Swopagnyashabda maharnavnyas Bruhannyasa Part 2

SR No.: 008410
Original Sutra Author: Hemchandracharya
Author: Lavanyasuri
Publisher: Jain Granth Prakashak Sabha
Total Pages: 580
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari & Grammar
File Size: 19 MB

Page 14

बृहद्वृत्ति -बृहन्यास-लघुन्याससंवलिते पा० १. सू० ९. ]
ammarrinन्या० स०-टायो० इत्यादि-ओश्च ओश्च–ओसौ " स्या- इत्यधिकारोऽग्रेतनेऽपि सूत्रे गच्छेदित्या शङ्कायां शेषग्रहणम् । स्त्रियादावसंख्येयः" [३. १. ११९. ] इत्येकशेषः, ततः टाश्च डिश्व माप न भवतीति- केवलयोर्युष्मदस्मदो: " नन्ता सङ्ख्या०" [ लि. ओसौ च इति कार्यम् , तेन षष्ठी-सप्तम्योरपि ग्रहः, अन्यथा ङिना परलि०४ ] इति लक्षणेनालिङ्गत्व भणनात् । अथ बहुव्रीहौ तत्पुरुषे40 साहचर्यात् सप्तम्या एव ओसो ग्रहणं स्यात् । नन्वत्र ओस्ग्रहणा-च अन्यपदार्थादिप्रधानत्वेन युष्मदस्मदन्तस्य स्त्रीचे आप् कथं 5 भावेऽपि " शेषे लुक्" [२. १. ८.] इति दलोपे “ एद् न भवति ? उच्यते- * सन्निपात. * लक्षणन्यायाद् दलोपोऽभ्यमः बहुस्मोसि" [१. ४. ४.] इत्यनेन एत्वे " एदैतोऽयाय" सन्निधानव्यवधाने न निमित्तम् , ता 'युष्मभ्यम्' इत्यादिषु के[१. २. २३.] इत्ययादेशे च ' अतियुक्योः ' इत्यादि सिध्यति, वलेष्वपि अत एव न्यायाद आप न भविष्यति, किं लिङ्गानुशासत्यम्-णिच्यन्त्यस्वरादिलोपे युवा-ऽऽवादेशे “ शेषे लुक" [२. सने तयोर्जनेन ? सत्यम्-न्यायानां * स्थविरयष्टि० * न्यायेन प्रवृत्ते-45
१. ८.] इत्यकारलोपे अकारस्याभावाद् ‘युव्योः' इत्यादौ यत्वं विश्वासः कर्तुमशक्यः ॥ ८ ॥ 10न सिध्यतीति ओस्ग्रहणम् ॥ ७ ॥
मोवा ।२।१।९॥ शेषे लुक् । २।१।८॥
त० प्र०-युष्मद् अस्मद्' इत्येतयोर्मकारान्तयोः स्व
सम्बन्धिन्यन्यसम्बन्धिनि वा शेषे स्यादौ परे मकारस्य लुग त०प्र०-यस्मिन् प्रत्यये मास्व-यकारी विहितौ ततोऽन्यः
वा भवति । युवां युष्मान् वा आवामस्मान् वाऽऽचष्टे-णिचि50 शेषः, तस्मिन् स्यादौ परे युष्मदस्मदोरन्तस्य लुग भवति ।।
क्विपि तल्लुकि च-'युम्, अस्म्' इति मान्तत्वम् । युष्मयुष्मभ्यम् , अस्मभ्यम् ; अतियुष्मभ्यम् , अत्यस्मभ्यम् ; त्वद्,
अ भ्यम् , अस्मभ्यम् । युषभ्यम् , असभ्यम् ; युमद् ,युषद् अ15 मद् ; अतित्वद् , अतिमद् ; युप्मद् , अस्मद् ; अतियुष्मन् ,
स्मद् , असद् ; युष्माकम् , युषाकम् । अस्माकम् , असाकम् । अत्यस्मद् ; युष्माकम् , अस्माकम् ; अतियुष्माकम् , भत्यस्मा
"|शेष इत्येव-युषान् , मसान् ; युषाभिः, असाभिः; युषासु, कम् । “अलिङ्गे युष्मदस्मदी" इति अन्तलोपे स्त्रियामाप न
५" असासु; एषु पूर्वेण मकारस्याऽऽत्वम् । टाइयोलि नित्यत्वात्55 भवति । शेष इति किम् ? त्वयि, मयि ॥८॥
"..........त्व-मादिकार्येभ्यः प्रथममेव पूर्वेण मकारस्य यत्वे-युष्या, अश० न्या०-शेषे० 1 उपयुक्तादन्यः शेषः, कश्चोपयुक्तः ? स्या; युध्यि, अस्यि; युष्योः, अस्योः। अथ शब्दान्तरप्राप्त्या 20यस्मिन्नात्व-यकारौ स उपयुक्त इत्याह-यस्मिन्नित्यादि। युष्म- यत्वमप्यनित्यमित्याश्रीयते तदा परस्वात् पूर्व त्व-माद्यादेशे अ
दस्मद्भ्यां भ्यसि परत्वाद् “ अभ्यं भ्यसः" [२. १. १८.] कारस्य यत्वे- व्या, म्या; दिय, म्यि; युव्योः, आग्योः। इत्यभ्यमादेशे " शेषे लुग्" [२. १. ८.] इत्यन्तस्य द-अथ 8 सकृद्ते स्प? यद्धाधितं तदाधितमेव ॐ इत्याश्रीयते60 कारस्य लोपे “लुगस्यादेत्यपदे" [२. १. ११३.] इत्य- तदा यत्वाभावे-स्वेन, मेन; युवयोः, आवयोः; स्वे, मे; अकारलोपे-युष्मभ्यम्,अस्मभ्यम्। त्वद, इत्यादि-अत्र उसो त्रास दिसम्बन्धित्वाद् डे: स्मितादेशो न भवति। अथ किभ्यसश्च “सेश्चाद्" [२. १. १९.] इत्यदादेशे मपर्य-वर्थ प्रकृतिरेवाह इति सर्वादिसम्बन्धित्वं तदा भवत्येव न्तस्य एकत्वे वर्तमानस्य त्व-मादेशे च पूर्ववदन्तलोपादिः । अथ स्मिन्नादेशः; सि-जस-डे-इम्प्रत्यये तु परत्वात् त्वमहमादय त्वं ब्राह्मणीत्यादिसामानाधिकरण्यात् सत्त्ववृत्तित्वात् संभाव्य- एव आदेशा भवन्ति- त्वम् , अहम् ; यूयम्, वयम् ; तुभ्यम् ,65 मानलिङ्गयोगित्वात् 'युष्भ्यम्' इत्यादौ “षष्ट्या अन्तस्य " मह्यम् ; तव, मम । एके तु मन्तयोर्युष्मदस्मदोरादेशान् ने
७. ४. १०६.] इति दकारमात्रलोपेऽकारान्तत्वात् स्त्रिया- च्छन्ति ॥९॥ 80माप प्राप्नोति, ततश्चानिष्टरूपतापत्तिरतस्तन्निवत्यर्थमन्तस्वराटे-/mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
। श० न्या०-मोर्वा ।......नास्ति युष्मदस्मद्भ्यां सामानारिति वक्तव्यम्, न च वक्तव्यमित्याह-अलिङ्गे इत्यादि-न विद्यते
घिकरण्यं तेन तत्रामन्तयोरपि युष्मस्मदोर्मपर्यन्तस्य रूपस्य कार्य स्त्रीत्वं पुंस्त्वं नपुंसकत्वं वा भेदे उपादेयमनयोरपरामृष्टलिङ्गभेदस्य
भविष्यतीति सामानाधिकरण्येनाह-'युष्मद् अस्मद्' इत्ये-70 लिङ्गसामान्ययुक्तस्यार्थ......॥ २. १. ८.॥
तयोर्मकारान्तयोरिति । तदन्तत्वं “ विशेषगमन्तः" [७. न्या० स-शेषे इत्यादि-शेषग्रहणाभाने टाङयोसीत्यधिकार ४. ११३.] इति भवति, मन्तयोश्च युष्मदस्मदोः “षष्ट्या आगच्छेत् , न च वाच्यम्-टाङयोसीत्यधिकारो यद्यभिप्रेतः स्यात् अन्तस्य" [७. ४. १०६. J इति न्यायाद् मकारस्यैव कार्य तदा " टाडयोसि य-लुको" इत्येकमेब कुर्यात् , यतो लुग' भविष्यतीत्याह-मकारस्य लग वेति । यथा च मान्तत्वं इति उत्तरार्धे पृथक्करणं कर्त्तव्यमेव, अन्यथा “टाइयोसि य-लुको" तथोदाहरति-यवामित्यादि-अत्र प्रक्रियोक्ता, युष्मभ्यम्.75