Page Text
________________
જ્ઞાનને અનુસરીને શ્રદ્ધાન થાય છે તેથી શ્રદ્ધાનમાં : સરાગ ચારિત્ર ક્રમે આવી પડ્યું હોવાથી આ જ્ઞાયક તે હું છું એવું શ્રદ્ધાન થાય છે. તે દેહાધ્યાસ :
- સાધકદશાના ક્રમનો આપણે ખ્યાલ કર્યો છે. છોડીને જ્ઞાયકમાં હુંપણું સ્થાપે છે. જ્ઞાયકનો આશ્રય
* વધતા જતા શુદ્ધતાના અંશો અનુસાર રાગનો કરવાથી અવશ્ય કર્મથી છૂટાશે એવા શ્રદ્ધાનપૂર્વક :
* અભાવ થતો જાય છે. આ ક્રમ છે. પ્રથમ તે જ્ઞાયક સ્વભાવનો આશ્રય કરે છે. તે જ્ઞાયકના :
: અનંતાનુબંધી, પછી અપ્રત્યાખ્યાન, પ્રત્યાખ્યાન આશ્રયે તેને પર્યાયમાં શુદ્ધતાની વૃદ્ધિ થતી જાય :
: અને છેલ્લે સંજ્વલન કષાય દૂર થાય છે આ ક્રમ છે. અને અશુદ્ધતાની, કષાયની હાનિ થતી જાય :
: છે. કષાયો આ ક્રમ અનુસાર દૂર થાય છે. શુદ્ધતાની છે. છેવટે પરિપૂર્ણ શુદ્ધતા પ્રગટતા તે પરમાત્મા
: ભૂમિકા અનુસાર જે કષાયો વિદ્યમાન હોય છે થઈ જાય છે. આ રીતે જ્ઞાનીને જ્ઞાનશ્રદ્ધાનની ' )
: તેને “ક્રમે આવી પડયા છે' એવું કહેવામાં મુખ્યતા પૂર્વકનું આચરણ હોય છે. જ્ઞાયકને
: આવે છે. અહીં આચાર્યદેવ ક્રમબદ્ધપર્યાય અર્થાત્ અવલંબનારી જ્ઞાતૃત્વધારાથી તે ક્રમશઃ સાધકદશામાં : જે પર્યાય જે સમયે થવાની હોય તે થાય છે એવું આગળ વધે છે.
: દર્શાવવા માગતા નથી. પોતાના પુરુષાર્થની જ્ઞાનીને સમ્યગ્દર્શન અને સમ્યકજ્ઞાનપૂર્વક : કચાશના કારણે એટલો કષાય રહી જાય છે. એટલો ચારિત્રદશામાં નીચે પ્રમાણે ફેરફાર થાય છે. : પોતાનો દોષ છે. નિમિત્તની મુખ્યતાથી વાત કરીએ ધર્મની શરૂઆત સમ્યગ્દર્શન શુદ્ધતા-વીતરાગતા કષાય
: તો તે સમયે ચારિત્ર મોહનીય કર્મનો મંદ ઉદય વર્તે
• છે. સંજવલન કષાય છે માટે મંદઉદય શબ્દ અવિરત સમ્યગ્દષ્ટિ
+ +++
• વાપરવામાં આવ્યો છે. ત્રણ કષાય
વિદ્યમાન અહીંઆચાર્યદેવ એ પરિણામને પોતે કરે છે શ્રાવક દશા.
++ ++ એવું દર્શાવવા માગતા નથી. એ પરિણામ પોતાના મુનિદશા
+++ + : પુરુષાર્થની કચાશથી થયા છે એવું પણ દર્શાવવા પરમાત્મદશા
++++
: માગતા નથી. કર્મની બળજરીની પણ ના પાડવી
': છે. એ પર્યાય પોતાને દુઃખરૂપે અનુભવાય છે એવું મુનિરાજને ત્રણ કષાયના અભાવપૂર્વકની :
' પણ કહેવું નથી પરંતુ એવું કહેવું છે કે પોતે તે વીતરાગતા પ્રગટ છે. માત્ર એક જ સંજવલન કષાય
* પરિણામોને દૂરથી જ ઓળંગી જાય છે. થોડું વિચિત્ર તેમને વિદ્યમાન છે. મુનિરાજ તેને પુણ્યબંધના :
- જરૂર લાગે પરંતુ શાંતિથી વિચારતા ખ્યાલ આવશે કારણરૂપ માને છે. તેથી તેમાં તેને હેયપણું વર્તે છે. :
: કે તેમાં તથ્ય છે. પોતે તે પરિણામને કરવા જેવા તે ચારિત્ર ગુણની પર્યાય હોવાથી તેને સરાગ ચારિત્ર :
: તો માનતા નથી. છોડવા જેવા માને છે. તે માન્યતા કહેવામાં આવે છે. સાધકની એક સમયની ચારિત્ર :
: અનુસાર પુરુષાર્થ કરીને ચારિત્ર અપેક્ષાએ તે પર્યાયને જોવાની બે દૃષ્ટિઓ છે. તે પર્યાયમાં જેટલી -
• કષાયોનો અભાવ કરતા જાય છે. સાધક સ્વતંત્રપણે શુદ્ધતા છે અર્થાત્ કષાયના અભાવપૂર્વકની પવિત્રતા :
ભારત : કર્તા થઈને વીતરાગ પર્યાયને કરે છે અને કર્તાના છે તે વીતરાગ ચારિત્ર છે અને જે કષાય વિદ્યમાન : ઈઝરપે તે વીતરાગ પર્યાય જ તે સાધકનું કર્મ છે. છે તે સરાગ ચારિત્ર છે. તે કષાયનું હેયપણું લક્ષમાં સાધક રાગને સ્વતંત્રપણે કરતો નથી. તેથી તે તેને હોવાથી જ્ઞાન શ્રદ્ધાનમાં તેનું હેયપણું હોવાથી તે : તે અપેક્ષાએ ભોગવતો પણ નથી. જેમ ખેડૂતની સાધક તેને દૂર કરતો જાય છે.
નજર અનાજ ઉપર છે - રાડા ઉપર નહીં. તેમ પ્રવચનસાર - પીયૂષ
૧૭
| SR No. | 008328 |
| Book Title | Pravachansara Piyush Part 1 |
| Original Sutra Author | Kundkundacharya, Amrutchandracharya |
| Author | Himmatlal Jethalal Shah |
| Publisher | Grand Rapid America Mumukshu Mandal America |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 172 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati, Discourse, Philosophy, & Religion |
| File Size | 1 MB |