________________
૮૭૦ (રાગ : કૌશિયા)
અબ કૈસે છુટે નામ-રટ લાગી.
ધ્રુવ
પ્રભુજી ! તુમ ચંદન, હમ પાની; જાકી અંગ અંગ બાસ સમાની. પ્રભુજી પ્રભુજી ! તુમ ઘન, બન હમ મોરા; જૈસે ચિતવત્ ચંદ ચકોરા. પ્રભુજી પ્રભુજી ! તુમ દીપક, હમ બાતી; જાકી જોતિ, બરે દિન રાતી. પ્રભુજી પ્રભુજી ! તુમ મોતી, હમ ધાગા; જૈસે સોનહિ મિલત સુહાગા. પ્રભુજી પ્રભુજી ! તુમ સ્વામી હમ દાસા, ઐસી ભક્તિ કરે રૈદાસા. પ્રભુજી
૮૭૧ (રાગ : બિહાગ)
ઐસી ભગતિ ન હોઈ રે ભાઈ, રામ-નામ બિન જો કુછ કરિયે, સો સબ ભરમ કહાઈ. ધ્રુવ ભગતિ ન રસ દાન, ભગતિ ન કર્યું જ્ઞાન; ભગતિ ન 어머 મેં ગુફા ખુદાઈ. ભગતિ ન એસી હાંસી, ભગતિ ન આસાપાસી; ભગતિ ન યહ સબ કુલ-કાન ગંવાઈ. ઐસી ભગતિ ન ઈન્દ્રી બાંધા, ભગતિ ન જોગા સાધા, ભગતિ ન અહાર ઘટાઈ, યે સબ કરમ કહાઈ; ભગતિ ન ઈન્દ્રિ સાથે, ભગતિ ન બૈરાગ બાંધે, ભગતિ | યે સબ બેદ
બડાઈ. ઐસી
.
ભગતિ ન મૂંડ મંડાયે, ભગતિ ન માલા દિખાયે, ભગતિ ન ચરન વાયે, યે સબ ગુની જન કહાઈ; ભગતિ ન તો લૌ જાના, આપ કો આપ બખાના, જોઈ-જોઈ કરે સો-સો કરમ બડાઈ. ઐસી
ભજ રે મના
-
દેહી નિરંતર દેહરા, તામે પરતછ દેવ રામ નામ સુમરન કરો, કહા પત્થરકી સેવ ?
૫૩૦
આપો ગયો તબ ભગતિ, પાઈ એસી ભગતિ ભાઈ, રામ મિલ્યો આપો ગુન ખોયો, રિધિ-સિધિ સબૈ ગંવાઈ; કહ ‘રૈદાસ ’ છૂટી આસ સબ, તબ હરિ તાહી કે પાસ, આત્મા થિર ભઈ તબ, સબહી નિધિ પાઈ. ઐસી
૮૭૨ (રાગ : બરહંસ)
રહત નહિ જ્ઞાનીકો ભવબંધ ભાઈ, જાકી અહંતા મમતા કટાઈ. ધ્રુવ દૃષ્ટા દૃશ્ય વિવેક કરીકે, દેહસે પાઈ જુદાઈ; મૃગજલ સમ સબ દૃશ્ય સમજકે, રાગકી આગ બુઝાઈ. જાકી દેખન માત્ર વપુ વર્ણાશ્રમ, કિંતુ ન તાસે સગાઈ; સત્ય-અસત્ય સ્વરૂપ સમજકે, સત્ય સમાધિ લગાઈ, જાકી સંચિત કર્મકો દાહ કિર્યો હૈ, જ્ઞાનકી અગ્નિ જલાઈ,
આગામિ વાકુંસ્પર્શ કરત નહિ, જલબિચ કમલકી નાઈ. જાકી
ભુજ લિયા યાતે ભુંજાના દિસે, ઐસા હી પૈસા ચના હી; બોઈ દિયા તો ભી છોડ ન નિકર્સ, સો સ્થિતિ જ્ઞાનીને પાઈ. જાકી
દો વિષદંત નિકલ ગયે મુખસે, વિષધર નહિં દુઃખદાઈ; મેં ઔર મેરા વીસર ગયા મનસે, જખ, મારે જમરાઈ. જાકી લોહ અસિ વસી પારસ સંગમે, કનક બની બદલાઈ;
સદ્ગુરુ સંગમે જીવ મીટીકે, શિવજીકી પદવી મનાઈ, જાકી આપ અમાપ એકરસ પેખત, દેત પ્રતીતિ ભુલાઈ; ગુરૂ ભગવાન યાને ‘રંગીન' જીવન-મુક્તિ મિલાઈ, જાકી
- રંગીનદાસ
સુદ્ધિ બિન સુમરન નહિ, ભાવ બિન ભજન ન હોય પારસ બિચ પરદા રહા, ક્યાં લોહ કંચન હોય ?
૫૩૧
રૈદાસ (રોહિદાસ)