________________
પાપની પ્રશંસાએ તેમને નરકમાં મોકલ્યા છે.
પ્રભુવીર જ્યારે તેમને મળ્યા નહોતા ત્યારે શિકારનો તેમને અત્યંત શોખ હતો. શિકાર કરવા ગયેલા તેમણે તે વખતે એક હરણીને તીર માર્યું. હરણીનું પેટ ફાટી ગયું. તીરથી વીંધાયેલું બચ્ચું પણ પેટમાંથી તરફડતું બહાર નીકળીને મરી ગયું. હરણી અને તેનું બચ્યું; બે ય મરણને શરણ થયાં.
બે જીવોની હિંસાના થઈ ગયેલા આ પાપનો પસ્તાવો કરવાની વાત તો દૂર રહો, શ્રેણિકરાજા પોતાની મૂછો મરડતા પોતાની જાતને શાબાશી આપે છે, અને જાણે કે મનોમન બોલે છે: “છું ને હું મહાન બાણાવળી ! એક જ તીરથી બેયને ખતમ કર્યા ! છે મારા જેવી શક્તિ કોઈનામાં? વગેરે..”
પોતાના આ પાપની પ્રશંસા કરવાથી તેમણે નરકમાં લઈ જનારું નિકાચિત કર્મ બાંધ્યું.
પાછળથી તેમને પ્રભુવીર મળ્યા. તેમના તેઓ પરમભક્ત બન્યા. પૂર્વે સેવાઈ ગયેલા પાપનો તીવ્ર પશ્ચાત્તાપ પણ કર્યો. તેનાથી ઘણાં કર્મો ખપાવ્યાં પરંતુ બંધાયેલા (નરકમાં લઈ જનારા) તે કર્મમાં કોઈ જ ફેરફાર ન થઈ શક્યો. કારણ કે તે કર્મ નિકાચિત હતું.
માટેજપાપ કરતી વખતે પણ સાવધાન રહેવું જરૂરી છે. ખાતી વખતે ભોજનની, પહેરતી વખતે વસ્ત્રોની, મોજશોખ કરતી વખતે મળેલી તે ચીજોની ભૂલમાં ય પ્રશંસા ન થઈ જાય તેની કાળજી રાખવી. બંધક મુનિવરે પૂર્વના ભવમાં ચીભડાની છાલ ઉતારીને તેની પ્રશંસા કરી તો પછીના ભાવમાં સાધુ બન્યા તો ય ચામડી ઊતરડાઈ. તે વાત કદી ય ભૂલવી નહિ
'આઠે કરણને એકી સાથે સમજાવતું દૃષ્ટાંત એક નગરમાં રમેશ, મહેશ, સુરેશ, નરેશ અને પરેશ નામના પાંચ મિત્રો રહેતા હતા.
એક વાર તે જ નગરમાં પરિમલશેઠના પુત્ર જયેશ સાથે પૈસાની બાબતમાં તેમને દુશ્મનાવટ પેદા થઈ.
ખરેખર પૈસા જેવી ખરાબ ચીજ આ દુનિયામાં કોઈ નથી. પૈસાના કારણે જ ચોરી, દગો, વિશ્વાસઘાત-પ્રપંચ વગેરે પાપો આ દુનિયામાં થાય છે ને? પૈસો સગા બાપ ઉપર પણ વિશ્વાસ મૂકવા દેતો નથી. ભાઈ-ભાભી વચ્ચેનો વર્ષોનો સ્નેહ પૈસા જેવી સાવ તુચ્છ અને મામૂલી ચીજના કારણે કકડભૂસ થઈને તૂટી જાય છે.
આઠ કરણ ૩ ૧૫૫
