________________
Version 001: remember to check http://www.AtmaDharma.com for updates
૩૮ ]
[ છ ઢાળા (અશુભ) ખરાબ ફળમાં (અરતિ) દ્વેષ કરે છે; તથા જે ( વિરાગ) રાગ-દ્વેષનો અભાવ [ એટલે કે પોતાના અસલી સ્વભાવમાં* સ્થિરતારૂપ સમ્યક્રચારિત્ર] અને (જ્ઞાન) સમ્યજ્ઞાન [ અને સમ્યગ્દર્શન ] તે (આતમહિત) આત્માના હિતના (હેતુ) કારણ છે (તે) તેને (આપÉ) આત્માને (કષ્ટદાર) :ખના આપનાર (લખે) માને છે.
ભાવાર્થ- (૧) બંધ તત્ત્વની ભૂલ- અઘાતિ કર્મના ફળ અનુસાર પદાર્થોની સંયોગ-વિયોગરૂપ અવસ્થાઓ થાય છે. મિથ્યાદષ્ટિ જીવ તેને અનુકૂળ-પ્રતિકૂળ માનીને તેનાથી હું સુખીદુ:ખી છું એવી કલ્પના વડે રાગ-દ્વેષ, આકુળતા કરે છે. ધન, યોગ્ય સ્ત્રી, પુત્રાદિના સંયોગ થતાં રતિ કરે છે; રોગ, નિદ્રા, નિર્ધનતા, પુત્રવિયોગ વગેરે થતાં અરતિ કરે છે; પુણ્ય-પાપ બન્ને બંધનકર્તા છે, પણ તેમ નહિ માનીને પુણ્યને હિતકર માને છે; તત્ત્વદષ્ટિથી તો પુણ્ય-પાપ બન્ને અહિતકર જ છે, પરંતુ અજ્ઞાની એવું નિર્ધારરૂપ માનતો નથી તે બંધતત્વની ઊંઘી શ્રદ્ધા
૨. સંવર તત્ત્વની ભૂલ:- નિશ્ચય સમ્યગ્દર્શન-જ્ઞાનચારિત્ર તે જ જીવને હિતકારી છે, સ્વરૂપમાં સ્થિરતા વડે રાગનો જેટલો અભાવ તે વૈરાગ્ય છે, અને તે સુખના કારણરૂપ છે, છતાં અજ્ઞાની જીવ તેને કષ્ટદાતા માને છે. આ સંવરતત્ત્વની વિપરીત શ્રદ્ધા છે. ૬.
* અનંતદર્શન, અનંતજ્ઞાન, અનંતસુખ અને અનંતવીર્ય જ આત્માનું
ખરું સ્વરૂપ છે.
Please inform us of any errors on Rajesh@AtmaDharma.com
