________________
આપણે સંબંધો શરીર સાથે નહિ પણ આત્મા સાથે કેળવવાના હોય છે. લાગણી, હુંફ, સંવેદના વગેરે શરીરને મડદાને) હોતા નથી પણ આત્માને હોય છે. તે લાગણીઓને ઠેસ ન પહોંચાડવી હોય, સંધર્ષ પેદા ન થવા દેવો હોય તો રૂપ - રસ - ગંધ - સ્પર્શને પસંદગીના માધ્યમ બનાવવા નહિ, કારણકે રૂપ - રસ - ગંધ - સ્પર્શતો શરીરને હોય, આત્માને નહિ.
જો માત્ર શરીર સાથે જ સંબંધ કરવાથી જ બધું સમુસુતરું ઉતરી જતું હોત તો રૂપ - રસ - ગંધ – સ્પર્શને પસંદગીનું માધ્યમ બનાવવામાં વાંધો નહોતો. પણ પ્રેમભર્યું જીવન અને મીઠા સંબંધો ટકાવવા માટે તો શારીરિક સંબંધો નહિ પણ આત્મિક હુંફની જરૂર પડે છે. આત્મામાં તો રૂપ - રસ – ગંધ – સ્પર્શ છે જ નહિ. પછી, માત્ર તેના માધ્યમે ગોઠવાતાં સંબંધો શી રીતે સફળ બને?
આત્મામાં તો છે જ્ઞાન, શ્રદ્ધા, સંયમ વગેરે ગુણો. જો પસંદગીના માધ્યમ તરીકે આ જ્ઞાનાદિ ગુણોને સ્વીકારી લઈએ તો તેના આધારે બાંધેલા સંબંધો ચિરસ્થાયી બન્યા વિના ન રહે. તે સંબંધો ક્યારે પણ નંદવાઈ શકે નહિ. રૂપ-રસાદિના માધ્યમે પુલ (શરીરાદિ) સાથે કરેલો સંબંધ ક્યારેક ને ક્યારેક તો બગડે જ છે, પણ ગુણાત્મક માધ્યમે આત્મા સાથે કરેલો સંબંધ ક્યારેય નાશ પામી શકતો નથી.
તેથી હવે કોઈપણ વ્યક્તિની પસંદગીનું માધ્યમ રૂપ – રસ – ગંધ - સ્પર્શને ન બનાવતા જ્ઞાન, શ્રદ્ધા, સંયમ, નમ્રતા, નિખાલસતા વગેરે ગુણોને જ બનાવવાનું નક્કી કરીએ. તેમાંય જેણે પતિની કે પત્નીની પસંદગી કરવાની હોય તેણે તો ભૂલેચૂકેય રૂ૫ - રસ – ગંધ - સ્પર્શદિને માધ્યમ કદી પણ બનાવવા ન જોઈએ. નહીંતર જીવનની આખી યાત્રા ઉબડખાબડ અને ખાડા - ટેકરાળ રસ્તામાં અટવાઈ જશે.
આજે ઘણા ખરા લોકો પસંદગીના માધ્યમ તરીકે રૂપ અને રૂપીયાને સ્વીકારે છે, પણ તે જરાય ઉચિત નથી. જે રૂપાળી છોકરી હોય તે પસંદ, જે રૂપીયાવાળો છોકરો હોય તે પસંદ, બાકીના બધા નાપસંદ. જે આ રીતનું જ પસંદગીનું ધોરણ હશે તો રૂપને જોઈને પરણેલો યુવાન કર્મોદયે કોઢવાળી થયેલી તે પત્નીને શી રીતે ચાહી શકશે? રૂપ ચાલી જતાં તે તેને ધિક્કાર્યા વિના રહી શકશે? પરિણામે કુટુંબમાં નરક ઉતરશે કે નહિ? .
રૂપીયાને જોઈને જ પરણેલી યુવતી જ્યારે પતિને ધંધામાં નુકશાન થતાં ભિખારી બનેલો જાણશે ત્યારે તે શું શું નહિ કરે? કદાચ પતિને ઉપર પહોંચાડીને નવા ધનવાન યુવાન સાથે નાશી જાય તો નવાઈ નહિ લાગે !
માટે રૂપ અને રૂપીયાને પસંદગીના માધ્યમ તરીકે ક્યારે પણ સ્વીકારાય નહિ. કાકા છોકરા ૩૭ હજાર કર્મનું કપ્યુટર ભાગ-૩ માં