________________
अध्य.-४७ ®वनिय
। ८१
छ. उवट्टिओमि श०६ प्रतिश। प्रहरी छ. प्रतिज्ञा अडथी मावोनु स्थि२ि४२५॥ थाय छे. अर्थात् ॥ અંતિમ વાક્યરૂપ શબ્દોચાર પ્રત્યાખ્યાનના પરિણામોને દઢ અને વિશુદ્ધ બનાવે છે. તેથી આ વાક્ય પુનરુક્ત હોવા છતાં વ્રતની વિશુદ્ધિ માટેનું છે. जी महाप्रत : भृषापा विरभा :| ८ अहावरे दोच्चे भंते ! महव्वए मुसावायाओ वेरमणं; सव्वं भंते ! मुसावायं पच्चक्खामि । से कोहा वा लोहा वा भया वा हासा वा णेव सयं मुसं वइज्जा, णेवण्णेहिं मुसं वायावेज्जा, मुसं वयंते वि अण्णे ण समणुजाणेज्जा जावज्जीवाए, तिविहं तिविहेणं मणेणं वायाए कारणं ण करेमि ण कारवेमि करतंपि अण्णं ण समणुजाणामि। तस्स भंते ! पडिक्कमामि जिंदामि गरिहामि अप्पाणं वोसिरामि । दोच्चे भंते ! महव्वए उवट्ठिओमि सव्वाओ मुसावायाओ वेरमणं । छायानुवाद : अथापरे द्वितीये भदन्त ! महाव्रते मृषावादाद्विरमणं, सर्व भदन्त ! मृषावादं प्रत्याख्यामि, तद्यथा- क्रोधाद् वा लोभाद् भयाद्वा हास्याद्वा, नैव स्वयं मृषा वदेत् , नैवाऽन्यैः मृषा वादयेत्, मृषा वदतोऽप्यन्यान् न समनुजानीयात् यावज्जीवं; त्रिविधं त्रिविधेन मनसा वाचा कायेन न करोमि न कारयामि कुर्वन्तम् अपि अन्यं न समनुजानामि तस्य भदन्त ! प्रतिक्रमामि निन्दामि गर्हामि आत्मानं व्युत्सृजामि । द्वितीये भदन्त ! महाव्रते उपस्थितोऽस्मि सर्वतो मृषावादाद्विरमणम् ॥ शार्थ :- अह= वे भंते = 3 महत! मुसावायाओ= भृषापाथी वेरमणं = निवृत्ति३५ अहावरे = ते पछी दोच्चे = जी महव्वए = भातमा सव्वं = सर्व मुसावायं = भृपावाहन। पच्चक्खामि = प्रत्याभ्यान अँछुसे = यथा कोहा वा-ओपथी लोहावा अथवादमथी भया वा अथवा मयथी हासावा अथवा स्यथी णेव = नासयं = स्वयं ९ मुसं = भृपावाद वइज्जा = पोलणेव = नही अण्णेहिं = जी द्वारा मुस = भृषावा वायाविज्जा = गोदावनीमुसंवयतेविअण्णे = असत्य पोलत ने ण समणुजाणेज्जा = अनुमोहन मापन उवट्ठिओमि = डुपस्थित था छु. ભાવાર્થ-હે ભગવન્! હવે બીજા મહાવ્રતમાં મૃષાવાદ(અસત્ય ભાષણ)થી વિરામ પામવાનું હોય છે. તો હે ભગવન્! હું સર્વ પ્રકારે મૃષાવાદના પ્રત્યાખ્યાન કરું છું.
- તે મહાવ્રતમાં મુનિએ ક્રોધથી, લોભથી, ભયથી કે હાસ્યથી સ્વયં અસત્ય બોલવું નહીં, અન્ય પાસે બોલાવવું નહીં અને અસત્ય બોલનારાને અનુમોદન આપવું નહીં.
હે ભગવન્! પણ આ સર્વ પ્રકારના અસત્યનો જીવન પર્યત ત્રણ કરણ અને ત્રણ યોગે કરી
