Samaraditya Mahakatha Part 1

SR No.: 008950
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhadraguptasuri
Publisher: Mahavir Jain Aradhana Kendra Koba
Publication Year: 2007
Total Pages: 523
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & Literature
File Size: 15 MB

Page 190

શારીરિક અને માનસિક દુઃખોથી ભરપૂર છે આ સંસાર. એવા સંસારમાં દુઃખ દુર્લભ ન હોય, દુર્લભ તો ધર્મપ્રાપ્તિ હોય છે. ખરેખર, હું ધન્ય છું. કૃતપુણ્ય છું કે અપાર ભવસાગરમાં... લાખો-કરોડો ભવોમાં પામવું દુર્લભ એવું ધર્મરત્ન મને મળી ગયું છે...
* મન-વચન-કાયાથી અપ્રમત્ત ભાવે જો ધર્મની આરાધના કરવામાં આવે તો આ ધર્મના અચિંત્ય પ્રભાવથી, જન્માંતરમાં જીવો દુઃખ અને દુર્ગતિ પામતા નથી,
શ્રેષ્ઠ જિનધર્મની પ્રાપ્તિથી હું ગૌરવવાળો બન્યો છું. માનવ-જીવનનું સાફલ્ય મેં પ્રાપ્ત કર્યું છે.. અને એ ઉપકાર ગુરુદેવનો છે.
છે. હજુ પણ મારા મનમાં એક જ વાત તીણ કાંટાની જેમ ખૂંચે છે. મેં એ અગ્નિશર્માનો પરાભવ કરી, તેના ચિત્તમાં ક્રોધ પેદા કર્યો. એને અતિ દુઃખ આપ્યું... આ કાર્ય મારા ચિત્તને સંતાપે છે. હું એને મારો મિત્ર માનું છું. મારા અપરાધોની ક્ષમા માગું છું. એ મને ક્ષમા આપો...”
ક વિદ્યુતકુમાર રાજી થઈ નાચી રહ્યો છે... જ અગનવૃષ્ટિ સતત ચાલુ છે.
રાજર્ષિનો દેહ બળી રહ્યો છે, કે “મને અરિહંતોનું શરણ હે... મને સગુરુ વિજયસેન આચાર્યનું શરણ હો.. નમો રિહંતાઈ... બોલતાં... બોલતાં.
રાજર્ષિનું મૃત્યુ થયું. કપાર્થિવ દેહ પડ્યો રહ્યો... તેમનો મહાન આત્મા પહેલા દેવલોકમાં “ચન્દ્રાનન' નામના વિમાનમાં (દેવગૃહ) માં ઉત્પન્ન થયો..
આ બધું તો મહેલના એકાંત પ્રદેશમાં.... ને રાત્રિના અંધકારમાં બની ગયું. રાજપરિવાર તો અજાણ હતો, નગરવાસીઓ અજાણ હતા.
સૂર્યોદય થયો.
મહારાણી વસંતસેના, મહારાજાના શયનખંડમાં પહોંચી. પલંગ ખાલી હતો. પલંગ પર માત્ર અલંકારો અને વસ્ત્રો પડ્યાં હતાં. રાણી વિચારમાં પડી ગઈ : “શું ઉષાકાળે જ તેઓ ગુરુદેવ પાસે જવા નીકળી ગયા હશે? ના, ના, મને મૂકીને ન જ જાય. તો પછી આ વસ્ત્રો અને અલંકાર મૂકીને ક્યાં ગયા હશે?”
ત્યાં કુમાર ચન્દ્રસેન અને પ્રભંજના આવી ગયાં. રાણીએ ચિંતાતુર વદને વાત કરી તે બંનેને. ચન્દ્રસેને કહ્યું : “તમે અહીં બેસો, હું તપાસ કરીને આવું છું.' કુમાર ખંડમાંથી બહાર આવ્યો. મહારાજાના શયનખંડના બે પ્રતિહારીને પૂછ્યું : “મહારાજા ખંડની બહાર ક્યારે નિકળેલા?”
૧૭૨
ભાગ-૧ % ભવ પહેલો