________________
૨૮૦ (રાગ : બાગેશ્રી) તાહિ તે આયો સરન સબેરે; જ્ઞાન બિરાગ ભગતિ સાધન કછુ સપને હું નાથ ન મેરે. ધ્રુવ લોભ મોહ મદ કામ ક્રોધ રિપુ ક્રિત રેન દિન ઘેરે; તિનહિ મિલે મન ભયો કુપથ રત, ફ્રિ તિહારેહિ ફેરે. તાહિo દોષ નિલય યહ વિષય શોક-પ્રદ કહત સંત શ્રુતિ ટેરે; જાનત હું અનુરાગ તહાં અતિ સો હરિ તુમ્હરેહિ પ્રેરે. તાહિo વિષ-પિયુષ સમ કરહુ અગિનિ હિમ તારિ સકહુ બિનુ બેરે; તુમ સબ ઈસ કૃપાળુ પરમ હિત, પુનિ ન પાઈ હીં હેરે, તાહિo યહ જીય જાનિ રહીં સબ તજિ, રઘુબીર ભરોસે તેરે; ‘તુલસિદાસ ' યેહ બિપતિ બાંગુરો, તુમહિ સોં બર્ન નિબેરે. તાહિo.
જ્યોં નાસા સુગંધ-રસ-બસ, રસના ષસ રતિ માની; રામ-પ્રસાદ-માલ જૂઠન લગિ, ત્યોં ન લલકિ લલચાની. યોં ચંચલ ચરન લોભ લગિ લોલુપ, દ્વાર-દ્વાર જગ બાગે; રામ-સીય-આશ્રમનિ ચલત ત્ય, ભયે ન શ્રમિત અભાગે. યo સકલ અંગ પદ - વિમુખ નાથ મુખ, નામ કી ઓટ લઈ હૈ; હૈિ ‘તુલસિહિં’ પરતીતિ એક પ્રભુ મૂરતિ કૃપામઈ હૈ. યo
ધ્રુવ
૨૮૧ (રાગ : દેશ) તૂ દયાલુ, દીન હીં, તૂ દાનિ , હીં ભિખારી; હીં પ્રસિદ્ધ પાતકી, તૂ પાપ-પૂંજ હારી. ધ્રુવ નાથ તૂ અનાથકો, અનાથ કૌન મોસો ? મો સમાન આરત નહિ, આરતિ-હર તોસો. તુo બ્રહ્મ તૂ, હીં જીવ, તૂ હૈ ઠાકુર, હીં ચેરો; તાત-માત , ગુરુ-સખા તૂ, સબ વિધિ હિતુ મેરો. તુo તોહિ મોહિં નાતે અનેક, માનિયે જો ભાવૈ; ર્યો ત્યોં ‘તુલસી' કૃપાલુ, ચરન-સરન પાવૈ. તુo
૨૮૩ (રાગ : ભૈરવી) ભજ મન રામચરન સુખદાઈ (૨). જિહિ ચરનનસે નિકસી સુરસરિ, સંકર જટા સમાઈ; જટાશંકરી નામ પર્યો હૈ, ત્રિભુવન તારને આઈ, ભજ0 જિન ચરનનકી ચરનપાદુકા, ભરત રહ્યો લવ લાઈ; સોઈ ચરન કેવટ ધોઈ લીને, તબ હરિ નાવ ચલાઈ. ભજવે સોઈ ચરન સંતન જન સેવત, સદા રહત સુખદાઈ; સોઈ ચરન ગૌતમષિ-નારી પરસિ પરમપદ પાઈ. ભજવે દંડકવન પ્રભુ પાવન કીન્હો, દપિયન ત્રાસ મિટાઈ; સોઈ પ્રભુ ત્રિલોક કે સ્વામી, કનક મૃગા સંગ ધાઈ. ભજવે કપિ સુગ્રીવ બંધુ ભય-વ્યાકુલ, તિન જ છત્ર ક્રિાઈ; રિપુ કો અનુજ બિભીષન નિસિચર, પરસત લંકા પાઈ. ભજવે શિવ-સનકાદિક અરૂ બ્રહ્માદિક, સેષ સહસ મુખ ગાઈ; ‘તુલસીદાસ' મારૂત-સુતકી પ્રભુ, નિજ મુખ કરત બડાઈ. ભજવે
૨૮૨ (રાગ : કાફી) યોં મન કબહું તુમહિં ન લાગ્યો; જ્યોં છલ છાંડિ સુભાવ નિરંતર, રહત વિષય અનુરાગ્યો. ધ્રુવ જ્યોં ચિતઈ પરનારિ, સુને પાતક - પ્રપંચ ઘરઘર કે; ત્યોં ન સાધુ, સુરસરિ-તરંગ-નિરમલ ગુનગન રધુબર કે. યo
પલટૂ રહૈ ગરીબ હોય, ભૂખે કો દે ખાય. સંતન કે સિર તાજ હૈ, સોઇ સંત હોઈ જાય.
પલટૂ સતગુરુ ચરન પર ડારિ દેહુ સિર ભાર તન મન લજ્જા ખોઈ કે ભક્તિ કરી નિર્ધાર
ભજ રે મના
(૧૭૦
( ૧૧
તુલસીદાસ