________________
( ૧૨ ) ગત્ય નૈનસનાતા: નિમીમાંસા: |
અર્થ-જેને શિક મહાદેવ કહીને ઉપાસના કરે છે-૪૪૪૪૪ અને જેને જેમતવાળા અહમ્ કહીને માને છે, તે ત્રણ લોકના સ્વામી તમને વાંછીત ફળ આપે. (રામચંદ્રજીના સમયણું રામેશ્વર આગળ પાજ બાંધતાં હનુમાને આ લોક કહ્યા હતા, તે જૈનધર્મ તે વખતે વિધમાન હતા.) ભવાનીસહસ્ત્રનામ–
સુદાસના ગઠ્ઠાત્રી ગુરખાતા વિનેશ્વરી ! जिनमाता जिनेन्द्राच शारदा हंसवाहिनी ।
અર્થભવાની માતાના નામે આ પ્રમાણે ગણુવ્યાં છે. કુંડાસના, જગતની માતા, બુદ્ધદેવની માતા, જિનેશ્વરી, જિનદેવની માતા, જિદ્ર, સરસ્વતી, કે જેની સ્વારી હંસ છે નગરપુરાણમાં–
अकारादि हकारान्तं मूर्हाघोरेफसंयुतं । नाददिंदुकलाकान्तं चंद्रमंडलप्तन्निभं ॥ एतदेव परं तत्वं यो विजानाति भावतः । संसारबंधनं छित्वा स गच्छेत्सरमां गतिम् ॥
અર્થ–આદિમાં કાર અને અંતમાં હુંકાર અને ઉપર “રકાર નીચે “રકાર અને નાદબિંદુ સહિત ચંદ્રમાના મંડળ તુલ્ય એ “અહં' જે શબ્દ છે તે પરમ તત્વ છે. એને જે કોઈ યથાર્થરૂપથી જાણે છે, તે સંસારના બંધનથી મુક્ત થઈ પરમ ગતિ (મોક્ષ)ને પામે છે. (અહં એ જેના જિનનો શબ્દ છે, અને હમેશ ભક્તિમાં જપમાં એજ હું જાય છે. એ શબ્દની નગરપુરાણમાં સ્તુતિ કરી જૈનને પ્રાચીન સ્થાપિત કરે છે.) નગરપુરાણ
दशभि जितैविप्रैर्यत्फलं जायते कृते ।
मुनिमहन्तभक्तस्य तकलं जायते कलौ ॥ અર્થ–સત્યુગમાં દશ બ્રાહ્મણોને ભોજન આપવામાં જે ફલ થાય છે, તેજ ફલ કલિયુગમાં અહંત (જિનદેવ) ની ભક્તિ કરવાથી અથવા મુનિને ભોજન આપવાથી થાય છે.
Aho ! Shrutgyanam
