________________
२७७
अ ड च त्ता ली सो पा ढो.
तुब्भे ममं कओ जाणह ? तुब्भेहिं बहुकालं तवो पालिओ. अम्मो ! वासणं देहि. एस तुझं न सुणइ. तुमं सि मे भाया, तुमं पसमाणस्स मे सिणेहो वड्डइ. देवलोगे वि णे पीई आसी. तम्मि मे सिणेहो. तुमए वि अप्पणो पुत्तो दिट्ठो.
जो तुज्झ पिओ, सो मज्झं पि. तइ, ते, तुहं, तुमे, तु, तुम्ह, तुव, तुम, तुमो, तुमाइ इ,ए । दे, दि, तहा विम्हरिअं किं इमं पल्लल-जले पहाणं ॥ णे, णं, मि,अम्मि, अम्ह, य, मम्ह, अहं, मं, ममं, मिमं भणह। अम्हे, अम्हो, णे, अम्ह, मयण-फलेहिं जइ कज्जं? ॥ इअ पउमावई-देवीइ पूआए मालिणीउ जम्पन्ति । तीहिं दोहिं दुगुणिआ वेहिं च सहीहि अन्नोन्नं ॥ एए एअम्मि चेव कज्जे उवउज्जन्ति. जलं दिज्जइ, निवेसह. मे माआ सोअग्गिणा डज्झइ. कुसलस्स पसंगो न विरुज्झइ.
२७८ न एत्थ वाहि-दोसो दीसइ. अत्थो महंतेण जत्तेण संपाविज्जइ. किं वा कीरउ ? तारिसो चेव सद्दो सुव्वए. सो कहं वंचिज्जिहि ? सुरो इव दिप्पइ. वत्थाणं धोवणत्थं खारो उवउज्जइ. किं गम्मइ ? जं कीड, तं भण्णए कम्म. सुअ-देवीए पसाएण आउस्स फलं चिम्मइ.
जा सुअ- देवआ न थुणिज्जइ, ता न नाणं चिव्वए. चिव्वइ अह न चिणिज्जइ, जिव्वइ अहवा जिणिज्जए नावि । सुव्वए अह न सुणिज्जइ, हुव्वइ न हुणिज्जए अहवा ॥ थुव्वइ अह न थुणिज्जइ, पुव्वइ णाई पुणिज्जए अहवा । लुव्वइ अह न लुणिज्जइ, धुव्वइ न धुणिज्जए अहवा ।। खम्मइ अह न खणिज्जइ, हम्मइ नो वा हणिज्जए जेण । सव्वंपि तस्स सहलं सुअदेवि-विइण्ण-पुण्णस्स ॥ वण-महिसी-दुद्धेण कुमरो वद्धाविज्जइ. सो णेण खेल्लाविज्जइ. किं इमे मिगा वाहिज्जन्ते ? मोक्ख-सुहं निरुवमं वुच्चइ. रामेण रावणो हम्मइ. जण्हुणा पुहवी खम्मइ. हं रावणेण हीरामि. अम्हेहिं कज्जाणि आढप्यन्ते, तुम्हेहिं भोयणं आरंभीअइ.
D:\mishra sadhu prakrta.pm5/3rd proof
