________________
३५१
પ્રાકૃત વાક્યો.
पमत्तस्स सव्वओ भयं, अप्पमत्तस्स न कुत्तो वि भयं. किं वा सच्चमसच्चं पच्चक्खमसच्चवाइणो ? दुह-जलहि-निवडियाणं धुवं पवहणं सुवयणं पि. नन्नहा संतभासिअं. अविगिच्छो मुसा - दोसो. पच्चक्खे वि य दिट्ठे जुत्ताजुत्तं वियारिज्जा. महाकज्जे वि अज्जो वि वितहं न वाहरे. तुरया व परिस्ता अडवडणं काउमारद्धा. सो कोहाडओ अड्डो आवडिओ.
एवं चिन्तयन्ती अणुमग्गेणेव चलिआ हं. फोडे बिरालो लोलयाए सारं वि उत्तिरिविडिं. उल्लूहं च नलवणं हरियं जायं. निव-मउडोप्पिय-पय-णहो चक्कवट्टी तित्थ यरं पणमइ. करेउ देवो पसायं मम ओलग्गाए.
ता करेऊण कंसारं तालपुटसंजुयं चेगं विस- मोयगं गोसे उवणेमि एयाणं.
कुक्केहि कुक्कीहि य वुक्कअंते.
दिज्जंति कवाडाईं, कोट्टावरि भडा ठविज्जन्ति.
ता गच्छ तुरियं तुरियं, तुरयं मा खंच, मुंच मुक्लयं. अइ सिक्खिओ वि न मुअइ अणयं टारव्व टारतं. खद्धे भवदुक्खजले तरड़ विणा नेव सुगुरुतरं. " भयाणया अडवि" त्ति निवट्टाई थाणयाई
३५२
जाव राया पवड्डड़, ताव कहेहि किंचि अक्खाणयं. ठाइ चेव एसो पाउक्खालयम्मि रयणीए. रयणीए पाउक्खालय-निमित्तमुट्ठिओ. निय-पियरं भणसु, तुमं मोक्कलड़ जेण सिग्धं पि. पुरत्थिमाओ वा दिसाओ आगओ अहं अंसि. वोद्रह- द्रहम्मि पडिआ. हयं नाणं किया-हीणं. हुं निल्लज्ज ! समोसर, हु साहसु सब्भावं. ऊ किं मए भणियं ? ऊ कह मुणिआ अहयं ? अज्ज म्मि हासिआ मामि ! तेण रुसिउं सक्कं. सूसइरे गाम - चिक्खिलो. न मरं.
जं जं ते रोइत्था, तं तं करेमि सा उन्दिरं हम्म. हासाविओ जणो सामलीए. देविंदो इणमब्बवी. सव्वाण वि पत्थिवाण एस मही. तेण लहेज्ज. अह णे हियएण हसड़ मारुअ-तणओ. अप्पहियं कायव्वं. अहो धम्मेगच्छत्तया ! उवज्जन्ते कइ - हियय- सायरे कव्व रयणाई. लोगस्सुज्जोयगरा जिणा वन्दिआ.
जं किं चि मज्झ विणय-परिहीणं
सुहुमं वा बायरं वा, तुब्भे जाणह, अहं न याणामि. सिरसा मणसा मत्थएण वन्दामि.
हं हियो होज्ज, तुमं सुवे होज्ज, सा अहुणा होज्ज, तव कल्लाणं होज्ज, पुव्वम्मि काले कंस- निवो होज्ज.
D:\mishra\sadhu\prakrta.pm5/3rd proof