________________
૫૯૬ (રાગ : બરહંસ)
ઉધો ! મુઝે સંત સદા અતિ પ્યારે, જાંકી મહિમા વેદ ઉચારે. ધ્રુવ મેરે કારણ છોડ જગત કે, ભોગ પદારથ સારે; નિશદિન ધ્યાન ધરે હિરદેમેં, સબ ઘર કાજ બિસારે. ઉધો૦ મેં સંતનકે પીછે જાવું, જહાં જહાં સંત સિધારે; ચરણન રજ નિજ અંગ લગાવું, શોધું ગાત હમારે. ઉધો૦ સંત મિલે તબ મેં મિલ જાવું, સંત ન મુઝસે ન્યારે; બિન સતસંગ મુઝે નહિ પાવે, કોટિ જતન કર ડારે. ઉધો જો સંતનકે સેવક જગમેં, સો મુઝ સેવક ભારે; ‘બ્રહ્માનંદ' સંત જન પલમેં, સબ ભવબંધન ટારે. ઉધો
૫૯૭ (રાગ : ગઝલ)
ધ્રુવ
ઉધો ! વો સાંવરી સૂરત, હમારા દિલ ચુરાયા હૈ. બજાકર બંસરી સુંદર, સુનાકર ગીત રાગનકે; રચાકર રાસ કુંજન, પ્રેમ હમકો લગાયા હૈ. ઉધો છોડ કરકે હમે રોતી, બસે વો દ્વારકા જાકર, ખબર લીની નહીં ક્રિકે, હમેં દિલસે ભુલાયા હૈ. ઉધો
હમારા હાલ જા કરકે, સુનાના શામ સુંદર કો; તુમારે દરસકે કારણ, હમેં બનબન ાિયા હૈ. ઉધો ન ભાવે ભોગ દુનિયાંકે, ન વાંછા યોગ કરનેકી; વો ‘બ્રહ્માનંદ' માધવકા, રૂપ મનમેં સમાયા હૈ. ઉધો
ભજ રે મના
અલખ પુરુષ કી આરસી, સન્તન કી હૈ દેહ । લખા જો ચાહે અલખ કો, ઇનમેં હી લખ લેય ॥
399
૫૯૮ (રાગ : ગઝલ)
ઉધો ! વો સાંવરી સૂરત હમેં, ફિર કબ દિખાવોગે ? ધ્રુવ બિરહકી આગને હમરા, જલાયા હૈ બદન સારા; મોહનકે પ્રેમપાનીસે જલન, વો કબ બુઝાવોગે ? ઉધો સુધી ખાને વા પીનેકી, રહી હમકો ન સોનેકી; પ્યાસ દર્શનકી હૈ મનમેં, કૃષ્ણકો કબ મિલાવોગે ? ઉઘો િદિન રૈન હમ રોતી, વો વૃંદાવનકી કુંજનમેં; મનોહર બંસરીકી ધુન, હમેં ફિર કબ સુનાવોગે ? ઉધો
ન હમકો યોગસેં મતલબ, ન મુક્તિકી હમેં વાંછા; વો ‘બ્રહ્માનંદ’ સુંદરમેં હમારા, દિલ લગાવોગે. ઉઘો
૫૯૯ (રાગ : માલકૌંસ)
ઉધો વો સાંવરી સૂરત, હમારે દિલ સમાઈ હૈ. ધ્રુવ
ન દિનકો ચૈન નૈનનમેં, નીંદ નહિ રાતો આવે; ખબર ઘરબાર તન મની, સબી હમકો ભુલાઈ હૈ. ઉધો
બાંધકર પ્રેમબંધનસે, છોડ હમકો ગયે મોહન;
સહી જાતી નહીં હમસે, શામકી અબ જુદાઈ હૈ. ઉધો
છોડકર કામ હમ ઘરકે, બનાકર વેષ જોગનકા; કરેગી ખોજ બનબનમેં, મિલે કૈસે કન્હાઈ હૈ ? ઉઘો ચરણ કા ધ્યાન યોગીજન, સદા જિનકા કરે મનમેં; વો ‘બ્રહ્માનંદ’ દર્શન કી, લગન હમકો લગાઈ હૈ. ઉધો
જા પર દરસન સાધુ કા, તા પલ કી બલિહાર 1 સન્ત નામ રસના બર્સ, લીજે જનમ સુધાર ॥
396
બ્રહ્માનંદ (પુષ્કર)