________________
| २८८
શ્રી દશવૈકાલિક સૂત્ર
१२
કઠોર અને પરપીડાકારી ભાષાનો નિષેધ :
तहेव फरुसा भासा, गुरुभूओवघाइणी । | सच्चा वि सा ण वत्तव्वा, जओ पावस्स आगमो ॥ छायानुवाई : तथैव परुषा भाषा, गुरुभूतोपघातिनी ।
सत्यापि सा न वक्तव्या, यतः पापस्यागमः ॥ शGEार्थ:- तहेव = तम४ हे भासा = (भाषा फरुसा = 8२ डोय गुरुभूओवघाइणी = gu प्राीमोने आघात पडायाऽनारीडोयसा = ते भाषा सच्चा वि = सत्यडोवा छत पण वत्तव्वा = अवतव्यछ साधुथी बोलाय नहीजओ = भाषाथी पावस्स = पापभनआगमो = आगमन थाय छ, थाय छे. ભાવાર્થ - બીજા જીવોની લાગણી દુભાય તેવી હિંસક તથા કઠોર ભાષા સત્ય હોય તો પણ તે ભાષા સાધુ બોલે નહીં, કારણ કે તેવી વાણીથી પાપકર્મોનો બંધ થાય છે.
तहेव काणं काणे त्ति, पंडगं पंडगे त्ति वा ।
वाहियं वावि रोगि त्ति, तेणं चोरे त्ति णो वए । छायानुवाद: तथैव काणं "काण" इति, पण्डकं "पण्डक" इति वा ।
व्याधितं वाऽपि रोगीति, स्तेनं "चोर" इति नो वदेत् ॥ AGEार्थ :- तहेव= तम४ काणं - uने काणे त्ति = stem छ भ पंडगं नपुंसने वाहियं = व्यापिने रोगि त्ति = आरोगी छ म तेणं यो२ने चोरे त्ति= यो२ छे सेभ णो वए-डे नलि. ભાવાર્થ – કાણાને કાણો, નપુંસકને નપુંસક, રોગીને રોગી અને ચોરને ચોર, એવી ભાષા સત્ય હોવા છતાં પણ સાધુ ન બોલે.
एएणण्णेण अटेण, परो जेणुवहम्मइ ।
आयारभावदोसण्णू, ण तं भासिज्ज पण्णवं ॥ छायानुवाद : एतेनान्येनार्थेन, परो येनोपहन्यते ।
आचारभावदोषज्ञः, न तं भाषेत प्रज्ञावान् ॥ शार्थ:- एएण = ॥ शत अने अण्णेण अद्वेण = अन्य शर्ते जेण = छेनाथी परो = 4020 प्राी उवहम्मइ = पीडित थाय छेतं = ते अर्थने आयारभाव = मायार भावना, संयमन।
