________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
થતી એ જળચક્કી દિલચસ્પ હતી. પેટાળમાંથી પાણી ફૂટતું જ રહેવાનું. એનો આછો-પાતળો પ્રવાહ ક્યાં ય સુધી વહેતો જ રહેવાનો. વૃક્ષ પરથી ખરતાં પાંદડાંથી વિક્ષેપ ન પડે તો આ જળચક્કી ચાલુ જ રહેવાની. હું મોટો થાઉં, બાપુ જેવડો થાઉં ત્યારે ય આ ઝરણું એવું ને એવું જ વહેતું રહેશે, એમ મને લાગ્યું.
એક ખૂંચતો પથ્થર મેં હડસેલ્યો. જમીનમાં થોડો ખાડો કર્યો અને હાથનું ઓશીકું કરીને સૂતો. હળવી હૂંફાળી રજાઈ જેવો ઉષ્માભર્યો અને પાતળો તડકો મારા દેહ પર પથરાયો. રેતીમાં પડ્યો પડ્યો હું સુસ્ત આંખે જળચક્કી સામે જોઈ રહ્યો હતો. જળચક્કીની ગતિ તંદ્રામાં નાંખી દે તેવી મધુર હતી. તાડનાં પાંદડાંનાં પાંખિયાંની ગતિ સાથે મારી આંખો ઝિલમિલ થતી હતી. પાંખિયામાંથી એકીસાથે ટપકતાં જળબિંદુઓ ઉલ્કાથી દોરાતી તેજરેખાઓ જેવાં દેખાતાં હતાં. વહેતા પાણીનો અવાજ બિલાડીના બચ્ચાના બચકારા જેવો હતો. દેડકાનું સંગીત થોડી વાર વાતાવરણમાં પથરાયું. પણ પછી એ ચૂપ થઈ ગયો. રૂના પોલ જેવાં મોત વાદળોથી આચ્છાદિત આસમાની આકાશ મારા પર તોળાઈ રહ્યું હતું ને મારી આંખો મળી ગઈ!
હું જાગ્યો ત્યારે મને લાગ્યું કે હું કોઈ જુદી જ દુનિયામાં છું! એક ક્ષણ તો, આ સ્વપ્ન નથી, એવો વિચાર આવી ગયો. સૂર્ય અદૃશ્ય થઈ ગયો. હતો. એની સાથે તેજછાયાની લીલા પણ સંકેલાઈ ગઈ હતી. લીમડાનાં કાળાં થડ હવે અદૃશ્ય થઈ ગયાં હતાં. ચંપાનાં ચમકતાં લીલાં પાંદડાં પણ દેખાતાં ન હતાં. જંગલી ચૅરીની શાખાઓ વચ્ચે સૂર્યે પાથરેલી સોનેરી ભાત પણ હવે જણાતી ન હતી. આખું જગત ધૂસરવરણું થઈ ગયું હતું. ધોધમાંથી ઊઠતાં જળસીકરો જેવું ઝાકળ મારી ત્વચાને ગલીપચી કરી રહ્યું હતું. ઝાકળ એકીસાથે હૂંફાળું અને શીતળ હતું. હું ચત્તો ફર્યો અને પારેવાની નરમ ભૂખરી છાતી જેવા આકાશ પર મીટ માંડી.
કૂણો છોડ જેમ હળવી ઝરમરને સમાવી લે તેમ હું ઝીણી ઝરમર ઝીલી રહ્યો. મારો ચહેરો ભીંજાઈ ગયો અને ખમીસ પણ ભીનું લાગવા માંડ્યું, એટલે હું ઊભો થયો; પણ તરત અટકી ગયો. હું સૂતો હતો ત્યારે કોઈ હરણ ઝરણા પર આવ્યું હતું. પૂર્વ કિનારા પર તાજાં પગલાં દેખાતાં હતાં અને એ પાણીની કિનારી પાસે અટકતાં હતાં. પગલાં ઊંડાં અને અણીદાર
૧૦૦
મય
For Private And Personal Use Only