________________
Version 001: remember to check http://www.AtmaDharma.com for updates
[૪]
માને છે, આ અજીવતત્ત્વની ભૂલ છે.
૩. મિથ્યાત્વ-રાગાદિ પ્રગટ દુ:ખ દેનારાં છે, છતાં તેનું સેવન કરવામાં સુખ માને છે. આ આસ્રવતત્ત્વની ભૂલ છે.
૪. શુભને લાભદાયક અને અશુભને નુકસાનકારક તે માને છે, પણ તત્ત્વદષ્ટિએ તે બન્ને નુકસાનકારક છે એમ તે માનતો નથી. આ બંધતત્ત્વની ભૂલ છે.
૫. સમ્યજ્ઞાન તથા તે પૂર્વકનો વૈરાગ્ય જીવને સુખરૂપ છે, છતાં તે પોતાને કષ્ટ આપનાર અને ન સમજાય એવાં છેએમ જીવ માને છે. તે સંવરતત્ત્વની ભૂલ છે.
૬. શુભાશુભ ઇચ્છાઓને નહિ રોકતાં, ઇન્દ્રિયોના વિષયો પ્રત્યે ઇચ્છા કર્યા કરે છે તે નિર્જરાતત્ત્વની ભૂલ છે.
૭. સમ્યગ્દર્શનપૂર્વક જ પૂર્ણ નિરાકુળતા પ્રગટ થાય છે, અને તે જ ખરું સુખ છે-એમ ન માનતાં, બાહ્ય વસ્તુઓની સગવડોથી સુખ મળી શકે એમ જીવ માને છે તે મોક્ષતત્ત્વની ભૂલ છે.
ઉ૫૨ની ભૂલોનું ફળ
આ ગ્રંથની પહેલી ઢાળમાં આ ભૂલોનું ફળ બતાવ્યું છે. આ ભૂલોનું ફળ જીવને સમયે સમયે અનંત દુ:ખનો ભોગવટો છે; એટલે કે ચારે ગતિઓમાં-મનુષ્ય, દેવ, તિર્યંચ કે નારક તરીકે જન્મી-મી દુઃખ ભોગવે છે. લોકો દેવગતિમાં
Please inform us of any errors on Rajesh@AtmaDharma.com
