________________
થતો હોય તો તેને લાવનાર પાપપ્રવૃત્તિઓ ઉ૫૨ અને તે પાપપ્રવૃત્તિઓના કારણરૂપ માનસિક પાપવૃત્તિઓ ઉપર પણ દ્વેષ થવો જોઇએ.
પાપકર્મો ઉપર તીવ્ર ધિક્કાર લાવવા માટે સતત પરલોકનો વિચાર કરવો જોઇએ. આપણે બધાએ એક દિવસ મરવાનું છે, તે તો ખ્યાલમાં છે જ ને ?કે પછી આપણે અમરપટો લઇને આવ્યા છીએ ! કો'કે સાચું કહ્યું છે કે, ‘માણસ ખાય છે ત્યારે જાણે એવી રીતે ખાય છે કે જાણે બીજો ટૂંક આવવાનો જ નથી! અને જે રીતે જીવે છે તે જોતાં એમ લાગે છે કે જાણે તે કદી મરવાનો જ નથી !!!''
'
જો આપણે એક દિવસ મરવાનું હોય અને મર્યા પછી ફરીથી જન્મ લેવાનો હોય તો ગંભીર સવાલ એ છે કે જયાં જન્મ લેવાની આપણને ઇચ્છા છે, ત્યાં જન્મ મળશે કે નહિ ?
What next ? મર્યા પછી શું ? આ એક ખૂબ ગંભીર અને મહત્ત્વનો સવાલ છે. જે પ્રશ્નો આંખ મીંચાતાંની સાથે મરી જવાના છે, તેની ચિંતા કરવાનો શો અર્થ ! પણ આંખ મીંચાતાં જ, - ક્યાં નવો જન્મ લેવો ? એવો જે પ્રશ્ન ઊભો થવાનો છે, તેની ચિંતા કરવી જરૂરી છે.
છાતી ઉપર હાથ મૂકીને આપણે કહી શકીએ ખરા કે, ‘અહીંથી મરીને જ્યાં જન્મ લેવાની અમારી ઇચ્છા છે, ત્યાં અમને જન્મ મળે તેવા આચાર, ઉચ્ચાર અને મનના વિચાર અમારા છે જ. અમને જરાય પરલોકની ચિંતા હવે સતાવે તેમ નથી ? જો આવું કહી શકવાની હિંમત આપણી ન હોય તો આજથી જ જાગ્રત બનીએ. પરલોકને નજર સામે રોજ રાખીએ. અને તે પ્રમાણે આપણા આચાર વિચાર અને ઉચ્ચારમાં ધરખમ ફેરફાર કરી દઇએ. જેની નજર પરલોક તરફ થઇ જાય, તેના જીવનમાં ડગલે ને પગલે પાપૌ પ્રત્યેનો ભય ડોકયા વિના ન રહે; કારણ કે સામાન્ય રીતે આ ભવમાં બાંધેલા પાપકર્મો પરલોકમાં ઉદયમાં આવીને કાતિલ દુ:ખો દેતાં હોય છે.. તેથી તો આ આર્યદેશનો કડિયો મકાન બનાવતો ખરો,પણ તેની પહેલી ઇંટ પોતે કદી ન મૂકતો.! તે શેઠને કહેતો કે, “હે મારા શેઠ ! પહેલી ઈંટ તમે મૂકો, હું તો નહિ જ મૂકું, કારણ કે બનેલા આ મકાનમાં તમે હજારો પા૫ ક૨વાના. ના બાપુ ના ! મારે તે પાપો ન ખપે હોં ! જો હું પહેલી ઈંટ મૂકું તો બધાં પાપો મારા માથે લાગે હોં, ને તો પછી મારા ભવોભવ બગડી જાય. આ તો પેટને ખાતર મકાન બાંધવાનો ધંધો કરવો
૧૫૦
1