________________
૮૨૭ (રાગ : શ્રીરંજની) મન રે પરસિ હરિ કે ચરણ.
ધ્રુવ સુભગ શીતલ કંવલ કોમલ, ત્રિવિધ જવાલા હરણ; જિણ ચરણ પ્રહલાદ પરસે, ઈન્દ્ર પદવી ધરણ, મન જિણ ચરણ ધ્રુવ અટલ કીર્ન, રાખિ અપની શરણ; જિણ ચરણ બ્રહ્માંડ મેચ્યો, નખ સિખાંશ્રી ધરણ. મનો જિણ ચરણ પ્રભુ પરસિ લીને, તરી ગોતમ ઘરણ; જિણ ચરણ કાલી નાગ નાથ્યો, ગોપ લીલા કરણ. મન જિણ ચરણ ગોવર્ધન ધાર્યો, ઈન્દ્ર કો ગર્વ હરણ; દાસિ 'મીરાં' લાલ ગિરધર, અંગમ તારણ તરણ. મન
૮૨૯ (રાગ : કાલિંગડા) સુની હો મેં હરિ આવનકી આવાજ, મહલ ચઢ ચઢ જોઊં મેરી સજની, ળ આર્ય મહારાજ ? ધ્રુવ દાદૂર મોર પપૈયા બોર્લે, કોયલ મધુર સાજ; ઊગ્યો ઈંદ્ર ચહું દિસિ બરસેં, દામણી છોડી લાજ. સુની ધરતી રૂપ નવા નવા ધરિયા, ઈંન્દ્ર મિલણર્ક કાજ, ‘મીરાં' કે પ્રભુ હરિ અબિનાની, બેગ મિલો સિરતાજ. સુની
૮૨૮ (રાગ : ખમાજ) સાંવરેફી દ્રષ્ટિ માનો, પ્રેમકી ક્ટારી હૈ. ધ્રુવ શુધ્ધિ ગઈ બુદ્ધિ ગઈ, લાગત બેહાલ ભઈ; તનમન વ્યાપી વ્યથા, પ્રેમ મતવારી હૈ. સાંવરેકી અખિયાં મીલી દો ચારી, બાવરી જગસે ભઈ ન્યારી; મેં તો નાકો નીકો જાનું, કુંજકો બિહારી હૈ. સાંવરેકી પતંગ દીપક દાહ, ચંદકો ચકોર ચાહે; જલ સંગ મન જેસે, તૈસે પ્રીત પ્યારી હૈ. સાંવરેકી લાગો મેં તમારે પાય, વિનતિ કરૂં વ્રજરાય; મીરાં પ્રભુ એસે જાનો, દાસી તુમ્હારી હૈ. સાંવરેકી
૮૩૦ (રાગ : ગુર્જર તોડી) યા બિધિ ભક્તિ કૈસે હોય; મન કી મૈલ હિયે સે ન છૂટી , દિયો તિલક સિર ધોય. ધ્રુવ કામ કૂકર લોભ ડોરી, બાંધિ મોહિં ચંદાલ; ક્રોધ કસાઈ રહત ઘટ મેં, કૈસે મિલૈ ગોપાલ ! ચાo બિલાર વિષયા લાલચી રે, તાહિ ભોજન દેત; દીન હીન હૈં ક્ષુધા તરસે, રામ નામ ન લેત. ચાo આપહિ આપ પુજાય કૈ રે, લે અંગ ન સમાત; અભિમાન ટીલા કિયે બહુ, કહુ જલ કહાં ઠહરાત. ચાવ જો તેરે હિય અંતર કી જાણે, તાસોં કપટ ન બનૈ; હિરદે હરિ કો નાંમ ન આવે, મુખ તે મણિયાં ગણે. ચાવ હરિ હિનૂ સૂ હેત કર, સંસાર આજ્ઞા ત્યાગ; દાસિ ‘મીરાં' લાલ ગિરધર, સહજ કર બૈરાગ. યા)
હદમેં બૈઠે કથત હૈં, બેહદકી ગમ નાહિ બેહદકી ગમ હોય તબ, કથનેકો કછુ નાહિ ||
૪૯૮)
કબીર ચલકર જાય વહાં, પૂછ લિયા એક નામ ચલતા ચલતા તહાં ગયા, ગામ-નામ નહિં કામ
ભજ રે મના
૪૯૯)
મીરાંબાઈ
