________________
રાજા મનમાં એવી દુબુદ્ધિ આવી કે, હવે તે જે હું કુમારપાળને હણું તે મને પુત્ર થશે. એવી રીતે સ્વાર્થબુદ્ધિ આવવાથી તેણે પાપને બિલકુલ વિચાર કર્યો નહીં.
ત્યારબાદ કુમારપાળને મારવાના સિદ્ધરાજ ઘણા ઉપાય કરવા લાગે, પણ કુમારપાળનાં પુણ્ય પ્રબલ હોવાથી તેને સર્વ ઉપ નિરર્થક ગયા. છેવટે કુમારપાળને તે બાબતની ખબર પડવાથી તે દેશાંતરમાં નાશી ગયા, અને પોતાના બનેવી કૃષ્ણદેવને ત્યાં ગુપ્તપણે રહ્યા. એવી રીતે કેટલાક દિવસે સુધિ ત્યાં ગુમરીતે રહેવા બાદ સિદ્ધરાજને ખબર મળ્યા કે, કુમારપાળ કુણદેવને ત્યાં રહેલા છે, તેથી તેને મારવા માટે ત્યાં તેણે સુભટને મોકલ્યા; પણ કુમારપાળને તે બાબતની પહેલેથી ખબર મળવાથી ત્યાંથી ગીને વેષ લઈ તે પાટણમાં આવી જોગીઓની જમાતમાં ગુપ્તપણે રડ્યા. એવી રીતે કેટલાક દિવસો રહ્યા બાદ દૈવયોગે સિદ્ધરાજને વળી ખબર મળ્યા કે, કુમારપાળ અહીં જોગીઓની જમાતમાં છે. તેથી સિદ્ધરાજે તે સર્વ જોગીઓને ભોજન માટે તેડ્યા, અને એક પછી એક એમ સર્વ જોગીઓના તે ચરણે જોવા લાગ્યા.
એટલામાં ચરણમાં છવ, ચામર આદિક રાજચિહેવાળા જોગી વેબ ધારણું કરીને રહેલા કુમારપાળને તેણે ઓળખી કહાયે. પછી પોતાના સુભટોને આજ્ઞા કરી કે, હવે તમારે આ ગીઓને અહીંથી જવા દેવા નહીં. એટલું કહી તેણે ગુમરીતે રસોઈઆને વિષમિશ્રિત ભોજન તૈયાર કરવાનો હુકમ કર્યો.
રાજાની આ ચેષ્ટાથી કુમારપાળના મનમાં ચિંતા થઈ કે, આજે ખરે ખર હવે મારું મૃત્યું થશે; કારણ કે, અહીંથી છુટવાને હવે કોઇપણ ઈલાજ નથી. તે પણ પ્રયત્ન કરવાથી છુટકારો થશે, એમ વિચારિ પિતાના ગળામ આંગળાંઓ ખોસી કુમારપાળ વમન કરવા લાગ્યા, તથા તે વમનથી તેનું સઘળું શરીર લીંપાએલું જોઈ, સઘળા ગીઓએ જુગુપ્સા લાવી તેને ત્યાંથી હાંકી કહા, અને એવી રીતે પિતાનો છુટકારો થએલો જોઇ કુમારપાળના મનમાં આનંદ થયો.
હવે જ્યારે રસોઈ તૈયાર કરાવી સિદ્ધરાજ ત્યાં આવ્યો, ત્યારે કુમારપાબને નહી જેવાથી, પિતાના સુભટોપર તે અત્યંત ગુસ્સે થે, અને તેઓને હુકમ કર્યો કે, ગમેતેમ કરીને તે યોગીને તમે શોધી લાવો. એવી રીતને સિદ્ધરાજને હુકમ થતાંજ તે સુભટે પગલાં જોતા જોતા કુમારપાળની પાછ
Aho ! Shrutgyanam