________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
સહવાનું છે... તે પણ સતત નહીં. અહીં મને ભોજન મળે છે. અહીં હું ઊંઘી શકું છું... અહીં હું શાન્તિથી ધર્મ-ચિંતન કરી શકું છું... ઘણું સારું છે અહીં! અને ભલે કુમારે મારા શરીર પર તલવારનો પ્રહાર કર્યો... મારું મન તો સલામત છે! મારા મનને એણે નુકસાન પહોંચાડ્યું નથી... એટલે હું આ આત્મચિંતન કરી શકું છું... અને ભાવચારિત્ર પણ સ્વીકારી શકું છું! અહીં મારે મન-વચન-કાયાથી કોઈ પાપ કરવાનું નથી. અહો! અહીં મને સંપૂર્ણ નિષ્પાપ જીવન જીવવાનો અણમોલ અવસર મળી ગયો! હા, મારા માટે બનેલું ભોજન મારે ગ્રહણ કરવું પડે... એટલો દોષ લાગે. પરંતુ હવે મારે ભોજન શા માટે કરવું જોઈએ? મને હવે જીવન પ્રત્યે મોહ જ નથી! અને જે રીતે મારું શરીર ધવાયું છે, એ રીતે હું ઝાઝા દિવસ જીવી શકું એમ પણ નથી...
હું ‘અનશન’ કરી લઉં તો? હવે મારે આહારની જરૂર નથી, હવે મારે પાણીની જરૂ૨ નથી. ગુરુદેવે મને ‘ભક્તપરિજ્ઞા' અનશન સ્વીકારવાની રીત પણ બતાવી હતી. હું ક્ષુધા અને તૃષાને સહી શકું છું. હું અનશન કરી લઉં! અને શેષ જીવન પરમાત્માના ધ્યાનમાં પસાર કરું. આત્માના વિશુદ્ધ સ્વરૂપમાં લીન બનું...'
મહારાજાનું આત્મવીર્ય ઉલ્લસિત બન્યું.
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
તેમણે અનશન સ્વીકારી લીધું. આત્માની સાક્ષીએ અને પરમાત્માની સાક્ષીએ.... ત્યાં જ કારાવાસનો દરવાજો ખૂલ્યો. દ્વાર૨ક્ષક ભોજનનો થાળ લઈને પ્રવેશ્યો : ‘મહારાજા, આપના માટે આ ભોજન છે.’
ભાઈ, મારે ભોજનની હવે જરૂર નથી.'
‘કેમ?’
‘મેં અનશન કર્યું છે. જીવનના અંત સુધી મેં પાણી અને ભોજનનો ત્યાગ કર્યો છે....
દ્વાર૨ક્ષકની આંખોમાં આંસુ આવી ગયાં. તે ભોજનનો થાળ લઈને બહાર નીકળી ગયો. કારાવાસના અધિકારીને વાત કરીઃ ‘મહારાજા હવે ક્યારેય આહારપાણી ગ્રહણ નહીં કરે. એમણે ‘અનશન’ કરી લીધું છે.’
336
‘સાચી વાત છે મહારાજાની... આવી ઘોર પીડામાં, ઘોર અપમાનિત અવસ્થામાં તેઓ ભોજન કેવી રીતે કરે? આવા દેવ જેવા મહારાજાની કુમારે કેવી દુર્દશા કરી?...’ અધિકારી, સેનાધિપતિ જયપાલનો જ માણસ હતો. જયપાલે એને કારાવાસના અધિકારી પદે મૂકેલો હતો. કારાવાસમાંથી સામંત દુર્મતિ અને એના સુભટો ચાલ્યા ગયા પછી, આ અધિકારીએ ઝડપથી મહારાજાને બીજા સ્વચ્છ ખંડમાં ફેરવી દીધા હતા. છતાં કારાવાસ એટલે કારાવાસ...?
અધિકારી અશ્વ પર બેસી શીઘ્ર કુમાર આનંદ પાસે ગયો. કુમારને પ્રણામ કરી
ભાગ-૧ * ભવ બીજો
For Private And Personal Use Only