________________
પાઠ ૧૪ મો
पूज्यैरभक्तोऽपि शिशुः शिष्यते न तु हीयते । ताये गते सति, अक्षेषु हानिं प्राप्नुवत्सु सत्सु, हा वृद्धोऽपि विषयाभिलाषं न जहाति ।
न हि 'त्र्यम्बक- जटा कलापमन्तरिक्षं वा विहाय क्षीणोऽपि हरिणलक्ष्मा क्षितौ पदं बध्नाति ।
त्वयाऽपि यदि हीयेत, दुर्दशा - पतितः पतिः । उदयेत तदा नूनं, पश्चिमायां विभाकरः * ॥ न कश्चिच्चण्डकोपानामात्मीयो नाम भूभुजाम् । होतारमपि जुह्वानं स्पृष्टो दहति पावकः ॥ अङ्गं गलितं पलितं मुण्डं दशनविहीनं जातं तुण्डम् । वृद्धो याति गृहीत्वा दण्डं तदपि न मुञ्चत्याशापिण्डम् ॥ भ्रमर इव विभाते कुन्दमन्तस्तुषारम्'
न च खलु परिभोक्तुं नैव शक्नोति हातुम् ।
હું મરણથી બીતો નથી (ભી) કેમકે અમૃતજેવું જિનેશ્વરનું વચન મેં પીધું છે.
*તપરૂપી અગ્નિમાં કર્મરૂપી સમિધનો હોમ કર. (દુ)
तेजो लयथी डरतां नथी (भी) ने धैर्यने त४तां नथी. (हा )
अमे महिरापान छोडी हीधुं छे. (हा )
तेस्रो असत्य जोसतां शरनातां नथी. (ही)
१. त्रीणि अम्बकानि यस्य स त्र्यम्बकः- महादेव इत्यर्थः । २. क्षि (५२. 1. १.) +त = क्षीण: द्दीर्घ थाय छे.
3.
हरिणः लक्ष्म यस्य स हरिणलक्ष्मा - चन्द्र इत्यर्थः । ४. विभां (प्रभां) करोति इति विभाकर:- सूर्य इत्यर्थः ।
५. अन्तः तुषार: यस्य तत्
६. तप एव अग्निः तपोग्निः, तस्मिन् - तपोऽग्नौ ।
८०
