Nyayasamucchaya

SR No.: 008446
Original Sutra Author: N/A
Author: Lavanyasuri
Publisher: Vijaylavanyasurishwar Gyanmandir Botad
Total Pages: 206
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari & Philosophy
File Size: 10 MB

Page 147

[ द्वितीयोल्लासे न्यायः १६-१७ ] न्यायार्थसिन्धु-तरङ्गकलितो न्यायसमुच्चयः ।
१२७
"मुताद्वा" [१.३. २९.] इति सूत्रव्याख्यायां शब्दमहार्णव- | परिभाषाबलात् प्रत्ययग्रहणे तदन्तविधिर्भवति, स चावि-40 न्यासे 'दीर्घात्' इत्यनुवृत्तस्य पदस्य कथं प्लुतादित्यनेनान्वय इति । शेषात् संज्ञाविधावुत्तरपदाधिकारस्थे विधावन्यत्र च सममेव प्रदर्शनावसरे प्रतिपादितम्-"दीर्घादित्यनुवृत्तावपि द्विमात्रत्रि-! प्राप्तः, तत्र संज्ञाविधावपि तदन्तग्रहणे "स्त्यादिर्विभक्तिः" मात्रयोर्विरोधात् सामानाधिकरण्यासम्भवेऽपि 'मचाः क्रोशन्ती'- [१. १. १९.] इत्यादावपि तदन्तविधिसत्वात् स्याद्यन्तइत्यादिवत् स्थानोपचारात् तद्वयपदेशाद् विशेषण-विशेष्यभावः,' स्यैव विभक्तिसंज्ञा स्यादिति प्रकृतेविभक्ती विधीयमान कार्य तथा चाभिधीयते-'सहचरण-स्थान-तादर्थ्य-वृत्त-मान धारण- न स्यादपि तु विभक्त्यन्ते परे विभक्तिनिमित्तकं कायं स्यात्, 45 सामीप्य-योग-साधना-ऽधिपत्येभ्यो ब्राह्मण-मञ्च कट-राज-सक्तु- यथा-काष्ठगृहं युष्मपुत्राणामित्यादौ गृहमिति स्याद्यन्तस्य चन्दन-गङ्गा-शाटका-ऽन्न-पुरुषेष्वतद्भावेऽपि तद्वदुपचारः" विभक्तित्वे तनिमित्तं काष्ठशब्दस्य पदत्वम्, तदनु ततः [न्या. सू.] । दीर्घोऽस्यास्ति स्थानित्वेनेत्यभ्रादित्वादति वा परस्य 'युष्मद्'शब्दस्य पुत्राणामिति स्यादिविभक्तिसहितस्य 10दीर्घशब्देन लुतोऽभिधीयते' इति । तथा च दीर्घ-सुतयोर्भेदो दृढ वसादेशः स्यादित्येवमादयो दोषाः प्रसज्येरनिति तद्वारणायायं. इति दीर्घकार्य पूते न सम्भवतीति तदाशयः स्पष्टमायाति । तथा न्यायः समाश्रीयते । तत्र चांशद्वयं संज्ञाधिकारे [ संज्ञा-50 च दीर्घ-सुतयोः स्वाभाविकभेदसत्त्वाद् दीर्घापदिष्टकार्यस्य प्लुते- विधायके शास्त्र] प्रत्ययग्रहणे, प्रत्ययमात्रस्यैव ग्रहणं, न तदऽभावात् तात् परस्य छस्य द्वित्वं पूर्वसूत्रेण न प्राप्नोतीति तदर्थ स्तस्येत्येकः, अपरश्नोत्तरपदाधिकारे प्रत्ययग्रहणे न तदन्तस्ये
"प्लुता वा" [१.३. २९.] इत्यस्यावश्यकत्वमेवेति न स्येवंरूपः । तत्र प्रथमस्य संज्ञाविधायकशास्त्रघटकप्रत्ययबोधक 15 तत्सार्थक्याय न्यायावश्यकता । यत् तु--"ननु किमर्थमिदम् ? पदं तदन्तबोधकं नेत्येव साधारणतयाऽर्थी लभ्यते, तथा च
यतो दीर्घत्वमाश्रित्य "अनाङमाङो." [१.३.२८.1 इत्यने-: "स्त्यादिविभक्तिः " [१.१.१९.] इति सूत्रे प्रत्ययबोधकं 55 नैव द्वित्वं वा भविष्यति, सत्यम्-इदमेव ज्ञापक- दीर्घापदिष्टं स्त्यादिपदं न तदन्तबोधकमिति न स्यायन्तस्य त्याद्यन्तस्य कार्य न प्लुतस्य* इति, ह्रस्वकार्य च न, यथा-आगच्छ भो। च विभक्तिसंज्ञा । अत्रांशे ज्ञापकं च "तदन्तं पदम्"
देवदत्त३ इति तात् प्रथम से क "अदेतः" [१.४. ४४.][१.१.२०.] इति सूत्रेऽन्तग्रहणम् । तथाहि-प्रकृतसूत्रे 20इत्यनेन, अन्यथा प्रथमं न कुर्यात् यदि पश्चादपि स्यात्" इत्युक्तं बृहल्यासग्रन्थ:-"ननु अन्तग्रहणं किमर्थम् ? न चासत्यन्त- .
लघुन्यासे “पुताद्वा " [१. ३. २९.] इति सूत्रे, तदपि न ! ग्रहणे स्यादेरेव पदसंज्ञा स्यात् , ततश्च 'अग्निषु' इत्यादौ 60 विचारचारु इति प्रतिभाति, यतो 'दीर्घत्वमाश्रित्य' इत्यत्र पदमध्ये विधीयमानं षत्वं पदादौ न स्यादिति वाच्यम्, हेतुरनुक्तः, यदि च भूतपूर्वकस्तदुपचारः* इति न्यायबलमेव ' "प्रत्ययः प्रकृत्यादेः" [७. ४. : १५.] इति परिभाषया
हेतुरिति कथ्यते तर्हि तत्पूर्व प्रतिषिद्धमेव, अन्यथा स्थानिव- तदन्तविधेर्लब्धत्वादिति; उच्यते-पदसंज्ञायामन्तग्रहणमन्यन्न 25द्भावादीनामपि नावश्यकता स्यात् , बहुदोषापाताच्च । आचार्य- ' संज्ञाविधौ प्रत्ययग्रहणे तदन्तविधिनिषेधार्थम् , तेन पूर्वसूत्रे रेतत्सूत्रव्याख्यायामेव दीर्थ तयोर्मेदप्रदर्शनेन तन्यायस्येहाना- तदन्तस्य विभक्तिसंज्ञा न भवति, अन्यथा 'शेषाय युष्मद्वद्धि-65 श्रयणस्य स्पष्ट सङ्केतितत्वाच । आगच्छ भो देवदत्त३ इत्यादौ हिताय नमः' इत्यत्रैव 'ते-मे' आदिप्रसङ्ग इति" । अयमाप्रथमं से करणेन नायं न्यायः सूच्यते, अपितु हस्व-लुतयोः शय:-"तदन्तं पदम्" [१. १. २०.] इत्यत्र तत्पदेन
खाभाविको भेद एवेति कुतो न साध्यते, एवं च "पुताद् वा" : "स्त्यादिर्विभक्तिः" [१. १. १९.] इति पूर्वसूत्रप्रकान्ता 30[ १. ३. २९.] इति सूत्रस्य सार्थक्ये स्वतः सिद्धे दीर्घाशेऽपि विभक्तिः परामृश्यते, अन्तग्रहणाभावे च 'सा पदम् इति
ज्ञापकमत्र नास्ति, हस्खाशे ज्ञापकाभावश्च वृत्ता प्रतिपादित एव । निर्देशः स्यात्, किञ्च तथा सति पृथक् सूत्रकरणमप्यनाव-70 एवं हे गोत्रातेत्यादौ तकारस्य द्वित्वविकल्पोऽपि दीर्घ-सुतयोर्भेदं श्यकं स्यात् "स्त्यादिर्विभक्तिः पदं च" इति न्यासेनैवोभयस्वाभाविकमाश्रियैवैति न तदपि न्यायप्रयोजनमिति फल ज्ञापक- संज्ञा विधानसंभवात् , तथा सति [केवलं विभक्तेः पदसंज्ञा
योरभावान्नायं न्यायोऽपूर्ववचनत्वेन स्वीकार्योऽपि तु स्वतः सिद्ध- : याम् ] 'अग्निषु' इत्यादौ 'सु' इत्येतस्यैव पदत्वे सकारस्य 30 मवार्थमनुवदतीति न्यायसङ्ग्रहे संग्रहीतुमनह इति प्रतिभाति १६ पदमध्यस्थत्वाभावेन षत्वानापत्तिरिति दोषः स्यात् , भतश्च
women | पृथक् सूत्रं विधाय तत्र “प्रत्ययः प्रकृत्यादेः" [७.४.75
| ११५.] इति परिभाषासूत्रसाहाय्येन स्याद्यन्तस्य त्याद्यन्तस्य प्रत्ययमानस्यैव ग्रहणं, न तद- च पदत्वे 'अग्निषु' इत्यादौ दोषाभायेन 'अन्त' ग्रहणं व्यर्थमेवेति न्तस्य* ॥ १७॥
तद् व्यर्थीभूतं 'संज्ञाविधौ प्रत्ययग्रहणे तदन्तं न गृह्यते' इति सि०-"प्रत्ययः प्रकृत्यादेः" [७. ४. ११५.] इति ज्ञापयति । तथा च पदसंज्ञायामपि तदन्ताग्रहणे 'भग्निषु'
*सर