________________
અને અહંકારનો નાશ થાય છે. આ ત્રણ ભાવો નાશ કર્યા વિના કદી ય કોઈનો મોક્ષ થયો નથી, થતો નથી, થશે નહિ.
ખામેમિ-જીવો પ્રત્યેનો કટુભાવ દૂર કરે છે. “મિચ્છામિ' રાગાદિ પરણતિઓનો નાશ કરે છે. જ્યારે ભાવથી વંદામિ કરનાર અહંકારભાવનો નાશ કરનારો બની ગયો હોય છે.
ખામેમિટિક માત્ર ચિત્તશાન્તિ નહિ, સીધું કેવળજ્ઞાન અને વીતરાગદશા તરફ તીવ્ર ગમન શરૂ કરાવે છે. મોહનીય કર્મ અને તેના કાતિલ સંસ્કારો ઉપર સીધો હુમલો કરે છે.
જે ખામેમિ કરે છે, તે દુશ્મનને ય દોસ્ત બનાવી દે છે. તેણે દુશમનને ખતમ કરવાની જરૂર રહેતી નથી, કારણ કે તેણે દુશ્મનાવટને જ ખતમ કરી દીધી હોવાથી હવે તેનો કોઈ દુશ્મન જ રહેતો નથી. તેનામાં પૂર્ણપણે મૈત્રિભાવ વિકસે છે.
જે મિચ્છામિ કરે છે, તે પોતાના દોષોનું પૂર્ણપણે દર્શન કરી ચૂક્યો હોય છે. આ સ્વદોષદર્શન થવાના કારણે તે બીજાને તિરસ્કારી શકતો નથી. પોતાની જાત તેને સદા શૂન્ય ભાસે છે. પરિણામે તેના અહંકારનું વિસર્જન થાય છે, તેથી તે પૂર્ણ આત્માઓને વંદરામ કર્યા વિના રહી શકતો નથી.
અને પોતાની જાતને “શૂન્ય' સ્વીકારીને કરાતી ભાવભરી વંદના એક દિવસ તમામ અશુભ અનુબંધોને તોડીને પોતાને પૂર્ણ બનાવ્યા વિના રહેતી નથી. આમ, ખામેમિત્રિકનું રોજ સેવન કરનાર પૂર્ણ બને છે, સિદ્ધ બને છે. ભગવાન બને છે.
મરણની છેલ્લી ક્ષણોમાં નવકાર સાંભળવા મળે તો ઉત્તમ, પણ કદાચ તે ય સાંભળવા ન મળે તો છેવટે જો આ ખામેમિત્રિકનું રટણ પણ મળી જાય તો મૃત્યુ ધન્ય બની જાય. અરે ! માત્ર “
મિચ્છામિ-મિચ્છામિ' બોલતાં પ્રાણ જાય તો ય બેડો પાર.
તેથી આપણે હવે આ ત્રિકને જીવન બનાવીએ તેનો સતત અજપાજપ શરૂં કરીએ. જેથી અશુભ-અનુ બંધો નાશ પામે. મરતી વખતે ય તેનું રટણ થાય. મૃત્યુ મહોત્સવ બને. પરલોક સુધરી જાય. પરંપરાએ પરમપદ પ્રાપ્ત થઈ જાય.
તો ચાલો... આજથી “ખામેમિ-મિચ્છામિ-વંદામિ', “ખામેમિમિચ્છામિ-વંદામિ સતત રટયા કરીએ ને માનવજીવનને સફળ બનાવીએ.
