________________
૨૮૮ (રાગ : બિહાગ)
રાજ રૂચત મોહે
નાહી રે, રામબિના ! (૨). ધ્રુવ
કુલ મેરો હંસ પિતા મેરો દશરથ, રામચંદ્ર જૈસા ભાઈ; લેખ લખત વિધાતા ભૂલી, આ જનુની કહાંસે પાઈ? રામબિના કેકૈ ઉંદર મેરો જનમ ભયો હય, પ્રાન રહ્યો લલચાઈ;
ચિત્રકૂટ જાગ દરશન કરો, ચરન સેવું સદાઈ. રામબિના સુંદર બદન કમલદલ લોચન, ભાલ તિલક જલકાઈ; મોહન મૂરતિ બહુ નીરખું, મોહેકું લાડ લડાઈ. રામબિના સંપત્તિ બિપત્તિ સિયારામ જાનત હય, કપટ વિપત્ત જલ જાઈ; ‘તુલસીદાસ’ સિયારામ દરશ બિન, પલ પલ જુગ સમ જાઈ. રામબિના
૨૮૯ (રાગ : કાલિંગડો)
લછમન ! ધીરે ચલો મેં હારી, રઘુવર ! ધીરે ચલો મેં હારી. ધ્રુવ ચલત ચલત મેરે પૈયા દુખત હૈ, ધૂપ પડત શિર ભારી. લછમન એક તો ભારી પાવકે પંજન, દુસરી શરીર સંભારી. લછમન થોરીક વિલંબ કરો સરજુતટ, બાંધુ ચીર સંભારી. લછમન આગ લગો ઈન અવધપુરીકો, જિન મોહે બનકો નિકારી. લછમન રામ લછમન જનક સીતા, ફેર મિલે ગિરિધારી. લછમન ‘તુલસીદાસ’ પ્રભુ બનોં સિધારે, શોચત જનકલારી. લછમન માન મદ મારવેકિ કર્મનકું જારવેકિ, અધમ ઉધારવેકિ ટેક જિન ઠાને હૈ, ગહન અગાધ ગતિ પૂરન પ્રતાપ અતિ, મતિ બલ કાઢુંસેતિ જાત ન પિછાને હૈ; શરનાગત બંધ છેદ જગકો કિયો નિષેદ, વેદ રુ વેદાંતહું કે ભેદ સબ જાને હૈ, કહત હૈ બ્રહ્માનંદ કાય મન બાનિ કરી, ઐસો ગુરુ રાજ હમેં ઇશ કરી માને હૈ.
ભજ રે મના
કામ ક્રોધ જિન કે નહી, લગૈ ના ભૂખ પિયાસ પલટૂ ઉનકે દરસ સે, હોત પાપ કો નાસ
૧૭૪
૨૯૦ (રાગ : સારંગ)
રઘુવર ! મોહી સંગ કર લીજૈ,
બાર બાર પુર જાવ નાથ, કેહી કારણ આપુ તજી દીજૈ. ધ્રુવ યદ્યપિ હોય અતિ અધમ કુટિલ, મતિ અપરાધિનકો જાયો; પ્રણતપાલ કોમલ સુભાવ જિયે, જાની શરણ તી આયો. રઘુવર૦ જો મેરે તજી ચરણ આન મતિ, કહીં હૃદય કછુ રાખી; હૈ પરિહરહુ દયાલુ દીનહિત, પ્રભુ અભિઅંતર સાખી. રઘુવર૦ તાતેં નાથ ! કહત મેં પુનિપુનિ, પ્રભુ પિતુ માતુ ગુસાંઈ; ભજનહીન નરદેહ વૃથા કરી, શ્વાન ફેરૂકી નાઈ. રઘુવર૦ બંધુ બચન સુની શ્રવત નયનજલ, રાજીવ નયનાં ભરી આવે; ‘તુલસીદાસ’ પ્રભુ પરમકૃપા ગહી, બાંહ ભરત ઉર લાયે. રઘુવર૦
૨૯૧ (રાગ : પીલુ)
રઘુવીર ! તુમ કો મેરી લાજ;
સદા સદા મેં શરન તિહારી, તુમ બડે ગરીબનિવાજ. ધ્રુવ પતિત ઉધારન બિરુદ તિહારો, શ્રવણન સુની અવાજ. રઘુવીર૦ મેં તો પતિત પુરાતન હઉં પ્રભુ, પાર ઉતારો જહાજ. રઘુવીર૦ અઘ-ખંડન દુઃખ ભંજન જન કે, એહિ તિહારો કાજ. રઘુવીર૦ ‘તુલસીદાસ' પર કિરપા કીજે, ભક્તિ-દાન દેહુ આજ. રઘુવીર૦
ટારે જિન તીન તાપ પાપહું પ્રજારે સબ, અંતર કૃપાલુ અતિ પર ઉપકારી હૈ, ભવ વારિધિ કે પૂર બહ જાતે કાઢે ગ્રહિ, તુરત ઉતારે તીર પીર સબ જારી હૈ; કાલ વ્યાલ મુખર્સે કાઢિ લિયે કરુણા કરી, હરિકું લખાયકે સહાય ભયે ભારી હૈ, કહત હૈ બ્રહ્માનંદ હમ તો વિચારી દેખ્યો, જગમેં ન કોઉ ગુરુ જૈસો હિતકારી હૈ.
નમસ્કાર સુંદર કહત, નિશદિન વારંવાર સદા રહો મમ શિરપે, ‘સદ્ગુરુ ચરણ તુમાર'
૧૦૫
તુલસીદાસ