________________
૧૪ર (રાગ : ચલતી) મૈંને પાઈ ગઠરિયા રામધન કી, રામ ધન કી હીં હાઁ હરિ ધન કી. ધ્રુવ યહ ધન સારા યહીં રહ જાવે, રામ ધન પંજી સદા સંગ કી. મેંને૦ ખોલ ગઠરિયા પરખન લાગી, પરખ પડી મોહે લાલન કી. મેંને૦ જનમ જનમ કા ટોટા ભાગા, મહિમા દેખ અબ હરિ ધન કી. મેંને. ખુલ ગયા ભાગ ભરમ સબ ભાગા, ક્રિર નહીં મોહે સરનન કી. મેંનેo કહતે ‘કબીર' સુનો ભઈ સાધો, ચેરી ભઈ તેરે દામન કી. મેંને૦
૧૪૩ (રાગ : કાફી) યા બિધિ મનકો લગાવૈ, મનકે લગાયે પ્રભુ પાવૈ. ધ્રુવ જૈસે નટવા ચઢત બાંસ પર, ઢોલિયા ઢોલ બજાર્વે; અપના બોજ ધરે સિર ઉપર, સુરતિ બરતપર લાવૈ. મનકે જૈસે ભુવંગમ ચરત બનહિમેં, ઓસ ચાટને આવૈ;
ધ્ધહું ચાર્ટ કબહું મનિ ચિતવૈ, મનિ તજિ પ્રાન ગંવાયેં. મનકેત જૈસે કામિન ભરે કૂપ જલ, કર છોડે બરતાર્ય; અપના રંગ સખિયન સંગ રાચે, સુરતિ ગંગરપર લાવૈ. મનકેo જૈસી સતી ચઢી સત ઉપર, અપની કાયા જરાયેં; માતુ-પિતા સબ કુટુંબ તિયાગે, સુરતિ પિયા ઘર લાવૈ. મનકેo ધૂપ દીપ નૈબેદ અગરજા, જ્ઞાન કી આરત લાવૈ; કહે ‘કબીર' સૂનો ભાઈ સાધો, જન્મ નહિ પાવૈ. મનકેo
૧૪૪ (રાગ : હંસધ્વની) યોગી યા વિધ મન કો લગાવે.
ધ્રુવ જૈસે લોહાર કૂટતે લોહે કો, આઇન કૂક લગાવે; એસી ચોટ લગે ઘટ અદર, માયા રહન ના પાવે. યોગી જોગ જગત સે આસન મારે, ઉલટા પવન ચલાવે; કષ્ટ આપદા સબહી સંહારે, નજર સે નજર મિલાવે. યોગી જૈસે મકરી તાર અપના, ઉલટિ ઉલટિ ચઢિ જાવે; કહે ક્બીરા સુનો ભાઈ સાધો, બાહિ મેં ઉલટિ સમાવે, યોગી
૧૪૫ (રાગ : બિલાવલ) રહના નહિ દેસ બિરાના હૈ.
ધ્રુવ યહ સંસાર કાગદકી પુડિયા, બુંદ પડે ઘૂલ જાના હૈ. રહના યહ સંસાર કાંટોકી બાડી, ઉલઝ ઉલઝ મરિ જાના હૈ. રહના યહ સંસાર ઝાડ ઔ ઝાંખર, આગ લગે જલ જાના હૈ. રહના કહત ‘કબીર’ સુનો ભાઈ સાધો ! સતગુરુ નામ ઠિકાના હૈ. રહના
૧૪૬ (રાગ : યમન કલ્યાન) ચા જગ અંધા મેં કેહિ સમજાવું; ઈક દુઈ હોય ઉન્હેં સમજાવો, સબહિ ભુલાના પેટ કે ધંધા. ધ્રુવ પાની Á ઘોડા પવન અસવરવા, ઢરકિ પરે જસ ઓસ કૈ બુંદા. યાત્ર ગહિરી નદિયા અગમ બહૈ ધરવા, ખેવનહારા પડિંગા દા. યાત્ર ઘર કી વસ્તુ નિફ્ટ નહિં આવત, દિયના બારિ ૐ લૂંટત અંધા. યાત્ર લાગી આગ, સક્લ બન જરિયા, બિન ગુરૂ-જ્ઞાન ભટકિગા બંદા. યાત્ર કહૈ કબીર સુનો ભાઈ સાધુ, ઈક દિન જાઈ લંગોટી ઝાર બંદા. યાત્ર
લીલુ કહે છે સુકાને, કેમ તુજ કૃશ શરીર ?
દે ઉત્તર તુજ સુધ તણી, ફિકરથી કૃશ શરીર ? || ભજ રે મના
બાહર બાહર ખોજતે, ઊંચી ભરી ઉડાન અંતરમુખ હોયે બિના, મિલે નહિ નિર્વાણ
૮૩)
કબીર