________________
આપ્તવાણી-૩
૧૨૧
દાદાશ્રી : એવું છે ને, માયિક બ્રહ્મને બ્રહ્મ કહેવું એ ગુનો છે. જે ભ્રમણામાં પડ્યા અને બ્રહ્મ કહેવાય કેમ કરીને ? માયિક એટલે ભ્રમણામાં પડેલો. સાચા બ્રહ્મને બ્રહ્મ કહેવાય.
પ્રશ્નકર્તા : જો મનુષ્ય સંપૂર્ણ બ્રહ્મસ્વરૂપ, પરમાત્માસ્વરૂપ થઇ ગયો, તો એ વાત કરી શકે ?
દાદાશ્રી : જે વાત કરી શકતા નથી તે બ્રહ્મસ્વરૂપ થયા જ નથી. સંપૂર્ણ બ્રહ્મસ્વરૂપે ક્યારે કહેવાય કે બહારનું સંપૂર્ણ ભાન હોય, સંસારીઓ કરતાં વધારે ભાન હોય. દેહભાન જતું રહે એ તો એકાગ્રતા છે. એને આત્મા પ્રાપ્ત થયો ના કહેવાય. સંપૂર્ણ બ્રહ્મ સ્વરૂપ થયા પછી વાણી હોય, બધું જ હોય. કારણ કે દેહ અને આત્મા બન્ને છૂટા જ વર્તે. જેમ આ કોટ અને શરીર છૂટાં વર્તે તેમ. પોતપોતાના નિજધર્મમાં રહે, બ્રહ્મ બ્રહ્મના ધર્મમાં અને અનાત્મા અનાત્મ ભાગમાં રહે છે. દેહભાન ના રહે એ જ્ઞાનની પૂર્ણતાની, નિર્વિકલ્પ દશાની નિશાની નથી. એકાગ્રતા કરે, કુંડલિની જાગ્રત કરે. એ ટેમ્પરરી અવસ્થા છે. પછી પાછો હતો તેવો ને તેવો થઇ જાય. એ હેમ્પિંગ વસ્તુ છે, પણ પૂર્ણદશા હોય.
[૮] સૂઝ, ઉદાસીનતા !
સૂઝ, સમસરણ માર્ગની દેણ !
પ્રશ્નકર્તા : સૂઝ એટલે શું ? એ પ્રેરણા કહેવાય ?
દાદાશ્રી : પ્રેરક એ ડિસ્ચાર્જ છે. મહીં એકદમ લાઇટ મારી દે અને તેનાથી પ્રેરણા થાય છે. એ લાઇટ થાય છે તે સૂઝ છે. સૂઝ એ તો અવિરત પ્રવાહ છે. પણ તેને આવરણ આવેલાં છે તેથી દેખાતું નથી એટલે કંઇ સૂઝ ના પડે. એટલે લોકો જરાક માથું ખંજવાળે એટલે મહીં લાઇટ થાય ને સૂઝ પડી જાય. આ માથું ખંજવાળે એટલે શું થાય છે એ ખબર છે?
પ્રશ્નકર્તા : ના, દાદા..
દાદાશ્રી : ચિત્તવૃત્તિઓ આમતેમ ખેંચાયેલી હોય, તે માથું ખંજવાળે એટલે જરાક એકાગ્ર થાય. એકાગ્રતા થઇ કે મહીં ઝટ સુઝ પડી
