________________
द्वितीय: प्रस्तावः।
श्री | अजितसेन शीलवतीचरितम् । ॥३६॥
पृच्छत्-त्वं कोऽसि ? मयाऽवादि, नरोऽहमस्मि, तद्वाक्यमसहमाना सा जगाद-असत्यवादिन् ? अस्मिञ्जगति द्वावेवनरौ माऽन्योस्ति, मृषावादिनो मुखमपिन पश्यामि, तस्मात्सद्योदूरं याहि, भोजनस्यप्राप्तिस्तव न भविष्यति । इत्थं तद्वचनमाकर्ण्य विगताशोऽहं स्वस्थानमवापम् । तदानीं नृपतिना कन्या पृष्टा-अस्यां समायामेव सहस्रशो नरा उपविष्टाः ? कथं द्वापेवेतिनृपकथनानन्तरं साध्वदत्-पृथ्वीपाल ? सत्ययातु द्वावेवनरोस्तः, एकोऽर्जुनो द्वितीयश्चतुरगोना ऽपरो विद्यते, यतो यस्य वचसिस्तनौ न भवेता स एवनर इति कन्योदितं वचोराज्ञाऽमानि । तथैव राज्ञा पृष्टश्चतुर्थोऽवदत्-भुवनपते ? इमे त्रयो ममसुहृदो निष्फलाशा निःश्वसन्तः पश्चादागतास्तदा मया किं कडेव्यमिति मनसि चिन्तयन्नई वर्मनि भ्रमतो बहून्खरान्विलोक्य कन्यासमीपं गतः। कन्ययाऽहं पृष्टः, भोस्त्वं कोऽसि ? कस्मादायातस्तदा मया प्रोक्तम् , भोजनार्थी गईभोऽस्मि । ततोऽनया कन्यया प्रोचे-भूमौद्वौगईभौविद्यतेत्वमसत्यभाषी लक्ष्यसे, वृथालापिनस्तव भोजनलाभो न भविष्यति । इत्थं तदुक्तिश्रवणेन शोकाकुलोऽहमपि मित्रमण्डलमासदम ततो राजा कन्यां पप्रच्छ-कुमारिके ? अस्मादास्थानादहिनिःसृत्यदृष्टिप्रसारंकुरु, पञ्चविंशतित्रिंशद्वाखरास्तुविलोक्यन्ते, तर्हि द्वावेवकथं त्वया गदितौ ? तद्वत्तान्तस्य जिज्ञासाऽस्माकंभूरितरावचते, तस्माचदुत्त्रं समाख्याहि । ततः कन्ययाऽभाणिराजन् ? अस्य प्रश्नस्याऽपि सत्यमुचरं कथयामि, परत्वत्सकाशादस्माकमभयवचनं यदि मिलति तर्हि स्पष्टतया सर्व विवृणोमि । इत्थं कन्यादितं वाक्यं प्रमाणीकृत्य भूपतिरवोचत्-कुमारिके ? पश्चानामपियुष्माकं जीवितदानं प्रयच्छामि, निर्भयचेतसा सुखेन तद्विवेचनं क्रियतामिति नृपादिष्टा कन्याऽवदत्-राजन् ? मम पितुरने मुख्येन कार्यवाहकेन मद्विषया सुधा वार्चा कथिता, सेवकोदितंतद्वचनं सत्यमसत्यं वेत्यनिश्चित्यमपिता सहसा त्वामेतवृत्तान्तमज्ञापयत् । अतः प्रथमोगर्दभः स एव ममजनको
*
॥३
॥
For Private And Persone
n