. સીતાપતિo સખા સંગ સર્ષતીર, બિહરત રઘુબંશ વીર; હરખી-નીરખી ‘તુલસીદાસ', ચરણરજ પાઈ. સીતાપતિ
૨૯૮ (રાગ : બિભાસ) હે હરિ ! કવન જતને ભ્રમ ભાર્ગ, દેખત, સુનત , બિચારત યહ મન, નિજ સુભાઉ નહિં ત્યાગે. ધ્રુવ ભક્તિ, જ્ઞાન, વૈરાગ્ય, સકલ, સાધન યહિ લાગિ ઉપાઈ; કોઉ ભલ કહઉ દેઉ કછુ કોઉ, અસિ બાસના હૃદયને ન જાઈ. વન જેહિ નિસિ સક્લ જીવ સૂતહિં તવ કૃપાપાત્ર જન જાગે; નિજ કરની બિપરીત દેખી મોહિ, સમુનિ મહાભય લાગે. કવન જધપિ ભગ્ન મનોરથ બિધિબસ, સુખ ઈચ્છિત દુ:ખ પાર્વે; ચિત્રકાર કર હીન કથા, સ્વારથ બિનુ ચિત્ર બનાવૈ. ક્વનો હપીકેસ સુનિ નામ જાઉં બલિ, અતિ ભરોસ જિય મોરે; ‘તુલસિદાસ’ ઈન્દ્રિય સંભવ દુખ, હરે બનહિ પ્રભુ તોરે. કવન
૨૯૭ (રાગ : પરજ) યહ વિનતી રઘુવીર ગુસાંઈ !
ઔર આસ વિશ્વાસ ભરોસો, હરી જીવ જડતાઈ. ધ્રુવ ચહીં ન સુગતિ, સુમતિ, સંપતિ કછુ, રિદ્ધિસિદ્ધિ વિપુલ બડાઈ; હેતુ-રહિત અનુરાગ રામપદ, બર્ટ અનુદિન અધિકાઈ. ચહo કુટિલ કરમ હૈ જાઈ મોહિ, જીં જઈ અપની બરિઆઈ; તહેં તર્ણ જનિ છિન છોહ છાંડિયો, કમઠ-અંડકી નાઈ. ચહo
દીનદાસ (રાગ : કેદાર), રસના રામ નામ ક્યોં નહીં બોલત ? નિસિ દિન પર-અપવાદ બખાનત , ક્યોં પર-અધ કો તોલત. ધ્રુવ સંત સમાગમ પ્રેમ ક્રોરા, રામ રસાયન ઘોલત; તહાં જાય કુશબ્દ ઉચાર કે, ક્યોં શુભ રસ તૂ ટોલત? રસના જો કોઈ દન આવે તવ સન્મુખ, મર્મ વચન કહિ બોલત; મર્મ બચન મેં સાર ન નિકસત, જ્યોં કાંદે કુ છોલત. રસના નર મુખ મંદર સુંદર પાય કે, સુધા વચન ક્યોં ન બોલત ? ‘દીનદાસ’ હરિ ચરિત બખાનત, આનંદ સુખ ક્યોં ન ડોલત? રસના
યહ તન વિષકી ગૈલરી, સગુરુ અમૃતકી ખાન | શિશ દીયે જો ગુરુ મિલે, તો ભી સસ્તા જાન
તુલસીદાસ
નમો-નમો શ્રીગુરુ ચરણ, નાશક સજ્જ કલેશ
જિનકી કૃપા કટાક્ષસે, વરણોં સત ઉપદેશ ભજ રે મના
૧૭૮.
૧ee