________________
ત્રિમંત્ર
સ મ ણ અહો અહો દાદા, તેરમી આપ્તવાણી ! ગજબની ફૂટી, આ તો મોક્ષ સરવાણી
બે ઘડીમાં જ અક્રમે, મુજ) પ્રજ્ઞા પ્રગટાણી !
‘રાગ-દ્વેષ’ ભગાડે, તુજ ‘વીતરાગ’ વાણી ! ‘કરે મેલું ને ચોખું, એ જ પુદ્ગલાણિ’ ! ‘જ્ઞાન-અજ્ઞાન” તણી, ભેદરેખા તાણી !
‘જ્ઞાન-દર્શન-ચારિત્ર'માં, ઠોઠને આણી !
અહીં ‘જ્ઞાન-દર્શન’ની, વ્યાખ્યા સમજાણી ! અક્રમની સિદ્ધિ, તીર્થંકરોએ વખાણી ! જ્ઞાતા-દ્રષ્ટા'માંથી ‘જ્ઞાયકતા' વર્તાણી !
‘એક પુદ્ગલ’ જોતાં, ‘વીર’ દશાની લ્હાણી !
ગજબ ‘નિરાલં બતા’ અનુભવાણી ! ‘હું, બાવો, મંગળદાસ'થી ‘મૂળ દ્રષ્ટિ’ પકડાણી ! ગજબ કરી તે તો અપ દાદા વાણી !
તમામ દુઃખો, તુજ પ્રેમમાં ડૂબાણી !
યુગો યુગોની તરસ, દાદે છીપાણી ! દુ:ખમાં સબડતાંને, અક્રમની ઉજાણી ! તારી કરુણા, દરેક પ૨ ઢોળાણી !
ન હાલે પરમાણુ, દશા વર્તાણી !
શું અપે ક્ષત્રિયને કદિ કંઈ ન લેવાણી ! આવો દાદો મળ્યો મને, આશ્ચર્ય સર્જાણી ! અનંત ભવો કપાયા, એ જ મોક્ષ કમાણી !
બ્રહ્માંડનો સ્વામી, છતાં લઘુ દશા દેખાણી !
તેથી જ તુજ છબી, સહુ હદે સમાણી ! નથી તને ખેવના કોઈ, તું જગત કલ્યાણી ! સમજું ચરણે જગે, તેરમી આપ્તવાણી !
LLL
