Nyayasamucchaya

SR No.: 008446
Original Sutra Author: N/A
Author: Lavanyasuri
Publisher: Vijaylavanyasurishwar Gyanmandir Botad
Total Pages: 206
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari & Philosophy
File Size: 10 MB

Page 153

[द्वितीयोल्लासे न्यायः १८] न्यायार्थसिन्धु-तरङ्गकलितो न्यायसमुच्चयः ।
पीत्यर्थः, तथा च केवलग्रहणमात्रस्यैव ज्ञापकत्वमुक्तम् । किञ्च *ग्रहणवता नाना न तदन्तविधिः* ॥ १८॥ तदने सूत्रस्य पक्षभेदेन नियमार्थत्वविध्यर्थत्वप्रतिपादनपर- | त० - ग्रहणवतेत्यत्र तृतीयायाः प्रयोज्यत्वमर्थः, तथा च ब्रहद्वतिग्रन्धव्याख्यानावसरे "नन्वेतत् सूत्रमपि किमर्थं कृत- ग्रहणवन्नामप्रयोज्यं तदन्ते विधानं नेत्यर्थ इत्युकं वृत्तौ । तत्र मित्याह-न्यग्रोहतीति । अयमर्थः-यदा व्युत्पत्तिपक्ष आश्रीयते किमिदं ग्रहणवत्त्वमिति चेत् ? अन्न केन्वित्-आनुपूर्व्यवच्छिन्न5 तदा न्यशब्दसाधनकाले या निशब्दात् प्रथमा तदपेक्षया ! विषयताप्रयोजकत्वं तदिल्याहः, तन्न-तथा सति नडादेः[“नडा. 45 निशब्दसम्बन्धिन इकारस्य पदान्तवात् तत्स्थानप्रादुर्भावाद्
दिभ्य आयनण्" ६. १. ५३.]इति सूत्रे आनुपूर्व्यवच्छिन्नयस्यापि पदान्तत्वे "वः पदान्तात्" [७. ४. ५.] इत्यने-विषमताप्रयोजकत्वेन ग्रहणवत्त्वोपपत्तावपि “दोरीयः” [६. ३. नैवैदागमे सिद्धे सतीदं सूर्व नियमार्थम् । अव्युत्पत्तिपक्षे तु | ३२. "द्विम्बरादनद्याः॥६.१.७ इत्यादिसत्रषु 'दु'पदस्य
यस्यापदान्तत्वात् "वः पदान्तात्" [७. ४. ५.] इति न द्विस्वरपदस्य चानुपूर्व्यवच्छिन्नविषयताप्रयोजकत्वाभावेन निषेधा10 सिद्ध्यतीति विध्यर्थमिदम्" इति । तथा चोभयोः पक्षयोः | प्राध्या तदन्तविध्यापत्तेः । तदोषपरिहाराय नामत्वव्याप्यधर्मा-50
सूत्रस्य सार्थक्यं प्रदर्शयता सम्पूर्णसूत्रस्य द्वारादिषु तदादि- वच्छिन्नविषयताप्रयोजकत्वं ग्रहणवन्नामत्वमित्युच्यते चेत् ? विधिज्ञापकत्वकथनं न तदनुकूलमिति प्रकटितमेव । द्वारादिषु । तथाप्युक्तदोषाणां तादवस्यमेव, दुत्व-द्विम्वरत्वादीनां नामत्वहि सर्वेऽव्युत्पन्नाः प्रायोऽपदान्तवकारयकारा एव शब्दाः व्याप्यत्वाभावात् । तन्निरासाय यदि नामत्वव्याप्यविषयतापठिता इति व्युत्पत्तिपक्षे सम्भावितपदान्तयकारस्य न्यग्रोध
प्रयोजकत्वमेव तत्त्वमित्युच्यते, नामभ्य एव तद्धितप्रत्ययानां 15 शब्दस्य तत्र पाठकल्पना तदनुगता च संपूर्णस्य सूत्रस्य | विधानात् तद्धितप्रकरणान्तर्गताना दु-द्विखरादिशब्दाना नामत्व-55
द्वारादौ तदादिविधिज्ञापककत्वल्पना च किम्मूलेति चिन्त्या। व्याप्यविषयताप्रयोजकत्वेन प्रकतदोषोद्धारादिति. तथा सति न चैतस्य न्यायस्थ [ ग्रहणवता नाना न तदादिविधिः* |
| "अत इ[६. १. ३१. ]इत्यादावपि नामसम्बन्धस्यावश्यइत्यस्य] अभावे न्यङ्कुचर्मण इदं न्याङ्कुचर्मणमित्यत्रापि | कत्वेनोक्तरीत्या अत्वावच्छिन्नविषयताया नामत्वव्याप्यत्वेन
न्यकोर्वा" [७. ४. ९.] इत्यनेन विकल्पेनेदागमः | तदनविधिनिषेधापत्तौ 'अदन्तात् षष्ठयन्तानानः' इत्यर्थानापत्तो 20 स्यादिति वाच्यम् ,तदादेः प्रायभावात् । न चावयवप्राधा- दाक्षिरित्यादीनामसिद्धयापत्तिः, इति चेत् ? अत्रोच्यते-वर्णत्व-60 न्यविवक्षया प्राप्तिरिति वाच्यम् , अवयवप्राधान्यचिवक्षाया | व्याप्यधर्मावच्छिन्नविषयत्वाप्रयोजकत्वे सति प्रत्ययत्वव्याप्यधर्माअनिरुक्तेः, केयमवयवप्राधान्य विवक्षाऽऽश्रीयते सूत्रे वा लक्ष्ये | वच्छिन्नविषयत्वाप्रयोजकत्वे च सति नामवृत्तिविषयताप्रयोजकत्वं वा?, सूत्रे इति चेत् ? तत्र न्यङ्कुशब्दस्यावयवो यो यका- | ग्रहणवन्नामत्वमिति । न चैवं द्विस्वरपदस्थापि वर्णत्वव्याप्यरस्तस्यैव प्राधान्य विवक्षितं न तु शब्दस्य, तथा च तस्य | स्वरमावच्छिन्नविषयताप्रयोजकत्वेन निषेधानापत्तौ द्विखरान्तायथा न्यङ्कुशब्डे सत्त्वं तथा न्यङ्कुचर्मशब्देऽपीति भवता- | दपि प्रत्ययविधानं स्यादिति वाच्यम् , धर्मितानवच्छेदकस्यैव 65 माशयः, तथा च नायं तदादिविधिः, तथा च तदादिवि-वर्णत्वव्याप्यधर्मस्य ग्रहणेनादोषात्, द्विखरपदे द्विस्वरत्वस्य धिनिषेधार्थेन न्यायेनावयवप्राधान्यविवक्षया प्राप्तस्य कार्यस्य | द्वित्वावच्छिन्नप्रकारतानिरूपितविशेष्यतावच्छेदकत्वस्य सत्त्वात् । निषेद्धमसामर्थ्यमेव । अथ प्रयोगे न्यकुचर्मशब्दे न्यकुशब्द- | नन्वेवम् - "असू-तपो-माया-मेधा-स्रजो विन्”[७. २. ४७.]
स्यैव प्राधान्यमिति तदीय एवं यकारोऽन्त्र विज्ञायत इति । इत्यादौ 'अस्'पदस्यापि प्रणवन्नामलापत्त्या निषेधप्रवृत्त्या 30चेत् ? हन्तैतावता कथं सूत्रप्राप्तिरिह स्यात्, तथाहि- | यशस्त्रीयादिप्रयोगाणामसिद्ध्यापत्तिरिति चेत् ? न. प्रत्ययस्या-70
"न्यको" [७. ४. ९.] इति सूत्रार्थ एवं भवति- | प्यसः सत्त्वेन प्रत्ययत्वव्याप्यधर्मावच्छिन्नविषयत्वाप्रयोजकत्वा'णित्तद्धितप्रत्ययाव्यवहितपूर्वत्वविशिष्टन्यशब्दावयवयका- भावाददोषात् । परे तु-“एवं सति बहूनां प्रत्ययानां द्विस्वरत्वेन रात् प्रागैकारो भवति' इति, न चास्ति न्यङ्कुचर्मनशब्दाद् द्विखरग्रहणस्याऽपि प्रत्ययत्वव्याप्यधर्मावच्छिन्नविषयत्वाप्रयोजविहिते प्रत्यये न्यङ्गशब्दस्याव्यवहितपूर्वत्वमिति तनावयव- कत्वाभावेन तत्रापि निषेधानापत्तिरिति कथञ्चिदस्य न्यायस्या35 प्राधान्यविवक्षया प्राप्तिः कथमीर्यत इति त एवं विदन्ति । | नित्यत्वमाश्रित्यैव-"अस् तपो-माया."[७... ४७. इत्यादौ 75
अस्मन्मते तु तत्र स्वत एव नैदागमप्राप्तिरिति तदर्थमपूर्व निर्वाहः कार्यः" इति वर्णयन्ति । "विशेषणमन्तः" .. ४. न्यायकल्पनाऽनावश्यकीति किमधिकं विवेचकेषु । स्वतो- | ११३.]इति परिभाषाप्राप्ततदन्तविधेयं प्रतिषेध इत्यावेदितं ऽप्यस्य न्यायस्य काप्यपठितत्वमिति स्वीकृतं तैरन्ते इति | वृत्तो न्यासादिग्रन्थोपन्यासेन । पाणिनीये नये च "विशेषण
*ग्रहणवता नाना न तदन्तविधिः इत्येक एवेदशोऽयं न्याय | मन्तः[७.४.११३.इति परिभाषास्थाने "येन विधिस्तद10 इति पर्यवस्यति । विशेषश्च विवरण विवेचितः॥१८॥ तस्य"[पा. . १. १. ७२.]इति संज्ञासूत्रं पठ्यते, तत्र च 80