________________
૮૧૨ (રાગ : સોહની)
મેં જાણ્યો નહીં પ્રભુકો, મિલણ કૈસે હોય રી ? આયે મેરે સજના ફિર ગયે અંગના, મેં અભાગણ રહી સોય રી. ફારૂગી ચીર કરૂ ગળ કંથા, રહૂગી બૈરાગણ હોય રી. ચુડિયાં ફોરૂ માંગ બખેરૂ, જરા મૈં ડારૂં ધોય રી. નિસ બાસર મોહિ બિરહ સતાવૈ, લ ન પરત પલ મોય રી. ‘મીરાં’ કે પ્રભુ હરિ અબિનાસી, મિલ બિછડો મત કોય રી. મિલણ
૮૧૩ (રાગ : માલકોષ)
મેં તો હરિગુણ ગાવત નાચુંગી;
નાચુંગી મેં તો નાચુંગી, મેં તો હરિગુણ ગાવત નાચુંગી. ધ્રુવ અપને મહેલમેં બેઠ બેઠ કર, ગીતા ભાગવત વાંચુંગી. મેં તો જ્ઞાનધ્યાની ગઠરી બાંધકર, હૃદય કમલમેં રાચુંગી. મેં તો બાઈ ‘ મીરાં’ કહે પ્રભુ ગિરધર નાગર, સદા પ્રેમરસ ચાખૂંગી. મૈં તો
ભજ રે મના
૮૧૪ (રાગ : હિંદોલ)
ધ્રુવ
મિલણ૦
મિલણ
મિલણ૦
મેં તો સાંવરેકે રંગ રાચી;
સાજિ સિંગાર, બાંધિ પગ ઘુઘરૂં, લોકલાજ તજી નાચી. ધ્રુવ ગઈ કુમત, લઈ સાધુકી સંગત, ભગત રૂપ ભઈ સાંચી. મેં૦ ગાય ગાય હરિકે ગુન નિસદિન, કાલ વ્યાલ સોં બાંચી. મેં ઉણ વિણ સબ જંગ ખારો લાગત, ઔર બાત સબ કાંચી. મેં ‘મીરાં’ શ્રી ગિરિધરન લાલ સૂં, ભગતિ રસીલી જાંચી. મેં
જ્યાઁ નૈનનમેં પૂતલી, ત્યાં માલક ઘટ માંય ભોલે લોક ન જાનતે, બાહિર ઢૂંઢન જાય
૪૯૨
૮૧૫ (રાગ : શિવરંજની)
મેં હરિ બિન ક્યોં જીરૂ રી માઈ (૨) ?
ધ્રુવ
પિવ કારણ બૌરી ભઈ, જ્યં કાઠહિ ધુન ખાઈ; ઓખદ મૂળ ન સંચરે, મોહિ લાગ્યો બૌરાઈ. મેં કામઠ દાદુર બસત જલમેં, જલહિ તે ઉપજાઈ; મીન જલકે બીછુરે તન, તળફિ કરિ મરિ જાઈ. મેં પિય ઢૂંઢણ બન - બન ગઈ, કહું મુરલી ધુનિ પાઈ; ‘મીરાં’ કે પ્રભુ લાલ ગિરિધર, મિલિ ગયે સુખદાઈ. મેં૦
૮૧૬ (રાગ : માલકૌંષ)
મોહે લાગી લટક ગુરૂ ચરનનકી;
ચરન બિના મુઝે કછુ નહિ ભાવે, જૂઠી માયા સબ સપનનકી. ધ્રુવ ભવસાગર સબ સૂખ ગયો હૈ, ફિકર નહીં મુઝે તરનની. મોહે ‘મીરાં’ કહે પ્રભુ ગિરધર નાગર, ઊલટ ભઈ મોરે નયનનકી. મોહે
૮૧૭ (રાગ : મધુમાધ સારંગ)
યા બ્રજમેં કછુ દેખ્યો રી ટોના (૨).
ધ્રુવ
લે મટકી સિર ચલી ગુજરિયા, આગે મિલે બાબા નંદજી કે છોના. યા દધિકો નામ બિસરિ ગયો પ્યારી, લે લેહુ રી કોઉ શ્યામ સલોના. યા બ્રિદ્રાવનકી કુંજ ગલિનમેં, આંખ લગાય ગયો મનમોહના. યા૦ ‘મીરાં’ કે પ્રભુ ગિરિધર નાગર, સુંદર શ્યામ સુધર રસ લોના. યા૦
ઘટ બિન કહૂં ન દેખિયે, રામ રહા ભરપૂર જિન જાના તિન પાસ હૈં, દૂર કહા ઉન દૂર
૪૯૩
મીરાંબાઈ