Bhaj Re Mana Part 01

SR No.: 009144
Original Sutra Author: N/A
Author: Shrimad Rajchandra Sadhna Kendra Rajnagar Kukma Kutchh
Publisher: Shrimad Rajchandra Ashram
Publication Year: 2011
Total Pages: 381
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & Rajchandra
File Size: 2 MB

Page 50

૧૪૦ (રાગ : સોરઠ ચલતી) મુજકો કહાં ઢંઢે રે બંદે, મેં તો તેરી પાસમેં; નહિં મેં ચકવા નહિં મેં બક્વા, નહિં છુરીકી ધારમેં. ધ્રુવ નહિં લોહીમેં નહિં ચામમેં, નહિં હડ્ડી માંસમેં; અવધ પુરી બસે સરજુપે, મેં બસુ વિશ્વાસમેં. મુજે નહિં મેં જોગી નહિ બૈરાગી, નહિં સાધુ સન્યાસમેં; ખોજ કરે તો પલમેં મીલું, તેરી સુરતકી તલાસમેં. મુજેo શહેર બાહેર તો ડેરા હમેરા, તકીયા હૈ મેદાનમેં; કહે કબીરા સુન ભાઈ સાધુ, રહે શ્વાસનર્ક પાસમેં, મુજેo
૧૩૮ (રાગ : યમન લ્યાણ) માનત નહિ મન મોરા સાધો; બાર બાર મેં કહિ સમુઝાવ, જગમેં જીવન થરા. ધ્રુવ યા કાયાકા ગર્વ ન કીજૈ, ક્યા સાંવર ! ક્યાં ગોરા ! બિના ભક્તિ તન કામ ન આવૈ, કોટિ સુગન્ધ ચમરા, માનતo યા માયા લખિ કે જન ભૂલો, ક્યા હાથી ! ક્યા ઘોરા ! જોરિ જોરિ ધન બહુત બિગયે, લાખન કોટિ કરોરા . માનતo દુવિધા દુર્મતિ ઔ ચતુરાઈ, જનમ ગયો નર બોરા; અજહું આનિ મિલો સત્સંગતિ, સતગુરુ માન નિહારા, માનતo લેઈ ઉઠાઈ પરત ભુઈ ગિરિ ગિરિ ,જ્યોં બાલક બિન કોરા; કહૈ કબીર' ચરણ ચિત રાખો, જ્યોં સૂઈકે બિચ દોરા. માનતo
૧૩૯ (રાગ : તોડી) મુખડા ક્યા દેખો દરપનમેં ? તેરે દયા ધરમ નહિ મનમેં. ધ્રુવ કાગદકી તો નાવ બનાઈ, તરતી છોડી જલમેં; ધરમી ધરમી પાર ઊતર ગયે, પાપી ડૂબે છિનમેં. મુખડાવે જબ લગ ફ્લ રહે ક્લવાડી, વાસ રહે ક્લનમેં; એક દિન ઐસી હો જાવેગી, ખાખ ઊડેગી તનમે. મુખડાવે ચૂંઆ ચંદન અબીર અરગજા, શોભે ગોરે તનમેં; ધન જોબન ડુંગરકા પાની, ઢલ જાયેગા છિનમેં. મુખડા નદિયાં ગહેરી નાવ પુરાની, ઊતર ચલે સુગમમેં; ગુરૂમુખ હોએ સો પાર ઊતરે, નગુરા રોવે વનમેં. મુખડાo કીડી કડી માયા જોડી, સુરત રહે નિજ ધનમેં; દસ દરવાજે ઘેર લિયે જબ, રહુ ગઈ મનકી મનમેં. મુખડાજી પગિયાં માંગ સવારે પલપલ, લેત જલી જુલ તનમેં; કહત કબીરા’ સુનો ભાઈ સાધુ, એ ક્યાં લડ રહે મનમેં !! મુખડા
૧૪૧ (રાગ : નારાયણી) મેરે માટી કે મટકે તૂરામ રામ બોલ. કુટ પિટ કે તૂ આયા જગત મેં, પિછલી હસ્તી ટટોલ. ધ્રુવ ઉપર સે – સુન્દર દિખતા, ભીતર ભરી તેરે ખોલ, મેરે જબ પÚયેગા તુ હરિ કે દ્વારે, વહાઁ ખુલેગી તેરી પોલ. મેરેo ઇસ મટકી કે અન્દર ભર લે, રામ રતન અનમોલ. મેરેo કહત ‘કબીર સુનો ભઈ સાધો, અન્દર કી આંખે ખોલ , મેરે
હર એક ટૂંઢત હૈ જંગલમેં, દવા રસાયન કી બૂટી, નારાયણ હૈ સંજીવન ભાઈ, વો બૂટ્ટી હમને લૂટી; બહુત લોક ખોદે પૃથ્વીકો, વૃક્ષ કાટતે હરે હરે, ઉનકો ભી ક્રિ યમ કાઢેગા, કહે શબ્દ યે ખરે ખરે; હરિ હરિ બૂટી હૈ સમજો, હરિ નામ હૈ સબસે પરે, ઉસ બૂટ્ટી કો જિસને પાયા, વો ભવસાગર સહજ તરે; રામ રસાયન પાઈ હમને, ઔર રસાયન સબ છૂટી, ‘ નારાયણ’ હૈ સંજીવન ભાઈ, વહ બૂટ્ટી હમને લૂંટી. વૃક્ષ સાથ લાગી રહી, વેલ તણી જે પ્રીત, સૂકે પણ મૂકે નહિ, એહ પ્રીતની રીત |
૮૧)
પ્રેમ સુખ સંસારનું, પ્રેમ સૃષ્ટિનું રાજ પ્રેમ અપાવે પલકમાં, તુચ્છ પુરુષને તાજ
ભજ રે મના
કબીર