________________
ગેબી ગેબસે આઈઆ, ઉંહા નહિ કુછ એબ, ઉલટ સમાવો ગેબમેં, છુટ જઈ સબ જેબ.
૧૬૫ (રાગ : દુર્ગા) હંસા ! હંસ મિલે સુખ હોઈ, સાધુ સંત મિલે સુખ હોઈ. ધ્રુવ બગલે સંગ ન જાઈએ હંસા, વહાં સાથી ના કોઈ; માન સરોવર મોતી ચૂંગીએ , અંતર આનંદ હોઈ. હંસા અમીરસ ઝરિયા સરોવર ભરિયા, યુક્તિ મારગ સોહી; કહે કબીર' સુનો ભાઈ સાધુ, જહાં દેખુ વ્હા વોહી. હંસા
હોનહાર હોવૈ પુનિ, સોઈ ચિંતા કાહે કરે; પશુ પંખી સબ કીટ પતંગા, સબ હી કી સુધિ કરે. અરેo ગર્ભવાસ મેં ખબર લેતું હૈ, બાહર ક્યોં બિસરે; માત પિતા સુત સંપતિ દારા , મોહ કે જવાલ જરે, અરે મન તૂ હંસન-સે સાહિબ તજિ, ભટકત કાહે ;િ સતગુરૂ છાંડ ઔર કો ધ્યાવે, કારજ ઈક ન સરે, અરેo સાધુન સેવા કર મન મેરે, કોટિન વ્યાધિ હરે; કહત કબીર’ સુનો ભાઈ સાધો, સહજ મેં જીવ તરે. અરેo
૧૬૮ (રાગ : બસંત મુખારી), સમઝ બુઝ દિલ ખોજ પિયા રે, આશક હોર સોના ક્યા ? ધ્રુવ જિન મૈનોંસે નીંદ ગંવાઈ, તકિયા લેક બિછાના કયા ? સમઝo રુખો સૂખા રામ કા ટુકડા, ચિકના ઔર સલોના ક્યા ? સમઝo કહત ‘કમાલ’ પ્રેમ કે મારગ, સીસ દિયા ફ્રિ રોના ક્યા ? સમઝo
ધ્રુવ
૧૬૬ (રાગ : ભીમપલાસ) જ્ઞાનકા શૂલ મારા ગુરુને. છૂરી નહીં મારી, કટારી નહીં મારી, શબ્દો કા બાન મારા. ગુરૂને આંખનમાં અંધો, કાનનમાં બહેરો, પાઁવ પંગુલ કર ડારા. ગુરૂને૦ કાયા કોઠીકે દસ દરવાજે, ઘાયલ આન પુકારા. ગુરૂને૦ દેશ દેશસે બૈદ બુલાયે , ઔષધ મુરશદ લાયા. ગુરૂને૦
ઔષધ ભેષજ કછુ નહી ચાલે, ક્યા કરે બૈદ બેચારા ! ગુરૂને૦ કહત કબીરા સુનો ભાઈ સાધો, જગસે હો જા ન્યારા. ગુરૂને
- કમાલ
કર મહી માલા ગૃહીને , મન ગયું માયા મહીં, એક ચિત્તથી સમરવાની શક્તિ ઉરમાં ના રહી; રોગની વણઝાર ત્યારે અંગમાં આવી ગઈ, મળ મુત્ર કેરા ત્યાગની, તો ભ્રાંતિએ પણ ના રહી; નાડીતણાં ધબકારની ચાલો બધી ધીમી થઈ, કર્તણાં કિલ્લા બન્યાને, શ્વાસની શુદ્ધિ ગઈ; અંગે ધર્યા આભૂષણો, તે પલ મહીં લૂંટી ગયા, જેવા હતા માંએ જમ્યા, એવા જ હાલો થઈ ગયા.
૧૬૭ (રાગ : આશાવરી) અરે મન ધીરજ કાહે ન ધરેં; શુભ ઔર અશુભ કરમ પૂરબકે, રતી ઘટે ન બä. ધ્રુવ
હૈ' સો સુંદર હૈ સદા, નહિ તો સુંદર નાહિ
નહિ સો પરગટ દેખિયે, હૈ સો દીખે નાહિ | ભજ રે મના
(૯૪)
આતમ અનુભવ જ્ઞાનકી, જો કોઈ પૂછે બાત સોં ગૂંગા ખાઈ કૈ કહે કૌન મુખ સ્વાદ
૯૫)
કબીર