________________
આપ્તવાણી-૩
આપ્તવાણી-૩ જેને સ્વપરિણતિ રહેતી હોય, પરપરિણતિ ના રહેતી હોય ને દેહધારી હોય તે સદ્ગુરુ કહેવાય.
તિજપરિણતિ ક્યારે કહેવાય ?
અમે જ્ઞાન આપીએ પછી પરપરિણતિ બંધ થઇ જાય. પણ જોતાં ના આવડે એટલે મનનાં, બુધ્ધિનાં તોફાનોમાં સપડાઇ જાય ને ગૂંચાયા કરે, ‘સફોકેશન’ અનુભવે. આપણે તો કઇ પરિણતિ છે, સ્વ કે પર એટલું જ જોઇ લેવાનું. બહાર ભલેને પાકિસ્તાન લડતું હોય, આપણને વાંધો નથી. આવી રીતે સ્વપરિણતિ ઉત્પન્ન થઇ તેને પરપરિણામ અડે જ નહીં. આ મનનાં, બુધ્ધિનાં, ચિત્તનાં સ્પંદનો ઊભાં થાય છે તે પૂરણ-ગલન છે. એની જોડે આપણે લેવાદેવા નથી. આમાં આત્મા કરતો નથી, પુદ્ગલ જ કરે છે.
એક ક્ષણ પણ સ્વપરિણતિ ઉત્પન્ન થાય એને સમયસાર કહ્યો. એક સમય પણ સમયસાર જેને ઉત્પન્ન થયો, તેને એ કાયમ રહે જ.
પ્રશ્નકર્તા : “શુધ્ધાત્મા એ નિજપરિણતિ નથી, જ્ઞાન એ નિજપરિણતિ છે.” એ સમજાવો.
દાદાશ્રી : શુધ્ધાત્મા એ નિજપરિણતિ નથી. શુદ્ધાત્મા તો સંજ્ઞા છે. અમે જે તમને જ્ઞાન આપ્યું છે એ જ્ઞાન, અને એ જ્ઞાન પછી ઉપયોગમાં આવે તો એ નિજ પરિણતિમાં આવે.
પ્રશ્નકર્તા : આપની પાંચ આજ્ઞામાંથી એક આજ્ઞામાં હોય તો નિજપરિણતિ કહેવાય કે નહીં ?
દાદાશ્રી : હા, એ નિજપરિણતિ કહેવાય. અમારી આજ્ઞા નિજપરિણતિમાં રહેવા માટે જ છે, એમાં બીજી પરિણતિ નથી.
સવારથી ઉઠયા ત્યારથી જ પુદ્ગલ એનાં પરિણામમાં હોય અને આત્મા એનાં પરિણામમાં હોય. પણ જો કદી મન વધારે સ્પંદન કરતું હોય અને એમ કહ્યું કે, મને આમ કેમ થાય છે ? એટલે એ ભૂત વળગ્યું પાછું ! એટલે “આપણે” એને જોયા કરવાનું અને જાણવાનું કે અત્યારે તોફાન જરા વધારે છે. ૬૫ માઇલની સ્પીડે પવન આવે તેથી કરીને કંઇ ઘરબાર છોડીને નાસી જવું? એ તો આવ્યા જ કરવાના. મોક્ષમાર્ગે જતાં સુધી તો બહુ બહુ વાવાઝોડાં આવે પણ એ કશું બાધક નથી.
જેને આ બહારનાં પરપરિણામ ગમતાં નથી, ‘યુઝલેસ' લાગે છે ને તેને પોતાનાં સ્વપરિણામ માનતો નથી તે જ આત્માની હાજરી છે. તે જ સ્વપરિણામ છે.
એ ભેદવિજ્ઞાન તો જ્ઞાતી જ પમાડે ! બન્ને દ્રવ્ય નિજ-નિજરૂપે સ્થિત થાય છે. પુદ્ગલ પુદ્ગલનાં રૂપે પરિણામ થયા કરે છે અને ચેતન ચેતનનાં પરિણામને ભજયા કરે છે. બંને પોતપોતાના સ્વભાવને છોડતા નથી, એ તો ‘જ્ઞાની પુરુષ' છૂટા પાડે પછી ! છૂટા ના પડે ત્યાં સુધી અનંતકાળ સુધી ભટક ભટક કરે તો ય કશું ઠેકાણું ના પડે. એ આખું ભેદવિજ્ઞાન છે. જગતનાં તમામ શાસ્ત્રો કરતાં મોટામાં મોટું વિજ્ઞાન એ ભેદવિજ્ઞાન છે. શાસ્ત્રોમાં તો શું કે આ કરો ને તે કરો એ બધી ક્રિયાઓ, કર્મકાંડો લખ્યાં છે. પણ ભેદવિજ્ઞાન એ તો જુદી જ વસ્તુ છે. એ શાસ્ત્રોમાં ના જડે. એ તો ‘જ્ઞાની પુરુષ'ની કૃપાથી જ પ્રાપ્ત થાય તેમ છે.
પ્રશ્નકર્તા : દાદા ભગવાનનાં દર્શન કરવાના ભાવ થાય તે ભાવ સ્વભાવમાં આવે ખરો ?
દાદાશ્રી : એ સ્વભાવમાં લાવનારાં પરિણામ છે. એ પરપરિણામ છે. પણ સ્વભાવમાં લાવનારાં છે એટલે હિતકારી કહેવાય.
સ્વપરિણતિ સિવાય બીજી બધી જ પુદ્ગલ પરિણતિ છે. જ્યાં સુધી કિંચિત્ માત્ર કોઇનું આલંબન છે ત્યાં સુધી પર પરિણતિ છે. મૂર્તિ, ગુરુ, શાસ્ત્રોનું, ત્યાગનું આલંબન છે ત્યાં સુધી પર પરિણતિ છે અને શુદ્ધાત્માનું અવલંબન એ સ્વપરિણતિ છે.
.. કઇ રીતે સ્વપરિણતિમાં વર્યા !
પ્રશ્નકર્તા
એવું જાણે છે કે આ ‘ટેમ્પરરી’ છે, છતાં ‘પરમેનન્ટ'ને